driftig peutertje

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hoi,

Ons zoontje is nu bijna 2.5 jaar maar erg driftig als hem iets niet lukt en vandaag was het te erg. Vanmorgen had hij net een waterijsje op en toen wilde hij er nog eentje, toen ik zei dat hij niet meer kreeg, gaf hij me vijf rake klappen in mijn gezicht. Ik zet hem daarna gelijk apart De hele dag schreeuwen, gillen, krijsen. Net ook omdat ik de douche uitzette en hij naar bed moest. Ik heb redelijk veel geduld maar ik zit er nu echt doorheen. Ik ben momenteel 12 weken zwanger van de tweede dus een stuk meer emotioneler. Wat wij ons afvragen waarom hij zo doet. We doen alles voor hem en dan krijg je dit. Het komt er dus op neer als hij iets wil en het mag van ons niet, dan ontploft ie helemaal. Volgens het opvoedbureau is dit normaal gedrag maar het is erg vermoeiend. Wie heeft er nog zo eentje thuis. Als hij zo doet , krijsen gillen en slaan, dan laat ik mijn stem wel even horen, maar ik heb daarna wel zo'n rotgevoel er over.

Soms vragen wij ons ook af, wat doen we fout, ik weet dat dit erbij hoort, maar soms is het erg moeilijk ermee om te gaan.

Gr. Jeannette
 
Hoi Jeanette,

Gefeliciteerd met je zwangerschap. Ik kan me voorstellen dat je dan even wat minder kunt verdragen, Maar los daarvan, kun je ook behoorlijk link worden met zo'n peuter-puber.
Wij hebben nu 2 jongens, de oudste 2jr+2mnd en de jongste 5,5 mnd. Onze oudste is ook al redelijk bezig met de grenzen te verkennen. Wat ik ervan heb begrepen is het stellen van grenzen nodig voor meerdere doelen. Allereerst moet je kind leren wat wel en niet goed voor hem is, of voor de omgeving. Maar het stellen van grenzen geeft ook een gevoel van veiligheid aan je kind. Hij weet ook waar hij aan toe is. Als jij je grenzen consequent hanteerd althans.
In het boekje "groeiwijzer" staat ook wel het een en ander dat je handig kunt vinden.

Ik denk altijd maar: het zijn nu nog kleine dingen waarbij ik soms een confrontatie aan moet gaan. Beter nu dan later en hij loopt over me heen.

Daarnaast is onze oudste ook gewoon dingen aan het uit proberen. Het lijkt soms kattekwaad, maar dan blijkt dat het helemaal niet te zijn!
Zo legde hij laatste yoghurt op tafel met zijn lepeltje. Bleek dat hij het alleen maar even 'parkeerde' om iets anders met zijn lepeltje op te kunnen scheppen. Eigenlijk heel schattig dus. Dan ben ik blij dat ik het even aankijk ipv direct vertellen dat het niet goed is.

Maar goed, dat moet iedereen natuurlijk zelf bepalen; waar liggen je grenzen?

Suuces ermee en met je zwangerschap,
Jo
 
Oja, wat ik nog ff wilde zeggen: als je aandacht geeft aan gedrag (pos en neg gedrag) dan heeft je zoontje je aandacht weten te trekken. Dus zijn aanpak werkt!
Jij hebt waarschijnlijk liever niet dat hij op een vervelende manier jouw aandacht trekt. Dan zou je het dus moeten negeren/of hem op zijn kamer/gang zetten. Om maar een voorbeeld te geven. Of afleiden, lukt soms ook.
Jo
 
Hoi!

Mijn zoontje is 2,5 jaar en ook erg moeilijk soms. Driftig als hij maar dénkt dat we 'nee' zullen zeggen of zijn zin niet krijgt.
En dan die dingen, dat als je wat tegen hem zegt hij vaak moeilijk moet doen. Niet gelijk luisteren, jengelen erover enz.
Je wordt er echt knettergek van af en toe. En inderdaad wat je zegt: je geeft hem vanalles, maar nóg lijkt het niet goed.
Zoals als we een dagje weg gaan omdat we denken dat dit leuk is voor hem en hij doet dan heel moeilijk of driftig. Dan word ik wel eens boos omdat ik denk: we doen dit allemaal voor jou hoor, waarom moet je nou zo vervelend doen??!!!
Dat is een naar gevoel, maar vooral, vooral: ERG VERMOEIEND!!!
Je hebt er op een gegeven moment gewoon geen puf meer voor, al dat gejengel en gezeur. Dat wordt gewoon vervelend. Je kan het niet meer horen.

Bij ons werkt echt op de gang zetten en niet reageren op zijn gejengel. En vooral we doen alsof onze neus bloedt, dan is het voor hem echt een straf, want dan krijgt hij de aandacht niet die hij wil ermee. En dan houdt het al gauw op.

Nou kop op meid en succes!
We moeten er allemaal een keer doorheen en als we nu onze grenzen stellen weten ze waar ze aan toe zijn en nog een jaartje max. dan zijn ze er doorheen.

Sterkte!
Liefs Ger.
 
Hoi hoi!
Ik heb er ook zo een thuis. 2 jaar en 9 maanden is ie en eind oktober krijgt ie er een broertje bij!
Als iets niet mag, is het meteen gillen huilen, slaan, soms bijten.......Ik zet hem meestal op de gang, maar dit werkt niet altijd. Soms negeer ik het gedrag maar en vaak gaat ie dan nog wel even door met gillen, maar is ie 2 minuten later ineens heel lief aan het spelen. Geen aandacht geven dus, of het moet echt onacceptabel zijn wat ie doet.
Het is inderdaad grenzen verkennen. Ik denk hoe consequenter j enu bent in het nee zeggen en negeren en straffen, des te meer profijt heb je daar later dan van! Hopen we.......
Succes, Patricia
 
Hoi,


Zijn er geen meiden die driftig zijn??   Ik lees alleen verhalen van jongens.
Wij hebben een dochter van 2 jaar en 5 maanden en sinds die naar de creche gaat is ze met de week driftiger,en regelmatig bijten! En die oren die werken  echt voor geen meter!! er staat een zandbak buiten met een kunsstof deksel, we hebben al 1000 keer gezegd dat ze daar niet op mag gaan zitten, omdat hij doorzakt, en elke keer gaat ze er op zitten. We kunnen onderhand net zo goed tegen de muur praten, ze doet het toch steeds weer. Ze weet dondersgoed dat hetniet mag, want je hoeft maar te kijken en ze vliegt er af.  En als ze haar zin niet krijgt gaat ze schreeuwen, krijsen.....noem maar op.
Je wordt er af en toe echt (dood) moe van!!

groetjes annette
 
Wat heerlijk om dit te lezen, je gaat erg twijfelen aan jezelf als je peuters alleen maar dwars zijn en nooit luisteren. heb erzelf 1 van 3.5 jaar en 1 van 2 jaar en ik ben 33wk en 5 dg zwanger van de derde.
Kan op het moment erg weinig hebben en daardoor twijfel ik nog harder of ik allemaal wel goed doe maar als ik dit zo lees is het toch wel normaal en gaan we maar verder et consequent zijn en op de mat zetten.
Dames bedankt.

Groetjes Son
 
Ik heb net ook op een ander berichtje gereageerd, maar ik heb er dus ook 1 (in dochtervorm!). Vooral als ze haar zin niet krijgt, kan ze wel eens slaan en schreeuwen. En ik ben ook zwanger (zou het toeval zijn...?). Kyna is nu net 3 en als ze zich zo barbaars gedraagt, zeg ik haar hoe ze het wel kan vragen/doen. Als ze hier niet op in gaat (dan is ze vaak moe of over haar toeren), zet ik haar apart en negeer ik haar geschreeuw. Maar ik probeer het ook te voorkomen door haar af te leiden. Bijvoorbeeld als ze vraagt of ze tv mag kijken en ik wil dat op dat moment niet, dan geef ik haar vervolgens de keus uit 2 andere dingen, bijvoorbeeld buiten spelen of een spelletje uit de kast.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan