Drie keer

Gisteren heb ik te horen gekregen dat ik voor de derde keer op rij een miskraam heb. Ik schreef een kort gedichtje en hoop dat het een klein beetje herkenning of kracht kan geven aan anderen die hetzelfde meemaken. Sterkte!

De eerste keer, kan gebeuren, niks komt vanzelf, hier leer je van en dat soort dingen
Weg is de onbevangenheid
De tweede keer, maar deze keer voelde het zo anders, zo goed
Weg is de blijdschap
De derde keer, ik kan het niet geloven
Weg is de hoop?
Nee
Maar nu moet ik rusten en bijkomen en
Gewoon even mij zijn
En wij zijn
 
Beste F, wat ontzettend verdrietig en wat mooi dat je er een gedicht over hebt geschreven. Zelf heb ik ook een miskraam gehad en dat doet me nogsteeds zo nu en dan verdriet. Ik kan me niet voorstellen hoe het is om dit drie keer te ervaren en ik vind het ontzettend verdrietig voor je. Wat ik zelf van mijn miskraam heb geleerd, is dat het verwerken van een miskraam tijd kost, en dat het belangrijk is om ruimte te geven aan je emoties. Het is denk ik goed dat je jezelf de tijd gunt om te rusten en weer tot jezelf te komen. Ik hoop ook dat je dit samen met je partner kunt verwerken. Voor meer steun en herkenning kun je deze artikelen bekijken:
Het is ook fijn als andere (wens) moeders hier mogelijk ook hun verhaal delen, zodat we elkaar kunnen steunen en er voor elkaar kunnen zijn.
 
Terug
Bovenaan