DUSCUSSIE: donor of niet?

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo!!

Een iets serieuzer onderwerp als reclame wel maar wel heel belangrijk!
Afijn, ik zit zelf al jaren in dubio of ik nu donor moet worden of niet. Sommige zullen zeggen; daar hoef je toch niet over na te denken?????? Ja ik dus wel. Er zit bij mij een achterliggende gedachte bij. En ik dat dat een boel dat belachelijk of raar zullen vinden maar dat is helaas wel hetgene wat mij tegenhoudt. Kijk, mijn geloof zegt me dat ik altijd klaar moet staan voor de ander. Nou, daar heb ik helemaal geen problemen mee maar donor zijn gaat ietsje verder. Ik voel het namelijk zo, en dat is een  intuïtie kwestie, dat als ik mijn hart afsta, ik in mijn volgende leven hartproblemen ga krijgen!

(misschien dat jullie me van die nare gedachte af kunnen helpen en ik alsnog vol enthousiasme donor wordt?)

Afijn, ik hoor wel wat jullie van de hele donor-kwestie vinden ok?

lieve groeten Jeannette
 
Hoi,

mocht ik overlijden dan mogen mijn nabestaanden beslissen. Zij moeten met die keuze kunnen leven. Ik ben er niet pertinent op tegen.

Los van ieders keuze vind ik de benadering van de overheid niet juist.

Steeds wordt weer gezegd dat mensen overlijden vanwege het te kort aan donoren. Daar ben ik het dus pertinent niet mee eens. Deze mensen overlijden aan hun ziekte en dat is vreselijk, maar dat is de enige reden waarom ze overlijden en niet omdat iemand er voor kiest om geen donor   te zijn, of zijn/haar keuze niet vast te leggen. Want al geef  je je zelf op als donor dan moet je er wel dood voor gaan en geschikt zijn.

Nog maals het is vreselijk om een ziekte te hebben en daar aan dood te gaan en deze mensen putten hoop uit het ontvangen van een orgaan of weefsel van iemand anders. Maar ik vind wel dat iedereen  uit vrije wil zijn/haar keuze moet kunnen maken, zonder een 'schuld' te leggen bij mensen die geen donor wensen te zijn na hun overlijden.

Miep
 
Ik heb me een aantal jaren terug gemeld als donor. Maar ik kon toen aangeven dat bepaalde dingen niet gebruikt mogen worden.
Ik ben het ook een beetje eens met Miep. Je moet eerst dood zijn om voor donor in aanmerking te komen, en dan nog moeten de artsen eerst overleggen met de nabestaanden. Ze mogen niet zomaar alle bruikbare organen weghalen, ook al heb jij je opgegeven als donor. Dus het wil helemaal niet zeggen dat mijn organen na mijn dood ook echt gebruikt gaan worden. Wie weet zijn ze helemaal niet geschikt of wil mijn familie het liever niet hebben. Daar hoor je de overheid nooit over. Het lijkt wel of ze ons een schuldgevoel willen aanpraten!
Maar heb het er eens over met je omgeving. Dan heb je een idee hoe zij erover denken. Het is ook belangrijk dat zij weten wat jij graag zou willen, of dat jij weet wat zij ervan vinden. Ik hoop dat ik nooit voor de keuze kom te staan! Dat lijkt me heel erg moeilijk. Mijn man wil geen donor zijn, dus die kans is klein. Maar het schijnt dat het in het ziekenhuis nog wel eens an nabestaanden gevraagd word of de (bijna) overledene donor is of zou willen zijn.
Niet verkeerd om hier een keer bij stil te staan!

Groetjes, Kat
 
Hai,

Ik heb me pas nog verdiept in "donor worden of niet". Als je zelf aangeeft je organen ter donatie af te staan hebben de nabestaanden daar vrij weinig over te vertellen. Ook als je ze juist niet wil afstaan mogen de nabestaanden niet anders beslissen. Je kan uiteraard ook de keuze aan de nabestaanden overlaten en dan beslissen zij.

Als je nou geen goed gevoel hebt bij het evt. doneren van je hart, kan je aangeven dat ze alles mogen hebben behalve je hart.

Ik laat de keuze over aan mijn nabestaanden en met mijn nabestaanden heb ik afgesproken dat ze alles mogen hebben behalve mijn ogen (klinkt gek, maar je ogen vind  ik zo persoonlijk).

groetjes,

Suzanne
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan