Durf nog niet blij te zijn

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo,


Ik heb een heerlijk zoontje van 2,5 maar voordat hij uiteindelijk kwam
ben ik 2x zwanger geweest; de eerste keer was ik me van geen kwaad
bewust, deed mee met moeders voor moeders, had enorme borsten en was
onzettend moe. Bij de termijnecho bleek dat ik een lege vruchtzak had
(windei). Op dat moment krijg je zo'n klap in je gezicht....voelde me
een waardeloze vrouw en had alle vertrouwen in mijn lichaam verloren.
De verloskundige adviseerde mij te wachten totdat mijn lijf de lege
vruchtzak spontaan zou loslaten alleen had ik er geen vertrouwen meer
in. Om de miskraam te bespoedigen heb ik toen Misoprostol gebruikt, al
met al had dit niet het gewenste effect en heb ik bijna 10 weken lang
in het ziekenhuis gelopen voor keer op keer een echo om te kijken of de
miskraam volledig was....Toen ik uiteindelijk menstrueerde ging de vlag
uit.

Vrij snel daarna was ik voor de 2e keer zwanger; deze keer hadden we al
heel vroeg een echo, deze keer was er wel een vruchtje te zien alleen
was deze al snel gestopt met groeien. In tegenstelling tot de eerste
keer kwam deze miskraam spontaan en konden we al snel dit hoofdstuk
sluiten.

Na een periode van rust, voor lichaam en geest, werd ik weer zwanger en 3e keer was scheepsrecht.

Afgelopen juni was ik weer in verwachting, Ondanks een laatste goede
zwangerschap was ik erg onzeker en hadden we met 7,5 week een echo met
als resultaat een kloppend hartje. Omdat de termijn nog niet goed
bepaald kon worden hadden we met 9 weken weer een echo; helaas wederom
slecht nieuws....Wederom met Misoprostol een poging gedaan voor
"spontane" miskraam omdat ik een curettage erg eng vind. Dit leek goed
te gaan maar de controle-echo was niet goed, Alvast een vervolgafspraak
gemaakt voor curettage maar ook nogmaals Misoprostol geprobeerd. De
vlag ging uit toen een curettage niet nodig bleek....6 weken plots
enorme krampen in mijn buik. Direct naar huisartsenpost en door naar
Gyn. voor een echo. Er blijkt toch nog een restant weefsel aanwezig te
zijn. Die week krijg ik een Hysteroscopie (een kijkoperatie waarbij ze
met een mini-camera in je baarmoeder kijken) waarbij een poliep wordt
verwijderd. Zal dit de oorzaak zijn geweest van mijn laatste miskraam
en kunnen we eindelijk vooruit gaan kijken?? Tot overmaat van ramp
krijg ik als complicatie een infectie aan mijn eierstok en moet ik aan
de antibiotica.

Nu zijn we inmiddels bijna 3 maanden verder en was mijn test (2 dagen
geleden) positief....Weet nog niet zo goed hoe ik hier nu in moet staan
 
Hoi,hoi,kan me goed voorstellen dat je super onzeker bent!Maar hoop doet leven zeggen ze:)Hebben ze de vorige keren een reden kunnen vinden?Je kunt helaas alleen maar afwachten ik zal voor je duimen dat jij deze keer meer geluk hebt!Heel veel sterkte!!!!!!liefs pupke
 
Dank je voor je berichtje.
Wij zijn ook hard aan het duimen. Hebben 22 december onze 1e echo. Eerst die maar eens afwachten.
De vorige keer hebben ze wel onderzoek aangeboden maar daar hadden we zelf geen behoefte aan. Mocht het deze keer weer misgaan, dan willen we dat wel. Maar nogmaals, hopen dat hier geen sprake van is.
 
Ik herken het helemaal. Gelukkig heb ik een gezonde dochter van 2.  En na 2 miskramen ben ik weer zwanger.  Donderdag ben ik 6 weken geweest en krijg ik een echo. Bij mij ging het de vorige keren  rond deze periode vaak mis. De spanning  begint dus nu wel op te lopen. Bij mij  voelt het deze keer beter dan de vorige keer. Ik heb stiekum de hoop dat het deze keer goed zit. Volgens de gynaecoloog is het gewoon een kwestie van pech of geluk.  Dus hoop ik deze keer op geluk.  
Die misoprostol vind ik trouwens echt troep, dat werkt zo vaak niet goed. Een curretage is tegenwoordig  niet meer onder volledige narcose dus dat is echt goed te doen. Maar hopelijk hoeven we ons daarover deze keer geen zorgen te maken.  Ik duim voor je!
 
Ik herken het verhaal van DVP.
Afgelopen september kreeg het nieuws van mijn leven, we waren zwanger!!! Echter duurde dit feestje niet lang. Bij 8 weken zwangerschap begon ik lichtelijk te bloeden. Het werd afgedaan als een goed doorbloede baarmoedermond. De kleine bloedingen stopten echter niet totdat ik bij 10 weken heftiger begon te bloeden. De volgende dag kreeg ik een echo. Ik bleek een missed abortion te hebben. Dat is dat het vruchtje al langer niet meer leeft maar het lichaam het nog niet heeft afgestoten. De gyn adviseerde ons een week af te wachten en na die week een ingreep te gaan doen. Een paar dagen later op een zondag kreeg ik heftige buikkrampen. Zo heftig dat ik uiteindelijk ben opgenomen in het ziekenhuis en volgespoten ben met pijnmedicatie. 's Nachts werd ik wakker in het ziekenhuis en ik begon de pijn weer te voelen. Na gebeld te hebben kwam de verpleegkundige in een pcm brengen. Nog geen 20 min. later kon ik weer bellen, ik had mijn miskraam gehad. De volgende dag heb ik nog een echo gehad of ik goed schoon was en toen kon ik gelukkig weer naar huis. Een week na die tijd ga ik bij mijn schoonzus en zwanger oppassen op mijn neefje. Daar kreeg ik echter het bericht van mijn schoonzus dat ze zwanger is. Ze had net een uur daarvoor een test gedaan. En heeft zich niet bedacht om het mij direct te gaan vertellen. Het was een gigantische klap in mijn gezicht. Ik kan er ook niet met haar over praten. Nu twee maand later nog steeds niet. Twee weken later nadat ik heb opgepast zijn mijn man en ik lekker een dag naar de sauna geweest. Even ons lekker laten verwennen. Die avond dat we net weer thuis zijn krijg ik weer heftige buikkrampen. Deze zijn zelfs erger dan met de miskraam. Ik weet meteen dat het niet goed is. Het was echter weer op een zondag. Dus moest naar de CAP. Daar werd ik onderzocht en doorverwezen naar de gyn. Die op zijn beurt mij ook weer onderzocht. Hij zat te denken aan buitenbaarmoederlijke zwangerschap. Ik moets die nacht nog een kijkoperatie ondergaan. Drie kwartier later was de operatie al achter de rug. Het bleek een geknapte cyste in mijn eileider te zijn. Nu was het een kwestie van herstellen. Nu 6 weken later mag ik eindelijk weer therapeutisch aan het werk. Mijn man en ik zijn alweer volop bezig met onze kinderwens. Nu krijg ik alleen van mijn schoozus reactie's als ik moet het rustig aandoen, als het gelukt is mag ik de eerste drie maand er niet over praten enz enz enz.
 
Ben vandaag naar de huisarts geweest. Ik heb vanaf afgelopen zaterdag last van wat buikkrampen. Was en ben erg bang voor een herhaling van wat afgelopen december is gebeurd. Echter de dokter kon me niet geruststellen. Heb ik in december aan de re-kant een geknapte cyste gehad in mijn eileider, nu heb ik krampen aan de li-kant. Vlgns de dokter is het een kwestie van tijd. Het kan zijn dat het herhaald maar hij achtte die kans zeer klein. Nu moet ik gewoon dus wachten totdat ik weer in het ziekenhuis beland, menstrueer, of zwanger ben. Wat een onzekerheid!!
 
Iedereen heel veel sterkte met het verwerken van jullie mk...

Ik heb net voor de 2e keer een spontane miskraam gehad. De 1e keer was in oktober  na 6,5wk zwangerschap. Ik ben vermoedelijk direct daarna weer zwanger geraakt maar helaas is dit begin januari na 7-9 weken zwangerschap weer misgegaan. Moet nu volgende week naar de gyn om te kijken of alles goed schoon is en er zullen dan ook een aantal onderzoeken gedaan worden.

Over de adviezen wat je krijgt wat ik hiervoor las, heel herkenbaar. Maar je moet doen waar jij je goed bij voelt. Ik kreeg ook wel te horen dat ik misschien te snel zwanger was geraakt en dat ik de tijd voor mezelf moest nemen etc. Maar volgens de vk mag je, in mijn geval,  direct weer zwanger raken als je daar zelf maar aan toe bent. En ondaks het verdriet van de mk blijft het verlangen naar een kindje er toch en daar wil ik niet onnodig mee wachten. Dus ik ga volgende week de afspraak nog even afwachten en dan wil ik er weer voor gaan.

Ik schrijf veel op een forum met allemaal meiden die een mk hebben gehad en daar heb ik veel aan. Weet niet of jullie ervan af weten maar dit is te vinden onder: zwangerforum - zwanger worden na een miskraam. Ik had  zelf namelijk in eerste instantie niet gezocht onder het zwangerforum.

Nogmaals: iedereen heel veel sterkte met het verwerken van de mk. En doe waar je jezelf goed bij voelt. Buitenstaanders weten vaak niet wat het met je doet en ook niet wat het beste voor je is, volg je gevoel.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan