driftig

A

Anoniem

Guest
Hallo allemaal,

Onze zoon is nu 15 maanden en de laatste 3 weken heeft hij best veel driftbuien. Hij slaat me dan, knijpt in m'n gezicht en als je op boze toon zegt: nee, dat doet zeet doet hij het weer en dan harder. En zo gaat het door.
Ik vind het heel moeilijk om hiermee om te gaan. Soms doet het zo'n zeer dat ik echt boos om wordt.
Hebben jullie dit ook en wat doen jullie eraan?
Ook gooit hij alles op de grond. Of het nu brood is, bestek, borden, echt alles.
En ook hierbij..als je nee zegt doet hij het gewoon weer.
Ik kan het negeren maar ja, dan gaat het gewoon door,. Wie kan me helpen en heeft handige tips...?
Liefs van Marieke
 
Julian gooide vanaf het begin regelmatig brood op de grond en vervolgens ging zijn bord er (soms 5 x ) achteraan. Dit heeft maanden geduurd. Ik heb er nooit een punt van gemaakt, dus geen aandacht gegeven. Vandaag realiseerde ik me dat er de laatste dagen nog maar amper iets op de grond ligt. Ik hoop dus dat dit zo blijft en het gooien een fase was.

Verder wil Julian ook nog wel eens met beide handen in mijn haren grijpen en het liefst ook nog ergens in mijn gezicht bijten. Hier maak ik wél een punt van. Duidelijk nee, ophouden, niet doen enzovoorts zeggen en ik dwing hem dan altijd mij aan te kijken terwijl ik dit zeg. Soms gaat hij lachen, hij denkt dat het een spelletje is. Dus dan maak ik het nogmaals duidelijk. Een lage stem hierbij gebruiken maakt meer indruk dan een kindvriendelijk piepstemmetje. Hij houdt dan wel op. Neem niet weg dat het daarna nog ettelijke keren gebeurt trouwens, dan is het dus weer hetzelfde verhaal, gewoon tot het echt doordringt en beklijft.

Succes ermee!

Ellen mv Julian
 
Hoi,

Tess kan ook erg driftig worden als ze iets niet mag, gelukkig komt het nog niet hard aan maar ik wil niet dat het een gewoonte wordt dat ze gaat schoppen of slaan als het haar uitkomt, waarschuw ik haar 1 keer met mijn stem, de 2e keer gaat ze op een stoeltje in de gang. Niet lang maar een paar seconde. Daarna ga ik voor haar op mijn hurken zitten en zeg "mama wil niet dat je schopt/slaat/of wat dan ook" daarna een knuffel en is alles weer goed.

Met betrekking tot het op de grond gooien van eten en borden, eten verdwijnt hier meteen in een hind dus daar doe je weinig aan, maar alle andere dingen raap ik op, krijgt ze terug, gooit ze weer dan zet ik hem weg. Dan is de lol er snel vanaf.

Ik denk dat duidelijkheid belangrijk is.

Succes.

groetjes Nanda
 
Hey!

Thomas heeft het peuteren ook helemaal uitgevonden hoor! Favoriet is hier nu de hele dag nee schudden op elke vraag... En ja, ook hier vliegt geregeld wat door de kamer. Zodra ie met eten gaat gooien zeg ik tegen hem dat ie bij de volgende worp is uitgegeten op een strenge manier. Doet 'ie het dan nog een keer, haal ik acuut zijn bord weg. Eten is niet om mee te spelen, daar had mijn oma vroeger al gelijk in dus!!
Speelgoed smijt ie maar mee raak, raakt ie mij krijgt   ie een waarschuwing en doet ie het nog een keer, ruim ik het een uurtje op! O, ja, als het boekje of speelgoed kapot gaat van het gooien of iets dergelijks, mag het zelf mee weggooien in de vuilisbak! Ook gelijk!

De fase krabben, bijten, slaan hebben we hier hoop ik nu wel gehad! Heb er echt vreselijke jankbuien om gehad hoor, van radeloosheid! Dit dan weer wel in combinatie met een mega-dosis zwangerschapshormonen, dat wel. Hij deed het ook eigenlijk alleen naar mij toe, dat maakte het zo frustrerend denk ik ook. Ik heb alles geprobeerd, zelfs terugkrabben in een boze bui. Het hielp allemaal niets behalve dat we van de schrik samen aan het janken waren... Nu pak ik hem bij één wang en zeg heel streng dat mama dat niet leuk vindt en niet wil hebben. Dit heb ik consistent volgehouden en lijkt te werken nu. Als hij als reactie  daarop gaat huilen, mag ie op schoot zitten, leg ik het hem vriendelijk uit en dan gaan we het goed knuffelen! Als ik nu zeg, dat mama dan au heeft, kan er heel soms zelfs al een kusje op de zere plek van mama!  

Succes ermee nog!
-X- Marieke  
 
Bedankt voor jullie reacties. Ik denk dat het in ieder geval belangrijk is dat je je er prettig bij voelt.
Het heeft geen zin als ik boos wordt op hem en dat hij me dan weer slaat en ik weer bozer wordt en eindig in een jankbui toch?
Ik heb me voorgenomen om die driftbuien te negeren.
Ik bedoel..als hij schreeuwt negeer ik het en bij positief gedrag belonen.
Als hij me slaat maaik ik duidelijk dat dat pijn doet en zet ik hem weg.
Niet op een stoeltje voor een paar minuten, daar is hij nog te klein voor.Dat is al een stijd om hem te laten zitten.
Met speelgoed mag hij niet gooien. Ik denk dat het voor een kind niet duidelijk is dat hij wel met speelgoed mag gooien en niet met eten.
Maar inderdaad, 1 keer gooien met eten is weg. Het zal wel zoeken blijven naar een oplossing. Ik hou maar in m'n achterhoofd dat kinderen diegene slaan enz waar ze het meeste van houden.
Gr van Marieke
 
lastig is dat ja als ze zo driftig zijn.

Kasper heeft ook zo zijn moment. Maar bij hem heeft het meestal te maken met veranderingen. Toen hij heel dicht tegen lopen aan zat was kasper heel snel driftig. En  toen ik 5 weken geleden begon met werken (ben daarvoor altijd thuis geweest overdag), kreeg kasper ook steeds driftbuien. Maar nu hij daar aan gewend is  gaat het weer super hier.  
Als kasper  heel driftig is zet ik hem meestal in de box om daar even af te koelen en daarna gaan we dan iets leuks doen samen. Even knuffelen en een boekje lezen bijvoorbeeld.    

liefs Pauline mv kasper
 
Hoi,

Tijn kan sinds een week of 2 soms heel driftig worden. Het is nu 3 keer gebeurd, hij wordt dan boos om iets, vaak omdat iets niet mag, of omdat ik even geen tijd hebt, en hij gaat dan helemaal uit zijn pan,  2 keer  zelfs tot overgeven aan toe.
In eerste instantie negeer ik hem dan helemaal, helpt dit niet, zet ik hem 1 minuut in de gang. Is hij nog steeds alleen maar aan het gillen, mag hij mooi even blijven staan, is het overgegaan in huilen dan mag hij bij me komen. Op dat moment troost ik hem en dan is het goed. Als zijn shirt vies is door het overgeven, doe ik net alsof er niks aan de hand is en trek hem een schoon shirt aan.
Ik ben er wel achter dat hoe meer aandacht ik er aan schenk, hoe driftiger hij wordt. Dus ik negeer hem gewoon compleet en dit lijkt te werken.

Groetjes Danielle (mv Tijn 15 maanden)
 
Pffff heel herkenbaar allemaal. Hier ook zo'n driftkoppie. Tjeetje zeg, ik kan geen seconde uit beeld zijn, of hij komt huilend (lees: gillend) naar me toe en gaat bij me staan jengelen. Ook als ik aan het koken ben. Heel vervelend. Soms zelfs, gaat hij gewoon aan m'n been hangen en heel zielig (maar erg hard) huilen om aandacht te krijgen. Ook alles wat ik hem (zover dat kan) verboden had om aan te komen, is nu weer heel leuk om allemaal opnieuw uit te proberen. Kastjes en laadjes gaan weer open, mijn waxinelichtjes worden zonder pardon opgegeten, meneer graaft weer met z'n handen in de plantebakken enz. Dit alles deed hij niet meer, maar nu zo ineens wel weer. Ondanks boos toespreken, terecht zetten, lief doen, negeren..... niks helpt.

Het schijnt weer een fase te zijn van een aantal weken. Ik hoop dat deze gauw weer over is, ik kan hem zo langzamerhand wel achter het behang plakken.

Groetjes happyM.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan