Duurt al wat langer

A

ANONYMOUS_USERNAME

Sinds januari zijn wij bezig met zwanger worden. Ik had me er wel op ingesteld dat het niet 123 zou lukken. Je hoort wel vaker dat het klussen niet meteen succes oplevert.

In het begin kon ik het nog makkelijk acceppteren als bleek dat het niet raak was. Maar nu begin ik me af en toe wel zorgen te maken. Als ik sommige verhalen lees en hoor, weet ik dat negen maanden proberen nog niet echt lang is. Maar wordt ik wat onrustig.

Mijn vriend zegt dat het allemaal wel goed komt. Maar je weet het natuurlijk nooit zeker. Elke maand zit je weer hoopvol te wachten en elke borrel die je in je buik voelt zie je als een teken.

Misschien wil ik het allemaal wel veel te graag en kan ik daarom de rust niet vinden die een lichaam nodig heeft om zwanger te worden. We hebben inmiddels al drie keer de ovulatietest gebruikt en keurig netjes ons best gedaan op de cruciale dagen, maar zonder resultaat.

Ik heb een heel druk bestaan en er zijn dit jaar ook een hoop emotonele dingen gebeurt in mijn leven, die natuurlijk een oorzaak kunnen zijn van dat het nog steeds niet is gelukt.

Geduld is een schone zaak. Dat wordt maar weer eens bevestigd, maar het wordt ook steeds moeilijker om dat geduld op te brengen. Ik weet dat ik het beste van me af kan zetten zodat ik er minder mee bezig ben. Maar ook dat is niet een knop die je zomaar kunt omzetten.

Is er iemand die zich herkent in mijn verhaal, of mnisschien tips voor me heeft waar ik wat mee kan?
 
Ik vind het altijd zo onzin om te zeggen dat het niet lukt omdat er veel gebeurd in je leven. Als je beide gezond bent dan is de kans e3rg groot dat je zwanger wordt. Als je na een jaar nog niet zwanger wordt dan is er meestal iets aan de hand: zwak/slcht zaad, geen eisprong oid.

Bij ons zeiden ze ook dat we er niet zoveel aan moesten denken etc etc. En nu blijkt mijn man zeer slecht te hebben. En dan denk ik: zie nou wel, we deden het echt wel goed!

Ik zou gewoon eens langs de huisarts gaan om het zaad van je vriend te testen. Binnen 2 weken heb je daar de uitslag van! En als de uitslag goed is dan heb je 1 zorg minder, toch!?

gr
Marielle
 
Hoi,

Ik had het verhaal zelf kunnen schrijven... De reaktie van Marielle vind ik niet helemaal terecht. Ik denk dat je jezelf wel degelijk gedeeltelijk ´op slot ´ zet zodra er veel emotionele dingen in je leven gebeuren en je het erg druk hebt. Bij Marielle is dat anders. Die had die emoties e.d. niet en toch lukte het zwanger worden niet, later bleek dat te liggen aan het zaad van haar vriend... Maar dat wil niet zeggen dat dat bij iedereen zo is. In mijn leven zijn momenteel ook veel dingen gebeurd en ik ben misschien ook veel te veel bezig met het feit dat we nog steeds niet zwanger zijn en leg mezelf daarom veel te veel druk op. Als ik het er met mijn vriendinnen over heb zeggen ze eigenlijk allemaal dat zij zich er ook veel te veel mee bezig hielden en op het moment dat ze dat niet meer dede omdat ze er moedeloos van werden raakten ze zwanger... Tja, advies kan ik je niet geven want ik ben precies als jij maar ik denk dat we beiden maar eens eventjes rustig moeten worden tussen de oren en ons proberen niet gek te laten maken.. Mijn bazin is net zwanger en was nog maar 3 maanden bezig en ik ben al 9 maanden bezig en nog steeds niks... Daar baal ik van en word ik heel onzeker van maar ja.. wat doe je er aan.. Relax, en als je dat echt niet kan dan zou ik toch een bezoek aan je arts maken, gewoon voor de geruststelling.

Suk6 meid!
 
he anoniem,
er moet best veel goed gaan wil je zwanger worden, dus je kan de kans hebben dat t een jaar duurt...
maar dan moet je toch wel even bij je huisarts langs gaan. Je weet dus al dat je een eisprong hebt, dat is al iets. In mijn familie zijn een aantal tantes met gekantelde baarmoeders. dit is zo verholpen en ze waren daarna snel zwanger. dit om maar een voorbeeldje te geven dat er niet iets heel ergs aan de hand hoeft te zijn, als er al iets is.
maar voor mij was t ook voor mn gemoedsrust belangrijk om na een jaar te gaan kijken of er iets was. dan ben je er geestelijk toch ook aan toe? ik wel hoor.
ik hoop dat t snel lukt! lis
 
ik ben het niet met marielle eens.spanningen en stress in je leven houden het wel degelijk tegen!!als je er teveel aan denkt ga je toch onder spanningen,met je man naar bed,of mmet het idee van,o mischien is het nu raak,dus vindt het niet kloppen haar verhaal,maar dat is mijn mening,
 
Natuurlijk kan stress er wel iets mee te maken hebben maar altijd als het niet lukt wordt de oorzaak veel te makkelijk gezocht bij stress. Ik heb zo vaak gehoord dat we er te veel mee bezig waren etc etc(en ik geloofde het ook hoor). Natuurlijk werkt stress niet mee maar het is niet altijd zo dat als je gestresst bent dat je dan niet zwanger kan worden. Ik bedoelde het niet zo zwart/wit. ik heb alleen gezegd dat mensen snel de schuld neerleggen bij eigen toedoen(stress) en niet bij het menselijk lichaam. Mijn vriendin had super veel stress toen ze zwanger wou worden en ze was ziek die maand en toch werd ze meteen de eerste maand zwanger.
Maarja, alles is mogelijk, en 1 wordt gewoon sneller zwanger dan de ander en is gevoeliger voor stress....

heel veel succes
 
Graag wil ik hier ook even op reageren. Ben inmiddels 25 weken zwanger, maar ook bij mij heeft het een jaar geduurd voordat het raak was en in dat jaar is er heel veel gebeurd, familie problemen (emotioneel erg zwaar), ongeluk gehad met als gevolg heel veel whiplash klachten, waar ik meer dan een half jaar mee heb gelopen. In augustus 2003 ben ik met de pil gestopt, maar dat was ook meteen het begin van die slopende periode. Na maanden van veel pijn en klachten, huisarts en fysiotherapeut zat ik er geestelijk helemaal doorheen. Dacht ook dat ik nooit meer van de pijn en klachten af zou komen en was al bezig met hoe ik mijn leven misschien wel anders in zou moeten gaan vullen. Daar kwamen die familieproblemen nog eens bij. Het was zelfs zo erg dat ik niet eens meer bezig was met zwanger worden omdat die andere dingen me zo in beslag namen. Toen ben ik in mei naar een ortho manueel therapeut gegaan die heeft mij in let wel... 5 behandelingen van mijn klachten af geholpen en het ging heel snel weer heel goed met me. Familieproblemen waren inmiddels al voor een heel groot deel opgelost en verwerkt en ik kwam weer lekker in mijn vel te zitten. En ra, ra een maand later (in juli 2004) bleek ik zwanger te zijn. Ik wil hiermee niet zeggen dat dit per definitie verband met elkaar houd en dat als dit bij mij zo is dit bij een ander waarschijnlijk ook zo is. Ik wil alleen maar een positieve reactie geven en ook een stukje hoop dat als je weer wat lekkerder in je vel zit en de emotionele, geestelijke en eventueel fysieke ellende is opgeruimd en/of verwerkt dat ik denk dat dit echt een hele positieve invloed kan hebben op je lichaam waardoor het ontvankelijker wordt voor een zwangerschap.

Houd moed, en heel veel succes en sterkte met zwanger worden.
liefs
Miek
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan