Ben nu 27 weken zwanger van de derde, en ik heb het gevoel dat ik op ontploffen sta.. zowel letterlijk als figuurlijk! Die buik lijkt met de dag groter te worden, heb ik bij de vorige zwangerschappen geen last van gehad.. k zie er uit alsof ik ieder moment kan gaan werpen!
Met die giga buik word ook alles zwaarder, het huishouden, de zorg voor de kids en de hond, werken.. maar steun van mn man ho maar! Je zou denken dat ie van de vorige twee wel wat opgestoken heeft, maar nee hoor, hij is druk met de zaak, de computer en vooral zichzelf. Het hele gebeuren thuis komt voor mijn rekening, de kinderen, mijn werk, maar ook de komende verhuizing en alles maar dan ook alles wat met de baby te maken heeft, hij verdomd het zelfs om mee te gaan naar de verloskundige! (vind ie zonde van zijn tijd, want de verloskundige is toch alleen maar met mij bezig!).. jullie snappen vast wel dat ik aardig overspannen aan het raken ben?! Harde buiken zijn aan de orde van de dag.. dat kan toch niet goed zijn voor de baby? ik weet dat ik het rustiger aan moet doen, maar de omstandigheden laten dat gewoon niet toe! Mijn man aan zijn verstand brengen dat ie thuis wat meer zijn best moet doen lukt niet, en aangezien we een eigen zaak hebben is me ziek melden of minder gaan werken ook geen optie.. ik heb geen zin om in te storten, maar zo werkt het ook niet.
Met die giga buik word ook alles zwaarder, het huishouden, de zorg voor de kids en de hond, werken.. maar steun van mn man ho maar! Je zou denken dat ie van de vorige twee wel wat opgestoken heeft, maar nee hoor, hij is druk met de zaak, de computer en vooral zichzelf. Het hele gebeuren thuis komt voor mijn rekening, de kinderen, mijn werk, maar ook de komende verhuizing en alles maar dan ook alles wat met de baby te maken heeft, hij verdomd het zelfs om mee te gaan naar de verloskundige! (vind ie zonde van zijn tijd, want de verloskundige is toch alleen maar met mij bezig!).. jullie snappen vast wel dat ik aardig overspannen aan het raken ben?! Harde buiken zijn aan de orde van de dag.. dat kan toch niet goed zijn voor de baby? ik weet dat ik het rustiger aan moet doen, maar de omstandigheden laten dat gewoon niet toe! Mijn man aan zijn verstand brengen dat ie thuis wat meer zijn best moet doen lukt niet, en aangezien we een eigen zaak hebben is me ziek melden of minder gaan werken ook geen optie.. ik heb geen zin om in te storten, maar zo werkt het ook niet.