Driftbuien

G

Gebruiker10308161

<p>Ik weet het.. het hoort bij de leeftijd en het is vast weer een fase ;)</p><p>Maar die driftbuien?! Ppff ontzettend vermoeiend zeg. </p><p>Ik krijg mijn zoontje niet zonder gevecht in de auto, want ineens is het stoeltje het einde van de wereld.</p><p>Avondeten ging altijd al moeizaam, maar nu wil meneer ineens niet meer in de kinderstoel. Hij krijst alles bij elkaar en gooit zichzelf eruit. Dan wil hij perse bij mij op schoot zitten aan tafel. </p><p>Ook met speelgoed wordt regelmatig gegooid.</p><p>Hij kan erg in een driftbui blijven hangen. Weet dan zelf niet meer waarom hij boos is maar kan ook niet stoppen. Meestal helpt afleiding het beste..maar soms kost het me zoveel energie. </p><p>Wat een gevecht steeds weer.. Iemand tips?</p>
 
Doorbijten. Bij je standpunt blijven. Wat egt niet mag mag ook egt niet. Ons zoontje wordt bijna 3 nu en hij begrijpt nu wel egt dingen dus dan wordt het makkelijker.
Het is zon geen leuke leeftijd. Heb mezelf ook vaak afgevraagd waar ik aan begonnen was met een kind te krijgen maar het is het allemaal waard als je savonds die lekkere knuffel krijgt voor t slapengaan. Of als ze een x dagje niet lekker zijn als ze dan hele dag tegen je aan willen kruipen.

Het wordt egt beter.
 
Oh zo herkenbaar. Dochter is nu 2 jaar en 4 maanden en weet precies waar ze controle kan uitoefenen. Vooral dat autostoeltje.. ze begint soms al als we naar de auto toe lopen want ze weet dan dat dat “het” moment is.

Laatst met krijsend kind zeker 20min bij de auto gestaan. Ben door mijn hurken gegaan, heb (hoe moeilijk) stoïcijns voor me uit gekeken en haar zegmaar zonder haar aan te raken klem gezet tussen open autodeur en deur opening. Na eventjes besefte ze dat er weinig te halen viel, ze niet weg kon rennen (drukke straat) en stapte ze in uit zichzelf.

Dus mij helpt: aftellen (in mijn hoofd) en diep zuchten (“het gaat over”). Maar zo frustrerend soms en dat voelen ze natuurlijk..

En idd die knuffels en kusjes op andere momenten zijn goud. Én beseffen en tegen jezelf zeggen dat het niet persoonlijk is.. helpt mij ook wel haha ?
 
Ik vind de insta van "Big Little Feelings" heel fijn! Ze hebben veel goeie tips en echte ervaringen :) misschien zit er ook een goeie tip voor jou tussen.

Succes tho! ♥️
 
Oh zo herkenbaar! Mijn dochter is pas 19 maanden maar is een typje dat al snel kon aangeven wat ze wel en niet wil, en daar heeft ze heel uitgesproken ideeen over. Nee is hier al een paar maanden gearriveerd en "op je buik op de grond"-driftbuien genoeg hier. 
De autostoel is ook een heel bekende hier. Maar die heeft ze nooit leuk gevonden. Mijn dochter gaat er gillend en krijsend in een stijf boogje in, en schoppen. Dan moet ik haar echt even vasthouden zodat ze niet er weer uitglijdt en valt. Als ik gewoon rustig zo blijf staan dan kalmeert ze uiteindelijk tot het punt dat het tegenstribbelen stopt en dat het in gewoon huilen over gaat. 
Andere dingen die drift geven: al het gepluk aan haar lijf. Dingen als voeren, muts en handschoenen, zonnebrand, omkleden, gezicht en handjes schoonmaken, afdrogen etc. 
Maar ook onvoorspelbare dingen. Ze wilde wat anders op brood. Of mamma kan de muur niet verschuiven. Of ik wilde mijn laarsjes zelf aan doen. Je moest niet dit besje maar dat besje snijden.
Mijn dochter is niet pittig ofzo, maar heeft wel veel behoefte aan een stukje autonomie, beslissen over eigen lijf. Daar ligt vaak de oplossing. Zij zit bijvoorbeeld op een gewone meegroei stoel (hauck is niet zo duur en wel stevig) omdat ze de kinderstoel te beperkend vond. Ze mag ook veel zelf kiezen en helpen. Dit of dat op brood? Welk bordje ga je op tafel zetten? Haal jij brood uit de vriezer? Gewoon kleine dingen. En we bemoeien ons niet met het eten. Ze krijgt een bordje en eet wat ze eet. Dit is eten, maar dit doen we ook met douchen of andere situaties. Zelf doen en zelf kiezen waar het kan. Mamma helpen en zich gewaardeerd voelen. Maar dat is de sleutel tot mijn dochter, omdat ze zo is. Dat zal voor jouw kindje weer wat anders zijn. 
Het is ook niet waterdicht. Vermoeidheid, prikkels, ziek zijn.... Dan is het een stuk erger. En niet alles mag en kan ze zelf kiezen. Vanavond nog een zeer vermoeiende tweede helft van de avondmaaltijd gehad, want ze zeurt de laatste tijd direct om een appelmoesje. Ehh nee, dit is wat we eten. Niet elke maaltijd alleen maar appelmoesjes. Dus ja. Die lag op haar buik op de grond, en dat was nadat ze alles waar ze toegang toe had een mep en een schuif had gegeven. Tja.... Uitrazen dan maar. Maar geen appelmoesje. 
 
Oh met de auto helpt uitleg hier nog wel. We gaan naar de kinderboerderij, met de varkens en geiten. Maar dan moeten we wel eerst een stukje met de auto. Dus eerst in de auto en dan spelen met de geiten. Pappa in de auto, mamma in de auto, jij in de auto. Gezellig! 
En dan gaat het soms iets rustiger. Ze mag ook vaak een knuffel uitzoeken die mee mag in de auto. Of als ik een dingetje in mn zak heb, iets veiligs, dan geef ik haar dat objectje en dan is ze geinteresseerd genoeg dat in de auto gezet worden even geaccepteerd wordt. Maar dat laatste ligt denk ik ook aan de leeftijd nog. 
 
Hier helpt het om vantevoren zeggen wat we gaan doen. We gaan eerst dit doen en dan dit en dan dat. Dan weet ze wat er komen gaat en accepteert ze het eerder.
 
Tja erg herkenbaar inderdaad. Zelf hier laatst nog een topic over geopend omdat ik er echt helemaal doorheen zat met dat gedrag. Herkende mijn kindje niet meer (hij is 2 jaar en 2 maanden). Wat hier helpt is ook echt op alles voorbereiden: we gaan de Duplo samen in de bak doen en daarna gaan we in bad en naar bed.
Probeer bij alles ook rustig te blijven en uit te stralen alsof zijn stoute gedrag je niets doet.
Als hij erg boos is en er geen land mee te bezeilen is, zet ik hem in een stoel en zeg ik dat hij daar even boos mag zijn en dat ik zo weer terug kom. Boos worden om zijn gedrag heeft geen zin, want deze gevoelens heeft hij nu eenmaal. Moet je je voorstellen dat jij verdrietig bent en dat iemand zegt dat je dat niet mag zijn. Dat zou ook raar zijn. Ik kom dan na 2 minuutjes terug, meestal is hij dan wel afgekoeld. We doen een knuffel en kus en dan gaan we weer fijn spelen of wat dan ook. Verder niet meer over hebben. Stel hij blijft er echt in hangen, kan je hem ook gewoon lekker vasthouden. Misschien heeft haar daar dan gewoon even behoefte aan. Boosheid hoeft niet altijd een reden te hebben.
Heel veel succes en onthou: het is idd een fase en al doende leert men! Je merkt vanzelf na een tijdje wat werkt voor jouw kindje
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan