driftbuien peuter

<p>goedenavond, mijn dochter is bijna 2, zij gaat savonds tussen 18:00 en 20:00 naar bed, het ligt eraan hoe moe ze is, ze mag tv kijken tot het eten en maar vraagt ze er niet om. dan eten, nog even spelen en dan bed ritueel... de laatste week word ze standaard na 1,5 uur wakker met een driftbui dat ze wil "kijken". dat gaat door totdat ik uiteindelijk toegeef na een uurtje of 3 gillen krijsen slaan schoppen en bijten. heeft iemands tips om hier mee om te gaan... ze word gewoon echt niet rustig totdat er een scherm aangaat en wil het haar ook niet aanleren. voor deze "fase" sliep ze gewoon door tot 8:00 a 9:00</p>
 
Heel herkenbaar mij zoontje zegt ook vaak kijken
Ik geef toe waarom ben hoogzwanger en hij wordt straks 2 en denk dat die straks gaat begrijpen als k dan zeg nee lieverd is snachts of heel vroeg ochtend iedereen slaapt.
Hij gaat met filmpje slapen en soms ochtend half5 zegt die kijken dan doe ik het ook vaak valt die dan in slaap.
Eerst wilde die ook nooit eigen bed kamer ledikant dus in onze bed ik zei als we verhuizen kopen we peuter bed en gaan we proberen en ja hoor hij ging slapen eigen bed eigen kamer soms nog komt die midden nacht nemen wetusaen ons in maar algemeen start hij eigen bed en slaapt die daar dit heb bijna 2 jaar gekost. Maar hij begreep het wel toen die 20 maanden was. En ik denk dat die dit straks ook snapt als k zeg nu geen kijken
 
Bij onze dochter (volgende week 2) is het slapen momenteel ook een enorme strijd zowel smiddags als savonds. Ook gillen, krijsen.. helemaal buiten zinnen. Ik was altijd heel consequent, maar bij haar werkt het niet. Ze houdt vol tot ze eruit mag, of in ons bed (maar dat helpt ook niet altijd) of mag “kijken” idd. Hopelijk is het een fase van onze kleintjes!
 
Indd wat hier wordt genoemd ook. Maar wat ik ook merk hoe meer ik strijd maak hoe meer ik op raak gefrustreerd ik kan beter los laten energie in leuke dingen steken en dit nog voor lief nemen ik geef natuurlijk wel aan is nog nacht papa mama willen slapen dus liggen en kijken anders gaat die uit dit werkt en zo kunnen wij nog 2 uur slapen en hij ligt 2 uur lang of valt halve wegen in slaap super fijn dan
 
Hier gaat me man dan even bij hem zitten en kijken ze 1 aflevering tiktak op de telefoon op het donkerste setting. En dan klaar en weer naar bed.
 
Mijn peuter heeft helaas ook veel moeite met slapen. Iedereen zegt dat het erbij hoort, maar om eerlijk te zijn ben ik aan het eind van mijn Latijn. Mijn zoontje is nu 3 en is een hartstikke lief ventje, maar hij heeft persoonlijke trekken die maken dat hij zeer lange en heftige peuterpuberteit heeft. De kraamzorg zei in de 1ste week al dat we het waarschijnlijk zwaar zouden krijgen. En helaas heeft ze gelijk. Bij ons zoontje moet alles, echt ALLES op zijn manier. Alles is een gevecht. Slapen, eten, naar de speeltuin gaan. En als ik zeg dat iets niet mag negeert hij dat gewoon. Hij luistert nooit, echt nooit. En als ik dan boos op hem wordt, lacht hij me in mijn gezicht ui. Hij slaat, schopt en bijt me. En is de hele dag door stout. Gezellig in bad? Neehoor. Hij gooit handoeken in bad. De hele badkamer is een gigantische bende aan het eind van een gezellige badpartij. En slapen? Meestal ben ik uren met hem bezig. Regelmatig trekt hij zijn hele kledingkast leeg, die ik vervolgens weer kan opruimen. Eten is ook een drama. Hij eet geen groente, en elke dag kook ik apart de meest toegankelijke maaltijden voor hem. Na een half uur voor hem in de keuken hebben gestaan gooit hij zijn bord op de grond. Dan dweilik het op terwijl hij ondertussen opmijnhoofd slaat. En dat is een beetje hoe mijn dagen eruit zien. Ik ben er helemaal klaar mee. Sorry voor mijn negativiteit, maar ik weet het gewoon even niet meer. Ik ben blij dat ik binnen kort bij de pedagoog een afspraak heb, want genieten van het ouderschap zit er voor mij niet bij. En andere ouders zie ik wel genieten, dat vind ik ook moeilijk om te zien. Het voelt alsof ik tekort schiet als ouder. En hoogst waarschijnlijk doe ik dat ook en dat maakt mij echt heel erg verdrietig ?
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
Het is erg dubbel he. Onze zoon vab 2,5 heeft het ook. Aan de ene kant wil je neit toegeven maar aan de andere kant ben je dan veel tijd en energie eraan kwijt. Misschien kan je het vervangen door iets anders? Een boekje lezen, liedje zingen? Rondje lopen ofso? In het donker natuurlijk. Bij ons helpt dat meestal wel. 
Dat is dan ook minder leuk dan een scherm op dat moment waardoor de lol er snel af is. 
 
Wat heftig! Gelukkig start er binnenkort professionele hulp. Hopelijk gaat dit jullie verder helpen, want het klinkt mij echt als een onwerkbare situatie. Heel veel sterkte en kracht gewenst!
 
Terug
Bovenaan