Hallo dames,
Ik zal mij even kort voorstellen, ik ben roos 29 jaar en mams van 2 knappe mannetjes,
Na vorig jaar een miskraam te hebben gehad (waar ik nooit symptonen van heb gehad zodat ik er met de 12 weken echo achterkwam) was ik enige maanden later toch weer in verwachting, met 2 jongens in huis kreeg ik toch kriebeltjes en hoopte stilletjes dat een lief klein meisje ons gezin zou komen versterken, let wel een jongetje was net zo welkom begrijp me niet verkeerd.
Alles ging goed tot we wederom de 12-weken echo kregen.
Ons kleintje was al vanaf het begin actief, armpjes en beentjes vlogen alle kanten op, hartje klonk goed en sterk en alles zag er goed uit, tot het hoofdje onderzocht werd.
Er waren vrijwel geen hersenen zichtbaar alleen heel veel vocht, het hoofdje was ook te groot in verhouding met het lichaampje.
Doorverwijzing naar het ziekenhuis, weliswaar 3 weken later, daar gekomen bleek dat de hersenontwikkeling minimaal was en dat ons kleintje een waterhoofdje had, vlokkentest gedaan..en dan de moeilijke beslissing..WAT NU..als de bevalling al goed verliep had het minstens 6 mnd geduurt en was ons kleintje alsnog overleden en dat wilden we de kleine niet eens aandoen, dus met pijn in mijn hart besloten de zwangerschap af te breken, met 16 weken en 4 dagen was ons lieve hummeltje geboren en een paar dagen later uitgestrooid in de vlindertuin.
Nou meeste van jullie weten wel wat er dan door je heengaat dus hoeft het niet eens te vertellen.
Paar weken later bij de nacontrole kregen we te horen dat het een meisje was, flinke trap in de rug na was mijn gevoel
We hebben haar Casey genoemd en zal altijd bij ons zijn,
Nu een klein jaartje verder ben ik weer voor het eerst zwanger, net 6 weken..oh zo pril maar ik word gek van de dubbele gevoelens, heb het idee dat ik haar vervang, probeer mijzelf ervan te overtuigen dat het niet zo is, overdag geniet ik maar savonds in bed komen de negatieve gedachtes en weet niet wat ik er mee moet doen, lastig uit te leggen maar denk dat julie mij wel snappen..
wil de rest van de dames hier veel sterkte toewensen
liefs roos
Ik zal mij even kort voorstellen, ik ben roos 29 jaar en mams van 2 knappe mannetjes,
Na vorig jaar een miskraam te hebben gehad (waar ik nooit symptonen van heb gehad zodat ik er met de 12 weken echo achterkwam) was ik enige maanden later toch weer in verwachting, met 2 jongens in huis kreeg ik toch kriebeltjes en hoopte stilletjes dat een lief klein meisje ons gezin zou komen versterken, let wel een jongetje was net zo welkom begrijp me niet verkeerd.
Alles ging goed tot we wederom de 12-weken echo kregen.
Ons kleintje was al vanaf het begin actief, armpjes en beentjes vlogen alle kanten op, hartje klonk goed en sterk en alles zag er goed uit, tot het hoofdje onderzocht werd.
Er waren vrijwel geen hersenen zichtbaar alleen heel veel vocht, het hoofdje was ook te groot in verhouding met het lichaampje.
Doorverwijzing naar het ziekenhuis, weliswaar 3 weken later, daar gekomen bleek dat de hersenontwikkeling minimaal was en dat ons kleintje een waterhoofdje had, vlokkentest gedaan..en dan de moeilijke beslissing..WAT NU..als de bevalling al goed verliep had het minstens 6 mnd geduurt en was ons kleintje alsnog overleden en dat wilden we de kleine niet eens aandoen, dus met pijn in mijn hart besloten de zwangerschap af te breken, met 16 weken en 4 dagen was ons lieve hummeltje geboren en een paar dagen later uitgestrooid in de vlindertuin.
Nou meeste van jullie weten wel wat er dan door je heengaat dus hoeft het niet eens te vertellen.
Paar weken later bij de nacontrole kregen we te horen dat het een meisje was, flinke trap in de rug na was mijn gevoel
We hebben haar Casey genoemd en zal altijd bij ons zijn,
Nu een klein jaartje verder ben ik weer voor het eerst zwanger, net 6 weken..oh zo pril maar ik word gek van de dubbele gevoelens, heb het idee dat ik haar vervang, probeer mijzelf ervan te overtuigen dat het niet zo is, overdag geniet ik maar savonds in bed komen de negatieve gedachtes en weet niet wat ik er mee moet doen, lastig uit te leggen maar denk dat julie mij wel snappen..
wil de rest van de dames hier veel sterkte toewensen
liefs roos