Hallo mama's,
Vanaf het eerste moment dat kay geboren werd voelde het alsof het nooit anders was geweest..
Het ging en gaat allemaal vanzelf en ik ben net als jullie helemaal maf en gek van mijn kleine manneke.. Ik voel me dus ook een échte mama en ben overgelukkig!
Misschien dat dit komt omdat ik áltijd héél erg graag kinderen wilde hebben (roep ik al vanaf kinds af aan) en er zo enorm naar toe gegroeit ben. Misschien omdat er veel klein grut om me heen is.. ik weet het niet..
Ik heb daarom denk ik soms het gevoel alsof ik mij niet helemaal realiseer dat ik nu eindelijk in die fase ben beland waar ik zovele jaren over heb gefantaseerd. Soms zet ik even pas op de plaats en denk ik even terug aan de laatste tijd en dan komen alle emoties.. Ik geloof dat het soms nog niet écht allemaal tot mij doordringt wat er de afgelopen weekjes is gebeurd.. Natuurlijk weet ik dat wel, maar ik was er denk ik gewoon helemaal klaar voor (overrijp noem ik het zelf haha)..
Nu dat ik dit tik krijg ik water oogjes.. Dit is dan zo'n moment dat ik weer overspoeld wordt door moedergevoelens en geluk. Gefrustreerd door het feit dat ik niet kan uitdrukken hoe gek ik op mijn kleine ventje ben!
Hoe dan ook vraag ik me vaak af waarom ik nergens aan heb hoeven wennen..
Dat het nog niet helemaal tot mij doordringt dat ik dan eindelijk in die fase van mijn leven zit waar ik al die jaren over heb zitten fantaseren....
Herkend iemand dit?
Esmé mv Kay
Vanaf het eerste moment dat kay geboren werd voelde het alsof het nooit anders was geweest..
Het ging en gaat allemaal vanzelf en ik ben net als jullie helemaal maf en gek van mijn kleine manneke.. Ik voel me dus ook een échte mama en ben overgelukkig!
Misschien dat dit komt omdat ik áltijd héél erg graag kinderen wilde hebben (roep ik al vanaf kinds af aan) en er zo enorm naar toe gegroeit ben. Misschien omdat er veel klein grut om me heen is.. ik weet het niet..
Ik heb daarom denk ik soms het gevoel alsof ik mij niet helemaal realiseer dat ik nu eindelijk in die fase ben beland waar ik zovele jaren over heb gefantaseerd. Soms zet ik even pas op de plaats en denk ik even terug aan de laatste tijd en dan komen alle emoties.. Ik geloof dat het soms nog niet écht allemaal tot mij doordringt wat er de afgelopen weekjes is gebeurd.. Natuurlijk weet ik dat wel, maar ik was er denk ik gewoon helemaal klaar voor (overrijp noem ik het zelf haha)..
Nu dat ik dit tik krijg ik water oogjes.. Dit is dan zo'n moment dat ik weer overspoeld wordt door moedergevoelens en geluk. Gefrustreerd door het feit dat ik niet kan uitdrukken hoe gek ik op mijn kleine ventje ben!
Hoe dan ook vraag ik me vaak af waarom ik nergens aan heb hoeven wennen..
Dat het nog niet helemaal tot mij doordringt dat ik dan eindelijk in die fase van mijn leven zit waar ik al die jaren over heb zitten fantaseren....
Herkend iemand dit?
Esmé mv Kay