Hallo,
Ik had het nooit verwacht, maar ik heb er toch een erg dubbel gevoel over! Over 2 weken moet ik weer beginnen met werken en daar kan ik niet kolven (ik zou er nooit de rust voor vinden en als zaalarts kan ik ieder moment voor een spoedgeval worden opgepiept), dus ik zal moeten stoppen met BV. Ik kolf vanaf het begin alle voedingen en heb er dus al aardig wat tijd en energie ingestoken. In het begin dacht ik, ik zie wel hoe lang ik het volhoud, maar het ritme zit er nu helemaal in, het hoort gewoon bij mijn dagindeling. En nu vind ik het toch wel erg dat ik mijn ventje niet 6 maanden "het beste" kan geven. Ik krijg allemaal angstige gedachten: dat hij de KV niet lust, dat hij krampjes ervan krijgt, dat hij er verstopping van krijgt, dat hij toch allergisch blijkt te zijn (ben ik ook), dat het minder goed vult... Allemaal zaken waar we nu geen last van hebben!
Aan de andere kant, nu het moment van afbouwen dichterbij komt, zie ik toch ook steeds meer de voordelen. Kan ik weer met de pil starten, kan ik weer zonder na te denken een glaasje wijn, een extra kopje koffie, een extra pijnstiller voor als mijn bekken weer opspeelt, kan ik weer mijn eigen beugel-BH's aan, kan ik na het flesje meteen weer mijn eigen dingen doen of lekker gaan slapen, hoef ik niet de kolf mee te slepen als ik op bezoek ga... Is toch ook wel weer lekker, maar dan voel ik me weer schuldig dat ik dan voor mezelf kies. Alsof ik mijn kleintje dan tekort doe... (wat natuurlijk niet zo is, weet ik wel, maar ja, die emoties zijn nooit logisch toch?)
Kortom: erg dubbel!!
Groetjes, Karin
Mama van Christian (8 weken)
Ik had het nooit verwacht, maar ik heb er toch een erg dubbel gevoel over! Over 2 weken moet ik weer beginnen met werken en daar kan ik niet kolven (ik zou er nooit de rust voor vinden en als zaalarts kan ik ieder moment voor een spoedgeval worden opgepiept), dus ik zal moeten stoppen met BV. Ik kolf vanaf het begin alle voedingen en heb er dus al aardig wat tijd en energie ingestoken. In het begin dacht ik, ik zie wel hoe lang ik het volhoud, maar het ritme zit er nu helemaal in, het hoort gewoon bij mijn dagindeling. En nu vind ik het toch wel erg dat ik mijn ventje niet 6 maanden "het beste" kan geven. Ik krijg allemaal angstige gedachten: dat hij de KV niet lust, dat hij krampjes ervan krijgt, dat hij er verstopping van krijgt, dat hij toch allergisch blijkt te zijn (ben ik ook), dat het minder goed vult... Allemaal zaken waar we nu geen last van hebben!
Aan de andere kant, nu het moment van afbouwen dichterbij komt, zie ik toch ook steeds meer de voordelen. Kan ik weer met de pil starten, kan ik weer zonder na te denken een glaasje wijn, een extra kopje koffie, een extra pijnstiller voor als mijn bekken weer opspeelt, kan ik weer mijn eigen beugel-BH's aan, kan ik na het flesje meteen weer mijn eigen dingen doen of lekker gaan slapen, hoef ik niet de kolf mee te slepen als ik op bezoek ga... Is toch ook wel weer lekker, maar dan voel ik me weer schuldig dat ik dan voor mezelf kies. Alsof ik mijn kleintje dan tekort doe... (wat natuurlijk niet zo is, weet ik wel, maar ja, die emoties zijn nooit logisch toch?)
Kortom: erg dubbel!!
Groetjes, Karin
Mama van Christian (8 weken)