Dwarse en koppige peuterpuber

Hannah kan erg dwars zijn op het moment. Kan deels te maken hebben met de a.s. komst van haar nieuwe broertje/zusje, maar ik denk eigenlijk dat het (grotendeels) ook
wel gewoon het peuterpuberen zal zijn.
Vind dat erg zwaar nu. Ze kan zooooo
koppig zijn. Er is dan gewoon niet tot haar door te dringen, ze blijft
gewoon stug volhouden.
Ik kan streng toespreken, boos worden, straffen door in de gang te
zetten ofzo, negeren, dwingen, niks helpt. Ze blijft me zo'n beetje
lachend aankijken en koppig volhouden. Niks maakt indruk op haar lijkt
het wel. Vind dat erg moeilijk. We doen erg ons best om consequent te
zijn en vol te houden, maar dat valt niet altijd mee als het totaal
geen effect lijkt te hebben...


Zijn er meer kinderen die zo reageren? Of eigenlijk helemaal niet reageren dus...
En hoe gaan jullie hier mee om?


Groetjes,

Karin mv Hannah (20-11-2006) en 39w5d zwanger (ETA 8-4-2009)
 
Lastig he, zeker als je hoogzwanger bent! (bijna uitgerekend; spannend!)

Ik herken wel iets, maar Lara (30-11-2006) reageert nog wel als we een conflict hebben. 't Is inderdaad belangrijk dat je consequent blijft; hou vol!

Verder merk ik wel dat die machtsstrijd iets soepeler verloopt als je je peuter een keuze geeft. Afhankelijk waar het om gaat natuurlijk, maar de zaken waar Lara een strijd om maakt zijn bijv:
- ze wil d'r schoenen niet aan. Dan geven we haar de keuze; of je schoenen aan of je laarzen/klompen.
- ze wil niet in d'r kinderstoel klimmen voor het eten; dan krijgt ze de keuze om of in de stoel te gaan zitten (zelf klimmen of mama/papa zet je erin) of naar de gang.
- ze wil niet naar boven/buiten oid; dan heeft ze de keuze om wel mee te gaan of om alleen achter te blijven (vindt Lara niet fijn; die wil over bij zijn).

Het geeft aan dat er in ieder geval iets moet gebeuren, maar dat ze nog wel zelf een stem erin heeft. Ze mag voor zichzelf afwegen wat zij de beste optie vindt.
En voor veel dingen is wel een keuze-mogelijkheid te bedenken; het maakt mij niet uit wat ze aan d'r voeten heeft of dat ze een jas, een vest of een spijkerjack aan heeft als we naar buiten gaan. Als ze maar iets aan heeft...

Hopelijk kun je hier ook iets mee!
 
hoi,

vreselijk! vertel mij wat. Gisteren heeft Jasmijn van 9 uur tot 11.00 uur gezeurd om tv te kijken. Ik heb het 2 uur volgehouden maar toen ook haar broertje van 3 maanden heel hard ging huilen ben ik gezwicht. Heel fout ik weet het, maar wat was het heerlijk rustig toen ze voor de tv zat!
Ik heb geen tip, alleen: het gaat over. Jasmijn was echt heel erg de eerste 2 maanden na de geboorte van haar broertje, maar nu zijn haar buien een heel stuk minder. Het is nu meestal weer gewoon gezellig in huis!

groeten Elke
 
Terug
Bovenaan