dreumes wil alleen borst en laat zich niet troosten/wiegen/oppakken door papa

[Gebruiker10350408]

<p class="p1" style="margin: 0px; font-stretch: normal; font-size: medium; line-height: normal; caret-color: #000000; color: #000000; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleEmphasizedBody; font-weight: bold; font-size: 16px;">Mijn dochter van 22 maanden krijgt nog borstvoeding overdag en 's nachts. Dat is helemaal dikke prima, alleen zou ik supergraag een nachtje weg willen na bijna 2 jaar. </span></p><p class="p2" style="margin: 0px; font-stretch: normal; font-size: medium; line-height: normal; min-height: 21px; caret-color: #000000; color: #000000; -webkit-text-size-adjust: auto;"> </p><p class="p1" style="margin: 0px; font-stretch: normal; font-size: medium; line-height: normal; caret-color: #000000; color: #000000; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleEmphasizedBody; font-weight: bold; font-size: 16px;">Mijn vriend doet evenveel als ik, is ook heel vaak overdag met haar en stopt haar dan in bed en savonds ook. Maar snachts gaat ze keihard krijsen en flink in overdrive als papa komt zodra ze wakker wordt i.p.v. mama met de borst. We oefenen ons suf, hebben allerlei dingen al geprobeerd (flesje melk, speentje, aai en geruststellen, papa die mama’s shirt aantrekt, wiegen etc) maar niks lijkt te werken  </span></p><p class="p2" style="margin: 0px; font-stretch: normal; font-size: medium; line-height: normal; min-height: 21px; caret-color: #000000; color: #000000; -webkit-text-size-adjust: auto;"> </p><p class="p1" style="margin: 0px; font-stretch: normal; font-size: medium; line-height: normal; caret-color: #000000; color: #000000; -webkit-text-size-adjust: auto;"><span class="s1" style="font-family: UICTFontTextStyleEmphasizedBody; font-weight: bold; font-size: 16px;">Het is verder een heerlijk meisje. Onze enige wens is dat dit verandert, ik kan me niet eens indenken hoe het voelt om er ‘s nachts keertje niet uit te hoeven. </span></p>

 

[Bo-Belle]

Dat kan ik me helemaal voorstellen dat je daar aan toe bent ❤ ik denk dat het een kwestie van doorzetten is... want je dochter weet dat jij er bent en dus toch alsnog de borst krijgt. Dan kunnen ze het best lang volhouden ? 
Ik ben rond een jaar bv gaan afbouwen 's nachts dmv de Gordon methode. Niet dat jij moet gaan afbouwen, maar denk dat daar misschien nog wel tips in staan die je kunnen helpen. Andere tip, als je ook echt niet in huis bent gaat het soms beter. Maar dat moet je kunnen. 
Het is natuurlijk vervelend als je dochter zo overstuur is, maar je laat haar niet aan haar lot over. Papa is er ook, die haar met liefde sust. Dat ze dat niet meteen accepteert omdat ze voor de borst gaat, betekent niet dat die liefde er niet is. 

 

[Buurvrouw]

Is het niet uit proberen hoe ver kan ik gaan? Wat als je zelf is blijft liggen snachts en papa laat gaan. Zal de eerst nacht echt drama worden maar ze geeft het vanzelf op. Ons zoontje had rond die leeftijd ook alleen mama woh ook niet door papa na bed gebracht worden. 1 avond doorgezet dat ik niet liep alleen me man was 2 uur brullen en krijsen en dag erna nog maar kwartier. Nu wil jr je kind niet laten huilen of krijsen maar ik vond het ook niks dat ik hem alleen na bed kon brengen kon ook nergens heen savonds

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik geef geen borstvoeding, maar mijn jongste dochter is/was ook nogal mama-verslaafd. Gillen als papa haar naar bed bracht of s nachts kwam. Ze is nu ruim 2.5 jaar.

We hebben echt doorgezet een paar nachten/avonden. Heel duidelijk geweest. Papa brengt je nu naar bed, papa is er nu voor je. Mama is er even niet, mama slaapt. Ik bleef echt beneden of in m'n bed, ging er niet heen. En m'n man kreeg haar echt wel rustig, het duurde alleen wat langer voor ze opgaf. Na een avond of 3 had ze wel door dat mama gewoon niet altijd kwam als ze riep en accepteerde ze papa ook.

Nog steeds blijft mama favoriet bij het naar bed brengen of in de nacht en ze moppert of roept nog steeds wel om mij als papa het doet, maar accepteert het nu wel. Soms komt mama, soms komt papa. Dat heeft ze even moeten leren accepteren. Volhouden is de kunst en echt niet toegeven.

Zoals hierboven ook gezegd wordt, ze wordt niet alleen gelaten. Papa is er gewoon, het is aan haar om dit te accepteren. Op deze leeftijd worden ze ook gewoon lekker dwingend en dat kunnen ze lang volhouden. Dat kun je doorbreken door nog langer vol te houden dan je kind en heel duidelijk zijn en niet zwichten. Ze voelt haarfijn aan wanneer jij dreigt toe te geven en wanneer je het echt meent en zij dus moet toegeven.