<p>Hallo Dames,</p><p>Sinds 2 weken heb ik verlof, ben komende maand uitgerekend van onze zoon. Maar sinds mijn verlof is begonnen is onze dochter die volgende week 2 jaar wordt, super claimerig over mij.</p><p>Het begon leuk met lekker willen knuffelen en samen spelen maar het is nu echt uitgelopen op terror.</p><p>Ze kan niets meer zelf. Ze wilt mij overal bij hebben. Ze wilt dat ik haar in bad doe en om kleed, mee naar de wc ga (ze is zindelijk), als papa mee gaat naar de wc plast ze gewoon niet. Ze wilt zelfs niet meer dan papa, opa of oma haar aanraakt of knuffelt. Alleen mama, mama, mama..</p><p>Nu is het zelfs zo dat ze zo erg haar zin doordramt (perse samen spelen, knuffelen, op de bank zitten naast haar, wilt dat ik haar optil ect) en als ik hier niet aan toe geef komt er een hele driftbui waarbij ze te keer gaat alsof er een exorcist uitdrijving plaatsvind.</p><p>Iemand enig idee hoe hier mee om te gaan? Nu geven we haar iedere keer straf (ze moet dan naar haar kamer toe) maar dit lijkt niet echt te helpen. Haar uitleggen werkt ook niet want ze is dan echt niet aanspreekbaar.. </p><p>Op dit moment gaat het nog wel maar als de baby straks is geboren wordt dit wel even lastig..</p>
Dwingend/claimgedrag peuter
- Onderwerp starter MilkaOreo
- Startdatum
Herkenbaar hoor! Niet zo extreem als jij beschrijft, maar onze dochter van 1,5 is op dit moment ook alleen op mama gefocust en weet heel goed wat ze wil.
Vanmorgen nog; tijdens het was ophangen wilde ze ineens dat ik haar op zou tillen en bleef dragen. Ik leg haar dan eerst uit dat ze even moet wachten en dat ik haar straks op til. Soms werkt het, vanmorgen niet. Dan gaat ze idd huilen en laten zien dat ze echt boos is. Dit negeer ik een tijdje (in dit geval totdat de was hing) en ga dan naar haar toe voor een knuffel en til haar op. Ook probeer ik dan te benoemen dat ik snap dat ze het niet leuk vond, maar dat ze soms even moet wachten. Wat ze hiervan precies begrijpt weet ik niet, maar ik probeer het consequent te doen.
In jouw geval; het lijkt er ook op dat je dochtertje heel goed aanvoelt dat er iets gaat veranderen. Dit is misschien juist wel iets om extra aandacht aan te geven zodat ze voorbereid wordt op wat gaat komen. Maar het claimerige gedrag zelf negeren en juist belonen als ze even zelf speelt/niet claimerig is.
Heel veel succes, pittige fases zijn dat, vooral als je er midden in zit en de uitweg even niet ziet. Hopelijk vind je er een weg in, kan je genieten van je verlof én zijn jullie straks allemaal klaar voor de komst van de baby!
Vanmorgen nog; tijdens het was ophangen wilde ze ineens dat ik haar op zou tillen en bleef dragen. Ik leg haar dan eerst uit dat ze even moet wachten en dat ik haar straks op til. Soms werkt het, vanmorgen niet. Dan gaat ze idd huilen en laten zien dat ze echt boos is. Dit negeer ik een tijdje (in dit geval totdat de was hing) en ga dan naar haar toe voor een knuffel en til haar op. Ook probeer ik dan te benoemen dat ik snap dat ze het niet leuk vond, maar dat ze soms even moet wachten. Wat ze hiervan precies begrijpt weet ik niet, maar ik probeer het consequent te doen.
In jouw geval; het lijkt er ook op dat je dochtertje heel goed aanvoelt dat er iets gaat veranderen. Dit is misschien juist wel iets om extra aandacht aan te geven zodat ze voorbereid wordt op wat gaat komen. Maar het claimerige gedrag zelf negeren en juist belonen als ze even zelf speelt/niet claimerig is.
Heel veel succes, pittige fases zijn dat, vooral als je er midden in zit en de uitweg even niet ziet. Hopelijk vind je er een weg in, kan je genieten van je verlof én zijn jullie straks allemaal klaar voor de komst van de baby!
Ik weet niet wat ik anders moet doen dan straf geven, negeren werkt absoluut niet. Ze blijft hysterisch schreeuwen en aan me been trekken en kan dit goed een uur vol houden. Enigste manier om haar rustig te krijgen is om toe te geven, wat ik dus niet wil, of haar op haar kamer zetten..
Als ik niet thuis ben is ze gewoon lief en speelt ze alleen. Maar zodra ze weet dat ik er ben is het een grote ellende..
Als ik niet thuis ben is ze gewoon lief en speelt ze alleen. Maar zodra ze weet dat ik er ben is het een grote ellende..
Hier ook enorm claimgedrag vanuit mijn dochter. Ik geef er maar gewoon aan toe omdat ik het idee heb dat ze gewoon ergens voelt dat er de aankomende tijd iets gaat veranderen, nu kan ik er ook nog aan toe geven en straffen voelt voor mij daardoor niet goed.
Al is het soms evht niet fijn om de hele dag alles samen te moeten doen, aan de andere kant denk ik; laten we nog even genieten van deze tijd samen, voor haar gaat er ook een hele nieuwe en spannende tijd aankomen.
En ik moet zeggen; nu ik er aan toegeef ipv in ‘discussie’ te gaan, wordt het gedrag soms ook wel iets minder.
Ze heeft me gewoon even nodig! En door er alleen maar gewoon te zijn voor haar komt her vast goed!
Al is het soms evht niet fijn om de hele dag alles samen te moeten doen, aan de andere kant denk ik; laten we nog even genieten van deze tijd samen, voor haar gaat er ook een hele nieuwe en spannende tijd aankomen.
En ik moet zeggen; nu ik er aan toegeef ipv in ‘discussie’ te gaan, wordt het gedrag soms ook wel iets minder.
Ze heeft me gewoon even nodig! En door er alleen maar gewoon te zijn voor haar komt her vast goed!
Ik herken het een beetje. Dochter wil ook t liefst mama en als ik er ben is de zelfstandigheid soms ver te zoeken. Toch wil ik niet toegeven als ik nee heb gezegd, want dan beloon ik haar gejengel. Ik probeer wel eens iets in de richting van: als je nog 5 minuutjes even zelf speelt, gaat mama met jou daarna even xxx. Dat helpt vaak wel. Maar met een driftbui gaat ze op de gang. Na 2 min kom ik terug en vraag of ze weer wil spelen. Gaat ze door met huilen, blijft ze op de gang. Overigens overlaad ik haar met aandacht en spel hoor, dus ze mag niet klagen. Ze moet er ook aan wennen dat het niet altijd peutertijd kan zijn, en aan de driftbui toegeven, maakt het denk ik alleen maar lastiger in de toekomst..
Het is lastig ja, en het is inderdaad absoluut niet zo dat ze geen aandacht krijgt. Ik ben de hele dag met haar en ik speel en knuffel zeker wel met haar en probeer nog even te genieten van haar nu de baby er nog niet is. Maar soms moet ik ook de was doen of koken, dan gaat het gewoon eventjes niet. En haar de hele dag tillen en dragen met 36 weken zwangerschap is ook niet echt ideaal. Misschien merkt ze idd dat er veel gaat veranderen en heeft ze deze aandacht even nodig. Het is zo lastig want ik wil haar driftbuien ook niet belonen.
Ik denk dat het over is zodra je bevallen bent 
Ze voelt waarschijnlijk gewoon aan dat ze je binnenkort moet delen en nu ben je nog even van haar.
Ze voelt waarschijnlijk gewoon aan dat ze je binnenkort moet delen en nu ben je nog even van haar.