<p>Hoe om te gaan met een driftige dreumes? Ze is nu 1,5 jaar en heeft een behoorlijke eigen wil. Ik weet soms niet hoe ik met de situatie om moet gaan. <br />Voorbeeld: Vanmorgen was de badkamer deur dicht omdat man in bad zat. Ze moet en zal dan de badkamer in gaan, gaat slaan op de deur en huilen, gillen, krijsen. Gaat daarbij op de grond liggen en trapt en bonkt met hoofd en beentjes. Dit kan zeker 15 min doorgaan. Als de deur open gaat wil ze in bad. Opzich niet zo heel erg maar was niet de bedoeling. Uit de situatie halen helpt niet, heel kwaad en huilen etc gaat door.</p><p>Afgelopen dagen gaat eten moeilijk. Ze wilt alleen maar lekkere dingen (banaan, toetje, koek, cracker), boterham gaat half op en warme maaltijd een hap en klaar. Als ze de kans krijgt gaat de rest op de vloer. Maar wel heel de dag aan het keukenkastje hangen en huilen voor ander eten. Gezonde dingen eet ze niet (meer) en wil haar niet de hele dag andere dingen geven.</p><p>Ze trok vandaag alle blaadjes van mijn plant. Zeggen en uitleggen dat de plant is om naar te kijken, niet om aan te raken, helpt niets. Kind weghalen is drama. Plant vervolgens weg gehaald, dat werd nog een groter drama. Huilen totdat ze er bijna van ging kokhalzen.</p><p>Het voelt alsof ze alleen op houd als ze haar zin krijgt. Nu mag veel hier in huis maar ik vind dat er ook grenzen mogen zijn. Ik weet niet hoe ik met het huilen en de drift om moet gaan. Ik wil er voor haar zijn dus blijf in de buurt. Benoemen dat de situatie vervelend is en dat ze boos mag zijn. Voor mijn gevoel helpt het alleen niets en omdat ik mijn geduld verlies geef ik toe, dan denk ik: wat maakt en nou uit? Maar ik denk soms dat ik haar wel een tik wil geven of even goed boos wil worden. Die gedachten wil ik niet hebben, dat maakt me verdrietig. <br />Heeft er iemand tips voor mij?</p>
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Driftige dreumes?
- Onderwerp starter Oktobermama
- Startdatum
Soms is goed boos worden ook niet erg. Als ik het zo lees is je dochter je echt heel erg aan het uitspelen. Kijken waar de grenzen liggen. Ik heb mijn 1e zoon rond die leeftijd heel hard aangepakt naar mijn mening maar het is nu een ontzettend lief kind van 3 jaar die duidelijk weet waar de grenzen liggen. En ja ik heb hem zeker zo af en toe aan de arm gepakt en dan duidelijk gezegd en nu is het afgelopen op vrij luide toon. Daar schrok die dan zo van dat ie heel hard moest huilen en als wij nu tegen hem zeggen na 3 x dat het nu egt klaar is op een gewone manier dan komt ie al sorry zeggen. Maar onze 2e zoon is nu 14 maanden en die is een stuk eigenwijzer dus moeten we ook nieuwe manier zoeken denk ik
@oktobermama Voor jou, heel vervelend maar voor mij ook heel fijn om te lezen. Ik heb een zoontje van 1,5 en zo herkenbaar.
Het hele eerste uur s ochtends is een drama, mag geen luier doen, geen fles melk drinken, gooit z'n bordje met boterham door de kamer, slaat de dieren.
Zodra we die overleefd hebben komt het volgende. Op de salontafel klimmen, rammen op het glas van ons (hele grote met slangen) terrarium, trekt nog net niet de jaloezieën van de muur. Ik probeer hem rustig te blijven benaderen, af te leiden met iets anders maar alles lijkt een strijd.
Oplossing? Geeeeeen idee. Ik pak hem soms ook wat harder aan, z'n armpje en benoem op zeer duidelijke harde toen dat het nu echt afgelopen is en stap over hem heen als hij weer een kwartier als een krijsende vis op de grond ligt te spartelen. Vaak komt hij (soms duurt het wel een uur) vanzelf naar me toe om te knuffelen, dan gaat er met zijn zichtbaar pijnlijk geleden verlies toch een boterham in. Als papa boos wordt en hem meteen duidelijk aanspreekt is het gedrag klaar. Ongelofelijk.
Het hele eerste uur s ochtends is een drama, mag geen luier doen, geen fles melk drinken, gooit z'n bordje met boterham door de kamer, slaat de dieren.
Zodra we die overleefd hebben komt het volgende. Op de salontafel klimmen, rammen op het glas van ons (hele grote met slangen) terrarium, trekt nog net niet de jaloezieën van de muur. Ik probeer hem rustig te blijven benaderen, af te leiden met iets anders maar alles lijkt een strijd.
Oplossing? Geeeeeen idee. Ik pak hem soms ook wat harder aan, z'n armpje en benoem op zeer duidelijke harde toen dat het nu echt afgelopen is en stap over hem heen als hij weer een kwartier als een krijsende vis op de grond ligt te spartelen. Vaak komt hij (soms duurt het wel een uur) vanzelf naar me toe om te knuffelen, dan gaat er met zijn zichtbaar pijnlijk geleden verlies toch een boterham in. Als papa boos wordt en hem meteen duidelijk aanspreekt is het gedrag klaar. Ongelofelijk.
Niet leuk, maar fijn inderdaad om te zien dat we niet alleen zijn hierin! Heb beiden ouders gevraagd hoe zij hier mee om zouden gaan. Mijn ouders zijn voor een corrigerende tik en flink boos worden, mijn schoonouders van onderhandelen en uitleggen. Nu aan ons om een eigen weg in te vinden. Ik weet wel wat ik wil doen, geen corrigerende tik in ieder geval, denk dat ik vooral zelf rustig moet blijven en desnoods (als het veilig is) zelf even weglopen. Succes mama's! Ben benieuwd hoe het bij jullie gaat.
Hier ook met een dochter van 16 maand. Als we bij zien aankomen leggen we haar soms al ergens neer waar ze even mag uitrazen zonder zichzelf zeer te doen (soms gooit ze zichzelf tegen de vloer en bezeerd ze zich). Blijven ook in de buurt. Uitleggen kan pas als ze weer rustig is.
Dan zeggen we dat het ok is dat ze boos is (zie en hoor haar), en waarom iets niet mag (grenzen), én wat ze wel mag (een ja!)
Dus bijvoorbeeld in de keuken: 'het is ok om boos te zijn, het is niet veilig om het mes te pakken.. maar je mag wel mama helpen aardappelen pakken of de bordjes opruimen'. Keuze geven helpt, want dan mag je dreumes kiezen en dat lijkt hier te helpen.
Op Insta is een account die heet 'biglittlefeelings'. Erg leuk om te volgen.
Dan zeggen we dat het ok is dat ze boos is (zie en hoor haar), en waarom iets niet mag (grenzen), én wat ze wel mag (een ja!)
Dus bijvoorbeeld in de keuken: 'het is ok om boos te zijn, het is niet veilig om het mes te pakken.. maar je mag wel mama helpen aardappelen pakken of de bordjes opruimen'. Keuze geven helpt, want dan mag je dreumes kiezen en dat lijkt hier te helpen.
Op Insta is een account die heet 'biglittlefeelings'. Erg leuk om te volgen.
Dat insta account volg ik ook, zeker handig! Heb je zelf niet dat je er soms heel ongeduldig van word? Ik denk dat dat bij mij erg meespeelt, dat ik mijn geduld bijna verlies en dan wat zeg of doe waarvan ik het achteraf anders had willen aanpakken. Hoe blijf je rustig?
Een kind van 1,5 begrijpt heel veel maar is nog nauwelijks te corrigeren. Rustig blijven uitleggen waarom iets niet mag en dat je begrijpt dat ze het jammer vindt, of dat ze boos is, is belangrijk. Toegeven is niet handig, hoewel we dat denk ik allemaal wel eens doen. Als ze straks wat meer kan zeggen, is er minder frustratie en zal ze de correcties en uitleg beter begrijpen en eerder accepteren.
Hier ook een klein jongetje dat driftig kan worden en dan slaat of bijt. Zelf rustig blijven maar wel het gedrag afkeuren.
Hier ook een klein jongetje dat driftig kan worden en dan slaat of bijt. Zelf rustig blijven maar wel het gedrag afkeuren.