Heel herkenbaar!
Mijn zoontje is ook 17 maanden (04-09-04) en af en toe gooit hij ook zijn arm tegen de naderende vork/lepel welke gevuld is met lekker eten. De volledige inhoud ligt dan op de grond (op dit moment ben ik erg blij dat we een hond hebben, hij eet het met smaak van de grond).
Ik heb gemerkt dat hij soms graag zelf wil eten. Dan geef ik hem een paar stukjes brood en stopt (propt..) hij deze smakelijk in zijn mond. Met de warme hap is het wat lastiger om zelf te laten eten. Dat wordt vaak samen met mama de lepel naar de mond brengen óf zelf een poging ondernemen om met de lepel wat naar binnen te krijgen. Ook eet hij weleens met de handjes. Tja, dit is een fase van het leren zelf eten en dat gaat gepaard met knoeien: zelluf willen doen en het leren eten met bestek.
In het begin maakte ik me er ook druk om; "pff, ligt weer de vloer onder het eten". Maar nu heb ik me erbij neergelegd en probeer samen met hem te eten. Het valt niet mee, maar 't zal vast wel goed komen.
Straf geven doe ik niet, ik spreek hem wel duidelijk toe als hij de lepel uit mijn hand maait. Op de gang zetten of het strafstoeltje (of wat dan ook): daar geloof ik nu nog niet in. Bij deze leeftijd heeft dat niet zo veel zin. Wel duidelijk oorzaak en gevolg mondeling toelichten: "als je de lepel wegduwt, dan ligt het eten op de grond en kan je dat niet meer eten".
Sterkte met deze nieuwe fase.
Groetjes Marieke
