<p>Lieve mamas,</p><p>mijn dochtertje van 22 maand nu heeft zoooveel driftbuien laatste tijd! Ze is altijd wel een moeilijk kindje geweest (verborgen reflux en koemelkallergie) dus ze huilde ontzettend veel sinds haar geboorte. Lijkt wel omdat ze een moeilijke start heeft gehad, ze altijd zo gevoelig is gebleven. ik heb hierdoor ook een postnatale depressie gehad..Omdat ze dus zo een moeilijk kindje was. We kunnen ook nooit is rustig ergens wat eten want ze wil geen sec stil zitten (Kan haar ook niet afleiden met de telefoon of ipad) en dit is altijd zo geweest. Nu heeft ze dus ook enorme driftbuien uit het niets.. huilen/krijsen en met spullen gooien. Ik negeer het en geef er niet veel aandacht aan. Maar ik ben op! Nu ben ik 5 weken zwanger en heel vermoeid. Naar de opvang gaat ze niet, wel hadden we haar al ingeschreven maar door de coronavirus zal ze niet meer gaan. Mijn familie woont in het buitenland en verder heb ik niet veel hulp om mij heen. </p><p>Heeft er iemand tips voor mij? </p>
Dreumes driftbuien
- Onderwerp starter Gebruiker10100449
- Startdatum
Mag ik vragen waarom ze door corona niet naar de opvang kan? Alle kinderen kunnen gewoon weer naar de opvang. Of vind je dat zelf te spannend? Is wel goed voor de ontwikkeling om met andere kinderen te leren omgaan en te leren conformeren in een groep.
Het gillen en krijsen hoort wel een beetje bij de leeftijd. Duidelijk en consequent zijn en niet in de emotie schieten. Geef jezelf af en toe even ademruimte zodat je de energie hebt om met de buien om te gaan. Kan je man af en toe even haar alleen hebben of neem een oppas die af en toe even een paar uurtjes kan oppassen.
Het gillen en krijsen hoort wel een beetje bij de leeftijd. Duidelijk en consequent zijn en niet in de emotie schieten. Geef jezelf af en toe even ademruimte zodat je de energie hebt om met de buien om te gaan. Kan je man af en toe even haar alleen hebben of neem een oppas die af en toe even een paar uurtjes kan oppassen.
Ik zou haar ook naar de opvang laten gaan, kinderen mogen er gewoon naartoe dat is niet voor niks en dan kun je zelf ook bijtanken. Nu ben je pas 5 weken zwanger maar het zal waarschijnlijk alleen maar zwaarder worden. Of een gastouder misschien maar daar zullen ook wachtlijsten zijn. Op een andere plek leert ze misschien ook dat ze soms moet wachten en er niet meteen aan haar wensen wordt voldaan.
Opvang is voor mij momenteel geen optie. Als ze naar de opvang gaat en ziek wordt, zal ik bang zijn dat het corona is. Ik ben zeer angstig en vooral nu ik zwanger ben wil ik het virus niet oplopen.
Lieve mama, dat is geen makkelijke situatie om mee om te gaan! Wat een heftige tijd voor jullie allebei zijn de afgelopen jaren geweest. Als buitenstaander denk ik dat naar de opvang gaan (al zou het maar voor 2 dagen pw zijn) voor iedereen goed is. Jij hebt wat rust en ruimte nodig. Ook voor je dochter: andere omgeving, ander speelgoed en ze kunnen je advies geven hoe om te gaan met haar driftbuien. Die idd heel normaal zijn! Ze kan haar emoties nog niet reguleren. Maar ik kan jouw angst niet voelen. En naar de opvang gaan betekent sowieso dat ze ziek/verkouden zal worden. Als dat elke keer tot grote angst bij jou leidt is dat het niet waard. Ik kan me wel voorstellen dat het fijn is om met iemand te praten over je dochter en hoe je goed met haar om kan gaan zodat je ook weer echt kan genieten ipv je zorgen te maken. Wellicht is er een inloopspreekuur op het consultatiebureau bij jou in de buurt? Of misschien praten met jullie huisarts? Als moeder van een 2 jarige zoon weet ik hoe heftig die frustratie zich uit! Ik merk zelf dat dit negeren bij mijn zoon in ieder geval averechts werkt. Wat bij ons goed werkt om de bui te voorkomen: hem dingen laten doen die hij wel kan (wat zijn zelfstandigheid en zelfvertrouwen goed doet). Als hij eenmaal boos is: zijn gevoel erkennen (ik zie dat je boos/verdrietig bent, het is ook niet leuk dat.. etc) zonder toe te geven aan wat hij wilt. Als hij er na een paar minuten nog niet uit is dan probeer ik afleiding (hee kijk wat een leuke puzzel, samen maken?). Goedbedoelde adviezen maar vooral belangrijk is dat je iets doet waar jij je goed bij voelt en bij jullie past want daar zal zij ook het beste op reageren. Ik gun je een fijne onbekommerde zwangerschap en jou en je dochter een ontspannen relatie. Goed dat je om hulp vraagt! Veel liefs
Wat een lastige situatie.
Ik zou haar juist wel brenge naar de opvang
Het is ook voor jou eigen rust fijn dat ze even weg is en je handen even vrij hebt anders wordt het heel moeilijk om vol te houden. Ze heeft niks aan een mama die overspannen raakt. De kans dat de kleintjes corona krijgen is heel klein. En ben bang dat het niet snel weg zou gaan. Wil je haar dan nooit meer laten gaan? En als ze straks naar school moet? Dan kan je haar ook niet thuis laten. Snap heel goed dat je bezorg bent en zorgen maakt maar voor het kindje is het beter om wel te gaan en zeker ook voor jou.
(Geen verwijt maar goed bedoeld advies
)
Ik zou haar juist wel brenge naar de opvang
Het is ook voor jou eigen rust fijn dat ze even weg is en je handen even vrij hebt anders wordt het heel moeilijk om vol te houden. Ze heeft niks aan een mama die overspannen raakt. De kans dat de kleintjes corona krijgen is heel klein. En ben bang dat het niet snel weg zou gaan. Wil je haar dan nooit meer laten gaan? En als ze straks naar school moet? Dan kan je haar ook niet thuis laten. Snap heel goed dat je bezorg bent en zorgen maakt maar voor het kindje is het beter om wel te gaan en zeker ook voor jou.
(Geen verwijt maar goed bedoeld advies
)Hier hetzelfde issue! Onze zoon is nu 16 maanden en kan net alleen lopen maar het is natuurlijk leuker met mama. Als ik vervolgens al 10x de kamer ben doorgelopen ben ik er wel een beetje klaar mee en owee als ik dan los laat dan word meneertje toch een partij driftig. Soms is ook niets goed. huilt hij en wil ik hem troosten zet hij zich van me af en als ik hem dan op de grond wil zetten kruipt hij weer bijna in me. Vind het ook allemaal heel lastig vooral als ik niet weet waarom hij zo overstuur is. Maar momenteel is het echt een drammertje en is niets goed. Verschonen is momenteel ook een drama. Lijkt wel of ik ineens een ander kind heb. Van vrolijke dreumes naar een dreumes waar niets goed bij is. Maaaaar, het zal wel weer een fase zijn en ook dit zal wel weer over gaan!
Wat een lastige situatie zeg. Heb je het idee dat jij en je dochter elkaar begrijpen en aanvoelen? Want een postnatale depressie is niet niks en heeft ook gevolgen voor jullie relatie samen. Er zijn best veel IMH specialisten in NL die hier precies wat mee kunnen en kunnen helpen om te achterhalen waarom het zo gaat bij jullie. De huisarts kan hier naar door verwijzen. Het klinkt namelijk als een pittige tijd voor je in de afgelopen maanden, op dit moment maar ook in wat er aan komt de komende maanden en ik kan me voorstellen dat investeren in jullie relatie voor jullie beiden de valse start wat kan herstellen. Zij kunnen ook adviezen geven hoe je om kunt gaan met een kind dat gevoeliger is dan gemiddeld.