Mijn zoon is nu 2 jaar en enorm grenzen aan het opzoeken. Alles is nee, zelf doen, schoppen, schreeuwen etc. Met name het schoppen vind ik erg vervelend. Hij doet dit vooral tijdens de luier verschonen en tegen zijn jonger broertje als ze samen op bed liggen. Niets lijkt te helpen. Rustig uitleggen, boos worden, apart zetten, een tik op de billen (zo van voel maar hoe dat is) Hij vindt het allemaal prachtig. Nog tips??
Installeer de app
How to install the app on iOS
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Opmerking: This feature may not be available in some browsers.
Je gebruikt een verouderde webbrowser. Het kan mogelijk deze of andere websites niet correct weergeven.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
Het is raadzaam om je webbrowser te upgraden of een browser zoals Microsoft Edge of Google Chrome te gebruiken.
dwars
- Onderwerp starter ANONYMOUS_USERNAME
- Startdatum
Veel geduld en consequent blijven. Ik wens je succes, het gaat echt over.
Wat herkenbaar!!! Mijn dochter (1,5) is hier sinds een paar weken ook mee begonnen. Wat we ook zeggen of doen, ze lacht ons gewoon uit en blijft doorgaan! Ik weet dat consequent blijven en geduldig zijn erg belangrijk is, maar vind het wel moeilijk. En dan met name omdat we vaak moeten meelachen. Dat laten we niet zien of merken, maar makkelijk is het zeker niet haha! Helaas dus geen tips, maar ik leef wel met je mee!
hoi dames,
mijn dochter is me ook echt aan het uitdagen. nu is het bij ons zo dat we haar 1x waarschuwen en dan kijken we haar boos aan of pakken haar (lichtjes) bij de arm of bij haar wangetjes en dan weet ze wel hoelaat het is (nog wel ;-))
mijn dochter is me ook echt aan het uitdagen. nu is het bij ons zo dat we haar 1x waarschuwen en dan kijken we haar boos aan of pakken haar (lichtjes) bij de arm of bij haar wangetjes en dan weet ze wel hoelaat het is (nog wel ;-))
hoi dames
heel herkenbaar, mijn dochter is bijna 3 en is zo aan het uit testen! als ze iets vraagt en ik zeg "nee"nou dan is het 9 van de 10x feest en word ze boos en gaat ze stampvoeten.ik blijf wel consequent en als ze niet op houd zeg ik altijd, "ik tel tot 3" en begin dan te tellen. dat werkt vaak wel.
ik ben niet zo iemand die haar bij de oren pakt ofzo, als ze niet luisterd, tel ik tot 3, komen we daar niet uit zet ik haar apart.
wat ook heel belangrijk is is dat je op oog hoogte met ze praat. Ik ga altijd door mijn knieen, ze moet mij aan kijken en dan praat ik (kort) met haar.
maar goed het blijft moeilijk!!
liefs
heel herkenbaar, mijn dochter is bijna 3 en is zo aan het uit testen! als ze iets vraagt en ik zeg "nee"nou dan is het 9 van de 10x feest en word ze boos en gaat ze stampvoeten.ik blijf wel consequent en als ze niet op houd zeg ik altijd, "ik tel tot 3" en begin dan te tellen. dat werkt vaak wel.
ik ben niet zo iemand die haar bij de oren pakt ofzo, als ze niet luisterd, tel ik tot 3, komen we daar niet uit zet ik haar apart.
wat ook heel belangrijk is is dat je op oog hoogte met ze praat. Ik ga altijd door mijn knieen, ze moet mij aan kijken en dan praat ik (kort) met haar.
maar goed het blijft moeilijk!!
liefs
aaaaah mijn dochter is zo wisselend hierin (2,5). Zo komt ze op me af mama ik hou van je en als ze 2 tellen later haar zin niet krijgt slaat ze, schopt ze en schreeuwt ze. Terwijl ze dit echt alleen bij pap en mam doet, want ergens anders zijn we natuurlijk altijd een engel. Dat is natuurlijk fijn, maar soms ook lastig als je mensen probeerd uit te leggen dat ze soms ook niet zo lief kan zijn.
Vind het erg moeilijk, het apart zetten helpt soms. Ik zit inderdaad ook altijd op oog hoogte, anders kom je dreigend over voor een kind en maak je haar alleen maar bang.
Soms helpt afleiden ook wel. Midden in haar woedebui een knuffel pakken en zeggen: Goh wat doet XX raar he? Ja dat vind mama ook, snap er niets van. Gewoon een beetje gek doen dus.
Heel veel sterkte,
groet silvia
Vind het erg moeilijk, het apart zetten helpt soms. Ik zit inderdaad ook altijd op oog hoogte, anders kom je dreigend over voor een kind en maak je haar alleen maar bang.
Soms helpt afleiden ook wel. Midden in haar woedebui een knuffel pakken en zeggen: Goh wat doet XX raar he? Ja dat vind mama ook, snap er niets van. Gewoon een beetje gek doen dus.
Heel veel sterkte,
groet silvia
"grappig" om te lezen dat bij deze reacties een straf volstaat. Bij mijn zoontje van 2 helpt werkelijk niets: in de hoek (komt ie uit), apart zetten (hij loopt weer terug), bij de oren pakken (hij blijft boos), tot 3 tellen (hij telt verder tot 10)...en ga zo maar door.
Geduld, ja, makkelijk gezegd maar als niets helpt, wat dan? Ik word zo moe van die 'correcte' aanpakken die uit een opvoedingsboek lijken te komen.
Geduld, ja, makkelijk gezegd maar als niets helpt, wat dan? Ik word zo moe van die 'correcte' aanpakken die uit een opvoedingsboek lijken te komen.