Drempel om hulp te vragen

<p class="MsoNormal"><span style="font-family: 'Helvetica',sans-serif; color: #43474d; background: white;">Dag allemaal!</span><span style="font-family: 'Helvetica',sans-serif; color: #43474d;"><br /><br /><span style="background: white;">Mijn naam is Sanne, tweedejaars student Journalistiek aan de Hogeschool Utrecht. Ik ben momenteel bezig met een factcheck over de claim: ‘Ouders ervaren een barrière om hulp met hun pasgeboren kindje in te schakelen’. </span></span>Zo zouden ouders het bijvoorbeeld lastig vinden om een oppas te regelen zodat ze kunnen sporten, en ik moet uitzoeken of dat waar is (en dit opschrijven in de vorm van een artikel).</p><p class="MsoNormal"> </p><p class="MsoNormal">Ik heb daarom een vraag aan alle nieuwe ouders: ervaren jullie een barrière/drempel om hulp te vragen?</p>
 
Ja ikzelf wel de eerste paar maanden. Maar dat is meer een kwestie van zelf de controle willen houden over mijn kleine baby. Op een gegeven moment ging ze een keer een ochtend naar mijn schoonouders en dat vond ik zo fijn dat ze er nu elke week een dag heengaat. (Ik ben thuis moeder dus voor de rest altijd samen) Nu heb ik heerlijk een dag in de week voor mezelf en daar kan ik echt van genieten. Als is het alleen maar om boodschappen te doen en het huishouden een beetje extra te kunnen doen. Dus denk geen kwestie van de drempel OM hulp te vragen, maar meer om de controle eerst te willen houden. Nu word dat steeds iets minder ??
 
Ons meisje is nu 6 weken en ik wil het liefste alles zelf doen of in ieder geval in de buurt zijn! Ik moet er nog niet aan denken om ergens heen te gaan zonder haar. Ook een beetje omdat ze veel huilt en ik haar het liefste zelf wil troosten.
Ik wil wel over 2 weken weer 1 avond in de week gaan sporten, dat moet ik van mezelf haha.
 
Hulp vragen of krijgen was het probleem niet. Ik had een huil/plak baby, die het niet tolereerde om door iemand anders dan mij verzorgd te worden. Ik voelde me niet prettig iets voor mezelf te doen dat niet strikt noodzakelijk was, in de wetenschap dat mijn kleintje ontroostbaar is in mijn afwezigheid. Ik kreeg haar tenminste nog een beetje rustiger. 
 
Ja ik vind het wel lastig om hulp te vragen of bijvoorbeeld te sporten, omdat het voor mezelf is en het niet nodig is...
Ook omdat het nu nog zo klein is en geen goed ritme heeft.
Hopelijk straks als hij wat groter is...
 
Wat versta je onder pasgeboren? In de eerste weken was ik nog helemaal niet bezig met dat ik weg wilde van mijn kindje. Pas na een paar weken begin je langzaam aan behoefte te krijgen voor tijd voor jezelf. Uiteindelijk moest ik met 10/12 weken weer aan het werk dus dan moet je hulp inschakelen voor dagopvang. Ik heb nog steeds niet de behoefte om extra hulp in te schakelen zodat ik kan sporten. Bij mijn eerste ging ik dit uiteindelijk wel doen maar toen was hij al ruim 3/4 maanden.
 
Zeker. Je voelt je als nieuwe ouder ook hartstikke verantwoordelijk en wilt vooral niet dat anderen er iets van vinden als je tijd neemt voor jezelf. Want je wilt wel een goede moeder zijn!

Maar is het niet handiger en beter voor je studie als je hier een vragenlijst van maakt in Google forms?
 
Terug
Bovenaan