A
Anoniem
Guest
Hallo meiden,
Ik ben nieuw op dit forum. Op 19 mei kwam ik er achter dat ik zwanger ben. Dat was onverwacht (was gewoon aan de pil) maar zeker erg welkom. Ik was toen wel al een paar weekjes ziek en daardoor ook niet echt gemerkt dat ik over tijd was, dacht dat het door het ziek zijn kwam. Ik heb een chronische darmontsteking en sinds een paar weken speelt die ontsteking weer op. Dat betekent in mijn geval heftige buikkrampen en buikpijn en diarree (daardoor heeft de pil wss ook niet gewerkt). Jullie kunnen je wss wel voorstellen dat dit alles mij ongerust maakt, zwanger en buikkrampen/buikpijn hoort niet echt samen dus. Ook heb ik een paar weken medicijnen geslikt, nog gerookt en is er een rontgenfoto gemaakt van mijn buik maar toen wist ik dus nog niet dat ik zwanger was. Alles bij elkaar genomen zorgt dit voor veel onrust.
Afgelopen donderdag een termijnecho laten maken en dat werd op 2 punten een teleurstelling. Zo'n echo zou leuk en spannend moeten zijn, je ziet je kleintje toch voor het eerst en ten tweede hoopte ik dat het mij een beetje gerust zou stellen (is alles wel oke ondanks de buikpijn?). Ik heb de echoscopist (een vrouw) gelijk verteld dat ik ongerust was en waarom ik ongerust ben. Ze luisterde daar echter amper nar en zei er ook helemaal niet over. Ze was heel koel en zakelijk en dat verbaasde me heel erg vooral omdat ze zelf (hoog)zwanger was.
Een uitwendige echo lukte niet omdat mijn darmen ervoor zaten dus werd het een inwendige. Ze zei dat de zwangerschap nog heel pril was en het te klein was om iets te kunnen zien. De embryo was 3,1 mm en ze zag nog geen hartactie. Dat kon kloppen als het nog zo pril was maar als ik al langer zwanger was dan was het niet goed. Ook dat werd allemaal weer heel zakelijk gemeld zonder geruststellende woorden ofzo. Ik moet over een week of 3 maar terugkomen.
Dat was dus een behoorlijke (dubbele) domper. Het was buiten het nieuws om gewoon geen leuk moment, ze was zo zakelijk en koel en dat voelde echt heel raar aan. Ik heb zelf eerlijk gezegd ook geen idee meer wanneer ik nou voor het laatst ongesteld was, we waren niet bezig om zwanger te worden en door mijn ziekte ook niet echt in de gaten gehouden. Vriendje is er trouwens van overtuigd dat hij me idd pas een paar weekjes geleden heeft bevrucht (klinkt een beetje raar zo maar jullie snappen vast wel wat ik bedoel) dus dat zou wel kunnen. Maar goed, het zit me gewoon niet lekker, ik heb 3 weken lang echt hele heftige buikkramoen gehad en heb dagelijks buikpijn. Ik probeer me niet te druk te maken maar echt goed lukt dat natuurlijk niet.
Volgende week heb ik een afspraak met mijn behandelend arts voor mijn darmen en ik ben van plan om aan haar te vragen om me door te verwijzen naar een gynaecoloog want ik heb erg de behoefte om met iemand te praten die me gerust kan stellen of in ieder geval met iemand die naar me luistert en antwoorden geeft.
Tot zover even mijn verhaal. Ik heb dit vooral opgeschreven omdat ik het even kwijt willen maar tips of geruststellende woorden zijn natuurlijk meer dan welkom!
Groetjes van mij ...
Ik ben nieuw op dit forum. Op 19 mei kwam ik er achter dat ik zwanger ben. Dat was onverwacht (was gewoon aan de pil) maar zeker erg welkom. Ik was toen wel al een paar weekjes ziek en daardoor ook niet echt gemerkt dat ik over tijd was, dacht dat het door het ziek zijn kwam. Ik heb een chronische darmontsteking en sinds een paar weken speelt die ontsteking weer op. Dat betekent in mijn geval heftige buikkrampen en buikpijn en diarree (daardoor heeft de pil wss ook niet gewerkt). Jullie kunnen je wss wel voorstellen dat dit alles mij ongerust maakt, zwanger en buikkrampen/buikpijn hoort niet echt samen dus. Ook heb ik een paar weken medicijnen geslikt, nog gerookt en is er een rontgenfoto gemaakt van mijn buik maar toen wist ik dus nog niet dat ik zwanger was. Alles bij elkaar genomen zorgt dit voor veel onrust.
Afgelopen donderdag een termijnecho laten maken en dat werd op 2 punten een teleurstelling. Zo'n echo zou leuk en spannend moeten zijn, je ziet je kleintje toch voor het eerst en ten tweede hoopte ik dat het mij een beetje gerust zou stellen (is alles wel oke ondanks de buikpijn?). Ik heb de echoscopist (een vrouw) gelijk verteld dat ik ongerust was en waarom ik ongerust ben. Ze luisterde daar echter amper nar en zei er ook helemaal niet over. Ze was heel koel en zakelijk en dat verbaasde me heel erg vooral omdat ze zelf (hoog)zwanger was.
Een uitwendige echo lukte niet omdat mijn darmen ervoor zaten dus werd het een inwendige. Ze zei dat de zwangerschap nog heel pril was en het te klein was om iets te kunnen zien. De embryo was 3,1 mm en ze zag nog geen hartactie. Dat kon kloppen als het nog zo pril was maar als ik al langer zwanger was dan was het niet goed. Ook dat werd allemaal weer heel zakelijk gemeld zonder geruststellende woorden ofzo. Ik moet over een week of 3 maar terugkomen.
Dat was dus een behoorlijke (dubbele) domper. Het was buiten het nieuws om gewoon geen leuk moment, ze was zo zakelijk en koel en dat voelde echt heel raar aan. Ik heb zelf eerlijk gezegd ook geen idee meer wanneer ik nou voor het laatst ongesteld was, we waren niet bezig om zwanger te worden en door mijn ziekte ook niet echt in de gaten gehouden. Vriendje is er trouwens van overtuigd dat hij me idd pas een paar weekjes geleden heeft bevrucht (klinkt een beetje raar zo maar jullie snappen vast wel wat ik bedoel) dus dat zou wel kunnen. Maar goed, het zit me gewoon niet lekker, ik heb 3 weken lang echt hele heftige buikkramoen gehad en heb dagelijks buikpijn. Ik probeer me niet te druk te maken maar echt goed lukt dat natuurlijk niet.
Volgende week heb ik een afspraak met mijn behandelend arts voor mijn darmen en ik ben van plan om aan haar te vragen om me door te verwijzen naar een gynaecoloog want ik heb erg de behoefte om met iemand te praten die me gerust kan stellen of in ieder geval met iemand die naar me luistert en antwoorden geeft.
Tot zover even mijn verhaal. Ik heb dit vooral opgeschreven omdat ik het even kwijt willen maar tips of geruststellende woorden zijn natuurlijk meer dan welkom!
Groetjes van mij ...