Dubio en onzekerheid

A

ANONYMOUS_USERNAME

Lieve mensen,

Ik moet even mijn hart luchten, mijn vriend en ik hebben sinds kort een relatie en hebben het al vanaf date 1 over een kinderwens gehad.Dat wanneer het ooit raak zou zijn het kindje meer dan welkom is. Nu een maand later loopt de spanning hoog op, ik heb allerlei symptomen gehad van een innesteling en deze week zou ik dan ongesteld worden. Ik heb al een test gedaan op mijn eerste NOD met een gevoelige zwangerschapstest, deze was negatief.

De situatie op dit moment bij ons: ik woon zelfstandig en ik ben momenteel werkzoekend, mijn vriend werkt fulltime en is vaak weg voor zijn werk, hij woont momenteel nog thuis maar gaat binnenkort op zichzelf. Voor de duidelijkheid: we zijn geen 16 jarigen maar zijn eind twintigers.

Mijn vriend heeft tijdens zijn werk na zitten denken en geeft aan dat hij niet zeker weet of hij mij alles kan geven en dat mocht het zo zijn, abortus het beste alternatief is.
Ik ben tegen abortus en ik vind dat mocht het wel zo zijn, dat we onze verantwoordelijkheid moeten nemen, zoals we dat in het begin ook besproken hadden. Want we hebben gemeenschap gehad zonder voorbehoedsmiddel, met de weet dat er een kindje verwekt kan worden.

Ik zit nu vol spanning, emoties en ik weet niet wat ik moet doen... Mijn vriend geeft hele dubbele signalen, hij zegt dat onze relatie sterk genoeg is om dit te doorstaan en dat we er wel uitkomen.
Maar ik heb dan zoiets van: mocht ik wel zwanger zijn, dan kunnen we het ook samen..

Ik heb momenteel zoveel vraagtekens over dit hele gebeuren..

Iemand die mij tips kan geven of ook hierover mee kan praten?


 
Klinkt een beetje als een gevalletje cold feet. Misschien gaat het hem nu toch wel ineens te snel. Tijd om een goed gesprek aan te gaan en duidelijke afspraken te maken. Mocht het zo zijn en hij wil geen kindje en jij wel, dan moet je voor jezelf en je kindje kiezen. Mocht het niet zo zijn, dan duidelijk maken wat je wil. Wil je echt zo snel mogelijk een kindje of is het misschien een optie om nog even een half jaar ofzo te wachten. Toen ik een relatie met mijn man kreeg, wilde ik ook heel snel kinderen. Ik was toen 28, had een eigen huis en mijn man ( toen vriend uiteraard) woonde nog thuis. Het ging hem uiteindelijk ook veel te snel. Ik heb mijn kinderwens even in de koelkast gezet. Toen hij er wel aan toe was, duurde het nog 2 jaar voordat ik zwanger was. Blijf vooral praten met elkaar.
 
Hallo supertje, bedankt voor je reactie! Kan ik hieruit concluderen, dat jij ook in dezelfde situatie zat en wel voor abortus hebt gekozen? Zo ja, heb je hier momenteel nog last van? Het is momenteel een lastige situatie. Ik ben werkzoekend, dus wat heb ik een kind te bieden in mijn eentje... Hier wil ik dan ook niet aan denken, ik weet alleen wel dat abortus tegen mijn geweten in gaat.

Ik heb vannacht weer geen oog dicht gedaan door de spanning.
 
Nee, ik wilde graag een kindje, maar mijn vriend nog niet. Abortus zou niet eens in mij opkomen. Ik ben er erg tegen. Ondanks dat je financiële situatie niet optimaal is, zou dat voor mij geen belemmering zijn. Mijn kinderen krijgen veel tweedehands en daar is niks mis mee. Er zijn op facebook honderden ruilsites waarbij je spullen voor een paar boodschappen kunt halen. Wat jij je kindje te bieden hebt, is onvoorwaardelijke liefde. De rest is bijzaak. Maar ik zou eerst afwachten of je daadwerkelijk zwanger bent. Daarna kun je verder kijken. Ik heb 3 miskramen gehad en natuurlijk is dat geen vergelijking met abortus, maar over een ongeboren kindje kom je naar mijn idee nooit heen.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan