Lastig he? Wel herkenbaar hoor.
Mijn oudste is 2jaar en 7 maanden. We slapen sommige weken goed en andere weken niet.
Mijn collega heeft 2 kinderen van 5 en 7. Die zit snachts nog steeds wel nachtmerries van de jongste te sussen, of dat er weer een kind bij hen in bed kruipt. Het is niet meer zoals de baby/peutertijd. Maar het stelt mij in een zekere zin altijd wel gerust. Het is klote dat slapeloze nachten er voorlopig nog wel bij horen, maar het is dus ook normaal. En ik zit niet meer zo te wachten op of het volgende maand al over is. Dat geeft ook rust, het is nou eenmaal voorlopig nog wel zo.
We hebben ook een baby van 8 maanden, dus slaap is hier veel nachten niet zo'n gegeven. vannacht sliep de baby door, maar begon onze oudste begin van de nacht elke 30 minuten te huilen.
Andere nachten slaapt de oudste door en wil de baby 3 uur lang niet slapen. Die staat inmiddels ook al als een volleerde dreumes in bed mamma te roepen.
De horrornachten zijn dat ze elkaar afwisselen. Vorige week nog een nacht dat ik zelf pas om half 4 aan slapen toe kwam, en 6 uur waren ze wakker.
Gek word ik er soms van. Dus ik snap je frustratie zeker.
Herkenbaar ook wat er gedaan wordt om jou in de kamer te houden.
Hier is het ook vanalles. Boekje lezen, nog een boekje lezen, het andere boekje lezen, nog een beker water, als die er staat suikervrije limonade, als die er staat de andere kleur (we doen verder alleen water, maar ik heb eens getest hoe dat verder uit zou pakken). Nog een extra goede knuffel. Ik moet nog even was ophangen (is naast haar kamer). Ze heeft in haar luier geplast en wil een schone (gewoon droog). Ik heb een keer snachts bij veel huilen een paracetamol gegeven. Dus nu zegt ze ook wel eens dat ze pijn heeft. ehmmmmm in haar knie of haar neus, ze heeft een pilletje nodig, en dat terwijl ze een hekel aan zetpillen zetten heeft.
En als het allemaal niet helpt, echt heel hartverscheurend zielig huilen als ik weg loop.
Ik probeer streng te zijn en gewoon het ritueel te volgen. In bed, boekje, knuffel en kusje, weltrusten. Maar als ze zo is en ik laat haar overstuur achter voelt het niet goed. Ze heeft me kennelijk nog nodig.
Ook snachts als ze niet kan slapen gaat het wel zo.
Van de zomer met de hitte en de muggen was het rampzalig, toen ging het weer even, maar er zitten slechte weken tussen. Ze weigert sinds 26 maanden ook af en toe het middagslaapje, wat slechte nachten tot gevolg heeft. En Sinterklaas/de feestdagen gooien nu zeker roet in het eten, of nou ja slapen.
Geen tips, vooral herkenning.
Hou vol mamma, ooit hebben ze je niet meer nodig als ze wakker liggen.
Oh en dat was ophangen helpt eigenlijk wel, ook even weglopen voor dat bekertje water. Net of het geleidelijk weggaan wat doet. Maar voor hoe lang? Geen idee.
geen idee of dit pedagogisch verantwoord is, maar onze nachtrust is er wel stukken op vooruit gegaan