dubbel gevoel

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hallo,

Na het verlies van ons dochtertje bij 25wk zwangerschap, 6mrt aanstaande 2jaar geleden. Blijft het verdriet er nog steeds. We zijn nu gezegend met een lief ventje van alweer 14weken oud.
Maar toch blijft het een dubbel gevoel. Bij zijn geboorte leek hij enorm op zijn zusje en nu blijf ik bij alles wat hij doet steeds denken, zal zij dat ook zo gedaan hebben. Vorig jaar hebben we een soort ceremonie gehouden en toen was ik 10wk zwanger. Heel spannend jaar achter de rug maar ik heb 39weken vol gehouden zonder complicaties. Onze Thijs heeft alleen iets aan zijn heupjes en moet waarschijnlijk in een korsetje.
Maar wat gaan we dit jaar doen. Het lijkt of iedereen om me heen door de komst van Thijs onze Sanne is vergeten, terwijl ik er dagelijks aan denk. Heel veel mensen snappen niet dat Thijs geen vervanging is voor Sanne en doordat ze er niet meer over praten lijkt het wel of ze er niet meer is. Ik mis ze enorm ondanks ik haar maar heel even heb kunnen vasthouden. Ik was heel blij toen we hoorden dat we een zoon kregen, maar nu hoop ik stiekem als ik ooit weer zwanger wordt dat het een meisje zal zijn. Op sommige dagen voel ik me heel schuldig dat ik zo gelukkig ben, en even   niet aan haar heb gedacht. Hoe gaan jullie er mee om en blijven jullie ook nog elk jaar een ceremonie houden of wordt dat minder na een aantal jaren.

Paola

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Paola,

Natuurlijk ben je gelukkig met je zoon maar mis je je dochter !!
Het is niet meer dan logisch, en ook het gevoel dat je op een meisje hoopt bij een eventuele volgende zwangerchap is logisch.
Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, eerst een zoon gekregen, toen onze dochter aan het einde van de zwangerschap verloren, daarna nog drie goede zwangerschappen gehad !!
Ook ik hoopte op een meisje, ondanks dat je weet dat gezondheid het belangrijkst is is dat gewoon een gevoel, wat overigens niet wil zeggen dat ik meer van mijn dochter dan van mijn zoons houdt.
Ik denk dat iedere moeder het leuk vindt om een meisje te krijgen en iedere vader vindt een zoon ook leuk, al is het alleen maar om er dingen van jezelf in terug te zien.
Wat de ceremonie betreft, onze dochter is begraven en ieder jaar ga ik op haar geboortedag samen met haar vader bloemen brengen en een kaarsje branden.
oms doe ik dit ook met de oudste kinderen.
Zij brengen meestal een knuffeltje!!

Geniet van je zoon en gedenk je dochter, heel veel sterkte, het gaat met ups en downs is mijn ervaring na 6 jaar maar gelukkig meer ups dan downs naarmate we verder in de tijd komen !

Wendelien.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

halo ik heb ook pas mijn dochtertje kyara verlooren tuurlijk zou ik straks toch nog een keer wilen probeeren of ik nog een kindje mag krijgen maar ze kan en mag dus nooit vervangen worden dat moogen de mensen ook nie denken he dus jij moet ook gewoon genieten en je dochter mag zeeker nie vergeeten worden gewoon over praaten echt doen he maar ik hoop dat ik een gezond kinje mag krijgen maar hoop echt op een meisje al heb ik nu al 2 meisjes een engeltje en een van bijna 9 sterkte groetjes jolanda

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

mijn vriend en ik hebben op 30 juni een zoontje gekregen die ook tot ons groot verdriet niet meer leeft. althans lichamelijk dan. wij zijn absoluut niet gelovig ( in een god ofzo) maar toch zijn we er heilig van overtuigd dat gert ( ons zoontje) bij ons is. hij hoort er ook gewoon bij. met sinterklaas hebben we op zijn grafje een schoentje gezet en de familie heeft er toen kleine kadootjes in gedaan en met kerst hebben mijn vriend en ik iedereen een olielampje gegeven zodat als mensen dat branden ze dan even aan gertje denken. wij zijn dus nog elke dag met hem bezig maar niet dwangmatig ofzo.gewoon heel ongedwongen.  we praten heel veel over hem. voor ons hoort hij er gewoon bij. we kennen hem natuurlijk ook niet anders als dat hij niet meer leeft. nu verwachten we inmiddels ons tweede kindje ( ben nu 15 weken en 2 dagen) en dat wordt voor ons gewoon het broertje of zusje van gertje en we zullen dit kindje ook altijd vertellen over zijn/haar grote broer.
wat ik wil zeggen doe wat je hart je ingeeft. er is niemand die jou/jullie kan vertellen hoe je het verlies van je kindje moet verwerken. al hou je over 10 jaar nog ceremonies, nou en! het is iets van jullie en jullie beslissing over hoe lang je daar mee doorgaat. als je eens een keer je hart wilt luchten mag je me ook mailen als je wil of msn. ( marionroos@msn.com)
verder heel veel sterkte...