dubio schoonmoeder

A

ANONYMOUS_USERNAME

hey meiden

moet even t een en ander  van me afschrijven hoor.
want weet eigenlijk niet meer zo goed wat ik moet doen.

toen ik zwanger raakte van nathalia hebben we heel veel ruzie gehad met mn schoonmoeder (en daarvoor ook al)
ze was het er niet mee eens, dat we een kindje kregen.
uiteindelijk besloten we om het contact te verbreken.

een aantal maanden geleden kregen we van mijn vriend zijn oma te horen, dat zijn moeder borstkanker heeft.
maar t scheen niet zo heel erg te zijn.
met een paar lichte chemo kuren zou ze er snel weer boven op zijn.

mijn ouders wonen tegenover mijn schoonmoeder.
ik was vandaag bij mn moeder op visite en mn moeder zei dat mn schoonmoeder heel erg ziek is.
al haar haren zijn uitgevallen en zoals mn moeder het omschreef, is ze een wandelijk lijk.
ze ziet er dus heel slecht uit.
ik schrok hier eigenlijk best wel van. dit gun je niemand!

ik vertelde het net tegen mn vriend. zegt hij doodleuk: ja, ach, kan gebeuren he.
nou weet ik wel dat zijn moeder en hij nooit op 1 lijn hebben gelegen, dat ze eigenlijk zijn hele leven lang al ruzie met elkaar hebben, maar dit had ik nooit verwacht.
t is en blijft toch zn moeder.
ik bedoel, t is echt mijn grootste vijand, mn schoonmoeder. mar zelfs ik vind t erg voor haar.
en hij doet net alsof t de normaalste zaak van de wereld is, dat zijn moede rkanker heeft.

heb net een heel gesprek met hem gehad, maar hij liet echt blijken dat het hem echt helemaal niks doet.

ik heb hier al eerder een topic over geopend, volgens mij was dat nog bij het feb forum, toen haar kanker net begon.

wat nou de hele tijd in mn hoofd ronddraaid is, wat nou als ze komt te overlijden? dan heeft ze niet eens afschijd kunnen nemen van haar zoon, en andersom.
ben zo bang dat mn vriend dat spijt krijgt, en dat hij het zichzelf nooit zou vergeven.
maar aan de andere kant denk ik ook weer: ja, als hij nou naar haar toe zou gaan. doet hij het alleen maar omdat ze ziek is.
weet nou eigenlijk niet meer wat ik moet doen. moet ik het erbij laten? of moet ik op hem inspelen dat hij even contact opzoekt met zijn moeder?

nou sorry, t is een heel verhaal geworden, maar moest het even kwijt.
hoop dat jullie wat adviezen hebben.

liefs, do
 
Hoi Do-tje,
Weet inderdaad nog dat jij in deze situatie zit:geen contact hebben met je schoonmoeder.(Net als ik)
Maar kan me voorstellen dat dit echt even moeilijk is.
Maar als je het aan mij vraagt...en dan ben ik net aardig....
Zou ik je vriend hier zelf over laten beslissen.En als dat betekent dat hij niet naar haar toe wil gaan moet je dat proberen te accepteren, hoe moeilijk dat ook is en gaat worden...
Het is zijn moeder, en dat hij misschien hard overkomt wat betreft zijn mening over je schoonmoeder's ziekte snap ik ergens wel.Volgens mij heeft hij zijn gevoelens voor zijn moeder uitgezet.Letterlijk.Door alles wat er in het verleden is gezegd.Dus dan kan hij ook geen medelijden en sympathie voelen voor haar.Dat komt hard over bij jou, maar ik denk zelfs dat hij dit doet uit zelfbescherming.
Weet je, wij hebben 10 jaar van ellende meegemaakt met mijn schoonmoeder.En na het proberen te verpesten van onze huwelijksdag waren wij er klaar mee.En meteen begon mijn schoonmoeder te dreigen met, 'en als er iemand nou komt te overlijden, kan je het nooit meer goed maken.'Ze probeerde ons hiermee te chanteren.En hier maar mee vergeten wat ze ons allemaal heeft geflikt?!
Kijk, je kan zo'n situatie van 2 kanten bekijken...zij heeft ons 10 hele moeilijke jaren bezorgd, met veel ellede, ruzies etc, en nu wij eieren voor ons geld kiezen en letterlijk uit zelfbescherming het contact hebben verbroken kan je het ook zo zien dat wij oma bij haar kleinkinderen weg houden.En de jongste zelfs nog nooit heeft oontmoet...Maar zo moet je niet kijken, want je schiet er niks mee op, je moet achter je eigen standpunt blijven staan.
Ik wil hiermee niet zeggen dat het natuurlijk een vreselijk ziekte is die je schoonmoeder heeft, dat wens je echt niemand toe, en ik hoop voor je dat ze het echt overleeft.
Maar je moet nu op je strepen blijven staan, blijf achter je mannetje staan, want mocht ze er weer helemaal bovenop komen, en jullie zijn langs geweest heb je grote kans dat alle ruzies en dergelijke weer van voren af aan opnieuw beginnen, en dat kan jij nu echt niet gebruiken.Denk aan jezelf en aan je gezin!
Succes en sterkte!
Groetjes Roos.
 
Hoi meis,

Wat een lastige situatie.
Ik denk ook wel dat je zijn mening moet respecteren. Mannen denken nu eenmaal anders dan vrouwen.
Praat er nog wel een keer goed over. Weer contact opnemen wil niet zeggen dat je nu weer iedere week langs komt. Hij (of jij, als jouw dit ook dwars zit) kan ook nog een keer langsgaan om voorgoed afscheid te nemen. Geen gesprekken van uren, maar wel iets in de trant van je verhaal net.
Je hebt ons leven verziekt, toch wens ik je dit niet toe. Heel veel sterkte de komende tijd en vaarwel. (zoiets)
Maar als hij het echt niet wil, dan houdt het op. Als jij voor jou gevoel afscheid moet nemen van haar, doe het dan. Vraag of hij er problemen mee heeft. Of schrijf een brief.
Veel sterkte er in ieder geval.

Liefs Reneke
 
Hey Do

Ik herken heel veel in jou verhaal. Ik had geen contact met mijn zus   meer omdat er familieruzie was. Ik heb toen gezegd tegen haar zorg dat het goed kom met ma en dan praat ik weer verder met je zo niet wil ik ewr ook niet tussen zitten. Vlak voordat ze is overleden wou ik haar nog bellen want ze had mijn moeder gesproken daar was ik zo blij om. Maar ik heb haar nooit meer mogen spreken we wisten dat ze ziek was maar niet zo dat ze is overleden. Haar vriend heeft altijd haar ziekte met een korreltje zout genomen en toen heeft zij haar ziekte laten versloffen door die klootzak. Ik deugde in zijn ogen ook niet ik ging met een donkere je moet ook echt niet denken dat wij ons neefje mogen zien. Ik zit met tranen in mijn ogen. Iedereen roept tegen mij ja dat weet je zus wel hoor dat je van haar hou en zo. Ik heb haar nog zoveel te vertellen zoals mijn 2 zwangerschappen mijn huisje . Ik mis haar heel erg.  
Het is heel moeilijk allemaal maar praat goed met je vriend erover. En ja misschien reageert hij zo omdat hij een muurtje om zich heen heeft gebouwd dat hij het zat is. Maar zoals je zegt het is zijn moeder en zal altijd zijn moeder blijven als zij er niet was geweest was hij er ook niet. Wij zeggen altijd iedereen heeft een goeie en een slechte kant.Veel sterkte

groetjes lisette
 
hey meiden

bedankt dat jullie mijn lange verhaal wilde lezen, en bedankt voor jullie reactie.

nu ik er een nachtje over geslapen heb, ben ik weer wat rustiger.
zelf heb ik niet het gevoel, dat ik afscheid moet/wil nemen.
ik maakte me gewoon zorgen over mn vriend.
ik bedoel, er zit een heel groot verschil tussen dingen zeggen en dingen voelen.
hij kan wel zeggen dat het hem niks boeit, maar ergens in dat gouden hartje van hem zal hij het er vast wel moeilijk mee hebben.
ik heb hem gisterenavond duidelijk gemaakt dat ik er voor hem ben.
zal altijd achter hem staan, wat zijn besluit ook is.
heb ook gezegd, dat mocht hij haar willen zien, hij het gewoon moet zeggen tegen mij, en dat ik hem dat nooit kwalijk zal nemen. maar zal het hem ook nooit kwalijk nemen, als hij echt niks meer met haar te maken wil hebben.

wat me wel heel moeilijk lijkt, is dat als hij naar haar toe wilt en hij vraagt of ik mee wil, om hem te steunen.
natuurlijk zal ik ja zeggen, ik ben er voor hem, maar zal er wel bij zeggen (en dat weet hij nu ook) dat ik nathalia dan bij mijn ouders zet. daar ben ik dus totaal nog niet klaar voor, dat ze nathalia krijgt te zien.
(weet dat dit haar grootste wens is, maar daar is te veel voor gebeurd, ze wilde immers niet dat nathalia op de wereld zou komen en nu ze er is, zou ze heel graag nathalia willen zien volgens erwin zijn broer)

nogmaals bedankt voor jullie reactie.

liefs, do
 
quote: miss mama reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('03-03-2009 19:11:45'));

Hoi Do-tje,
Weet inderdaad nog dat jij in deze situatie zit:geen contact hebben met je schoonmoeder.(Net als ik)
Maar kan me voorstellen dat dit echt even moeilijk is.
Maar als je het aan mij vraagt...en dan ben ik net aardig....
Zou ik je vriend hier zelf over laten beslissen.En als dat betekent dat hij niet naar haar toe wil gaan moet je dat proberen te accepteren, hoe moeilijk dat ook is en gaat worden...
Het is zijn moeder, en dat hij misschien hard overkomt wat betreft zijn mening over je schoonmoeder's ziekte snap ik ergens wel.Volgens mij heeft hij zijn gevoelens voor zijn moeder uitgezet.Letterlijk.Door alles wat er in het verleden is gezegd.Dus dan kan hij ook geen medelijden en sympathie voelen voor haar.Dat komt hard over bij jou, maar ik denk zelfs dat hij dit doet uit zelfbescherming.
Weet je, wij hebben 10 jaar van ellende meegemaakt met mijn schoonmoeder.En na het proberen te verpesten van onze huwelijksdag waren wij er klaar mee.En meteen begon mijn schoonmoeder te dreigen met, 'en als er iemand nou komt te overlijden, kan je het nooit meer goed maken.'Ze probeerde ons hiermee te chanteren.En hier maar mee vergeten wat ze ons allemaal heeft geflikt?!
Kijk, je kan zo'n situatie van 2 kanten bekijken...zij heeft ons 10 hele moeilijke jaren bezorgd, met veel ellede, ruzies etc, en nu wij eieren voor ons geld kiezen en letterlijk uit zelfbescherming het contact hebben verbroken kan je het ook zo zien dat wij oma bij haar kleinkinderen weg houden.En de jongste zelfs nog nooit heeft oontmoet...Maar zo moet je niet kijken, want je schiet er niks mee op, je moet achter je eigen standpunt blijven staan.
Ik wil hiermee niet zeggen dat het natuurlijk een vreselijk ziekte is die je schoonmoeder heeft, dat wens je echt niemand toe, en ik hoop voor je dat ze het echt overleeft.
Maar je moet nu op je strepen blijven staan, blijf achter je mannetje staan, want mocht ze er weer helemaal bovenop komen, en jullie zijn langs geweest heb je grote kans dat alle ruzies en dergelijke weer van voren af aan opnieuw beginnen, en dat kan jij nu echt niet gebruiken.Denk aan jezelf en aan je gezin!
Succes en sterkte!
Groetjes Roos.

hey roos!

jeetje, wat een verhaal zeg! had idd al eerder gehoord, dat je schoonmoeder jullie zo drwars zat, maar zelfs op je trouwedag!!! en die chantage, nee dat kan idd niet door de bocht.

ja, je hebt gelijk. ik moet gewoon op mn strepen blijven staan.
de keuze is natuurlijk aan erwin, en ik zal 100%achter hem staan.
ik heb idd geen zin, dat al die ruzies weer opnieuw beginnen.
zoals je misschien wel weet, zijn erwin en ik 2 maanden uit elkaar geweest, toen nathalia een maand of 3 was.
sinds ik terug ben, gaat t zoooo veel beter tussen ons. echt in alle opzichte.
en dat laat ik door niemand, en zeker niet mn schoonmoeder verzieken.
ik hoef ook geen afscheid ofzo van haar te nemen, daar heb ik geen behoefte aan.
maar kan me heel goed voorstellen, dat erwin dat wel zou willen.
maar dat wilt hij niet.
hoop voor haar dat ze er boven op komt, dat meen ik uit mn hart. je gunt dit niemand.
ja, mischien heeft hij idd zijn gevoelens uitgeschakeld, richting zijn moeder.
maar t is natuurlijk ook maneigen om zich sterk te houden he.

nou meid, ik ga nog even reneke en lisette een berichtje sturen, en dan ga ik aan de sop. ben voor t eerst een ochtend kindloos hihihi (zit voor t eerst op het kdv)

liefs, do

 
quote: lis74 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('04-03-2009 08:23:48'));

Hey Do

Ik herken heel veel in jou verhaal. Ik had geen contact met mijn zus   meer omdat er familieruzie was. Ik heb toen gezegd tegen haar zorg dat het goed kom met ma en dan praat ik weer verder met je zo niet wil ik ewr ook niet tussen zitten. Vlak voordat ze is overleden wou ik haar nog bellen want ze had mijn moeder gesproken daar was ik zo blij om. Maar ik heb haar nooit meer mogen spreken we wisten dat ze ziek was maar niet zo dat ze is overleden. Haar vriend heeft altijd haar ziekte met een korreltje zout genomen en toen heeft zij haar ziekte laten versloffen door die klootzak. Ik deugde in zijn ogen ook niet ik ging met een donkere je moet ook echt niet denken dat wij ons neefje mogen zien. Ik zit met tranen in mijn ogen. Iedereen roept tegen mij ja dat weet je zus wel hoor dat je van haar hou en zo. Ik heb haar nog zoveel te vertellen zoals mijn 2 zwangerschappen mijn huisje . Ik mis haar heel erg.  
Het is heel moeilijk allemaal maar praat goed met je vriend erover. En ja misschien reageert hij zo omdat hij een muurtje om zich heen heeft gebouwd dat hij het zat is. Maar zoals je zegt het is zijn moeder en zal altijd zijn moeder blijven als zij er niet was geweest was hij er ook niet. Wij zeggen altijd iedereen heeft een goeie en een slechte kant.Veel sterkte

groetjes lisette

hey lisette

wat erg van je zus! kan me best voorstellen dat je het daar erg moeilijk mee hebt.
dat je nooit afscheid heb kunnen nemen van haar.

ja, iedereen heeft zn goede en slechte kanten, maar heel eerlijk zegd, heeft mn schoonmoeder nooit die goede kant van haar laten zien.
gisteren avond vroeg ik aan erwin wat zijn mooiste jeugdherrinering was.
wat hij als antwoord gaf was: dat hij naar engeland emigreerde, en dus bij zn moeder uit huis ging.
en als we terug gaan als kind zijnde, was dat dat hij een uitwisselingsproject had, naar oosterijk met school. en dat hij 2 weken zonder zijn moeder mocht zijn.
2 weken dat hij niet geslagen zou worden, dan valt je bek toch ook open!
heb zo erg met hem te doen.
eerst heeft hij een klote jeugd gehad, nu is eindelijk alles op zn pootjes terecht gekomen, sinds wij samen wonen en dan krijg je te horen van je vriendin dat ze bang is dat zn moeder niet lang meer heeft.

nou inieder geval heel erg bedankt voor je berichtje.
en als je verder wilt praten, kan je altijd bij me terecht he!

liefs, do
 
quote: tante reneke reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('03-03-2009 20:07:37'));

Hoi meis,

Wat een lastige situatie.
Ik denk ook wel dat je zijn mening moet respecteren. Mannen denken nu eenmaal anders dan vrouwen.
Praat er nog wel een keer goed over. Weer contact opnemen wil niet zeggen dat je nu weer iedere week langs komt. Hij (of jij, als jouw dit ook dwars zit) kan ook nog een keer langsgaan om voorgoed afscheid te nemen. Geen gesprekken van uren, maar wel iets in de trant van je verhaal net.
Je hebt ons leven verziekt, toch wens ik je dit niet toe. Heel veel sterkte de komende tijd en vaarwel. (zoiets)
Maar als hij het echt niet wil, dan houdt het op. Als jij voor jou gevoel afscheid moet nemen van haar, doe het dan. Vraag of hij er problemen mee heeft. Of schrijf een brief.
Veel sterkte er in ieder geval.

Liefs Reneke

hey reneke

allereerst bedankt voor je berichtje.
ik heb er geen behoefte aan om haar gedag te zeggen, denk ook niet dat ik er ooit spijt van zou krijgen, mocht ze komen te overlijden.
maar kan me heel goed voorstellen dat erwin dat wel wilt.
heb gisteren avond nog een heel   gesprek met hem gehad. een moeilijk gesprek, maar hij wilt echt niet naar haar toe. prima schat, dan sta ik achter je.
aan de ene kant is het stukje wat jij schreef over naar haar toegaan,en te zeggen dat ze dit niet verdiend enzo goed. aan de andere kant denk ik dat het heel bot over kan komen.
zo van: nou, ik wens je het beste maar neem alvast afscheid van je. hahaha
nou meis, ik laat het gewoon rusten.
heb tegen erwin ook gezegd, dat mocht hij ooit de beslissing nemen om naar haar toe te gaan, ik voor 100% achter hem zal staan.

liefs, do
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan