Dysmatuur

[Anoniem]

Hoi,

Ik ben hier nieuw, en was benieuwd of hier nog meer moeders zijn van kinderen die dysmatuur zijn (geweest).
Onze zoon is van 27 oktober 2007, en is met een hele slechte start begonnen. Hij woog 2.560 gram en was 49 cm lang. Volgens het ziekenhuis was het een dysmatuur. Heeft in totaal 2 weken in het ziekenhuis gelegen, en waren tot zijn 1e jaar vast klant bij de kinderarts en fysiotherapie. Ook hebben we hiervoor bij een Osteopaat gelopen, omdat Thomas met de vacuum gehaald is. Oja en de Osteopaat heeft echt wonderen verricht hoor!! Heb de 1e 2 maanden samen met Thomas geslapen, ook op advies van het ziekenhuis! Vond ik eerlijk gezegd ook een beetje vreemd hoor, maar ja je merkte gewoon dat hij dat echt nodig had. Na de 1e keer bij de Osteopaat te zijn geweest, sliep Thomas de volgende avond in zijn eigen kamer en bed!!! Wat een uitvinding hahaha.....die Osteopaat.
Nu anderhalf jaar later, merken we hier gelukkig niks meer van. Hij heeft zijn groei aardig ingehaald woog de laatste keer op consultatiebureau 12,5kg.
Op internet e.d. kom je hier heel weinig van tegen, ik was gewoon nieuwsgierig of iemand hier ook ervaring mee heeft (gehad). Of ervaring met couve kinderen, onze ervaring met het ziekenhuis was by the way ontzettend slecht!!

Groetjes,

 

[Anoniem]

Hoi supermama,

welkom op het forum!
De term dysmatuur ken ik niet. Zou je die aan ons willen uitleggen?

Onze zoon is drie weken voor de uitgerekende datum gehaald, maar was toen al een flinke knul (ruim 4 kilo).
Omdat ik onder narcose een keizersnede heb gehad en veel bloeddrukverlagers toegediend heb gekregen, heeft Lars een paar dagen op de kinderafdeling gelegen om bij te komen (een beer tussen de couveusekindjes).
Ook mijn ervaring met het ziekenhuis is niet al te best. Wel petje af voor de verpleging, want die liepen zich de benen uit het lijf. Pas 24 uur na zijn geboorte heb ik mijn zoon voor het eerst vast mogen houden. In het oude Deventer ziekenhuis lagen kinderafdeling en IC kilometers uit elkaar, waardoor ik mijn mannetje de eerste dagen nauwelijks heb kunnen zien. Het was logistiek een te lastige operatie, om ons bij elkaar te krijgen

Ook wij hebben veel baat gehad bij chiropractie. Onze bijna-huilbaby veranderde spontaan in een vrolijk en ontspannen mannetje (hij had klem gezeten in het geboortekanaal en daardoor hoofdpijn).

Hopelijk vind je ervaringsgenoten op dit forum.

Groetjes, Marijon

 

[Anoniem]

quote: MCJ8121 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('14-03-2009 22:11:11&apos);

Hoi supermama,

welkom op het forum!
De term dysmatuur ken ik niet. Zou je die aan ons willen uitleggen?

Onze zoon is drie weken voor de uitgerekende datum gehaald, maar was toen al een flinke knul (ruim 4 kilo).
Omdat ik onder narcose een keizersnede heb gehad en veel bloeddrukverlagers toegediend heb gekregen, heeft Lars een paar dagen op de kinderafdeling gelegen om bij te komen (een beer tussen de couveusekindjes).
Ook mijn ervaring met het ziekenhuis is niet al te best. Wel petje af voor de verpleging, want die liepen zich de benen uit het lijf. Pas 24 uur na zijn geboorte heb ik mijn zoon voor het eerst vast mogen houden. In het oude Deventer ziekenhuis lagen kinderafdeling en IC kilometers uit elkaar, waardoor ik mijn mannetje de eerste dagen nauwelijks heb kunnen zien. Het was logistiek een te lastige operatie, om ons bij elkaar te krijgen

Ook wij hebben veel baat gehad bij chiropractie. Onze bijna-huilbaby veranderde spontaan in een vrolijk en ontspannen mannetje (hij had klem gezeten in het geboortekanaal en daardoor hoofdpijn).

Hopelijk vind je ervaringsgenoten op dit forum.

Groetjes, Marijon

Hoi Marijon,

Dysmatuur wil eigenlijk zeggen dat het kind gewoon voldragen is, maar toch veels te klein. Een soort van prematuur maar dan op tijd geboren, hij was 3 dagen voor de uitgerekende datum gekomen.  Kenmerken zijn  het lage geboortegewicht,  zuurstoftekort tijdens de bevalling (vandaar dat hij er super snel uit moest), en zijn bloedsuiker was veels te laag. En ja het was echt een iel en schraal manneke! Het was vel over been zeg maar, en dan zegt iedereen dat zijn kind het mooiste is. Nou toen ik hem op mijn buik kreeg, schrok ik mezelf kapot. Ik dacht wat is dit!! Tja toen had hij ook nog zo ´n bult natuurlijk van de vacuum, en helemaal paars omdat hij zuurstoftekort had!!
Thomas heeft ook inderdaad in de couve gelegen, hij was dan wel lang maar je zag hem nog net liggen hoor hahaha.....Ik geloof goed ja dat het er bij Lars niet uit zag in de couve hahahaha.......
Nou jij hebt geluk gehad na 24 uur vast houden, ik mocht Thomas heel even een flesje geven direct na de geboorte en toen moest hij gelijk in de couve! En daarna was het pas 2 dagen later, voordat ik hem  kon vasthouden!! Toen was er eindelijk een slimme verpleegkundige die op het idee kwam om te gaan kangaroeen. Dat was voor Thomas heerlijk ontspannen en voor mij natuurlijk ook. Zo toen heb ik lekker gelegen zeg met hem. Kan er nog steeds niet met mijn hoofd bij, dat er maar een zo ´n zuster was die daarop is gekomen!! Thomas lag continue overstrekt, en door het kangaroeen werd het manneke zo rustig!! En mama ook hoor!!
Maar zoals ik het bij jou lees, heb ik het toch iets makkelijker gehad om Thomas te zien! Ik moest dan ook nog blijven en mocht nog langer hoor, maar ik wilde lekker naar huis. Maar de couve afdeling was om de hoek, van waar ik lag! Dus ik kon elk moment naar hem toe!
Echt een wonder middel he! Dat ze daar zoveel last van kunnen hebben die kleintjes! Zo zielig.
Maar gelukkig zowel bij jou als bij mij zijn ze er helemaal bovenop gekomen!! En nu zie je helemaal niks meer aan Thomas, je merkt het nog niet eens!!

Groetjes,
Super mama

 

[Anoniem]

Hoi Supermama,

dat zal schrikken voor jullie zijn geweest! Lars was meteen al een beer en heeft het vanaf het begin goed gedaan.
Wat goed, dat een verpleegkundige bij jullie op het idee kwam om te kangaroeen. Hadden ze dat maar bij ons bedacht! Wij verzonnen dat zelf, nadat Lars al ruim twee weken oud was. Het zou ons ziekenhuisverblijf een stuk prettiger hebben gemaakt.

Fijn, dat het ook met jullie mannetje nu zo goed gaat! Ik verwonder me er iedere dag weer over hoe snel de ontwikkeling gaat op deze leeftijd. Kleine potjes hebben nu al grote oren  Hij pikt meer woorden op, dan wij denken...

Groetjes, Marijon

 

[Anoniem]

Hoi Marijon,

Ja dat was inderdaad schrikken, maar het ergste is eigenlijk nog dat je er pas 1 jaar later achter komt dat het toen echt ontzettend slecht ging met Thomas. Tja een cursus communicatie kon geen kwaad in het ziekenhuis!! Wij hadden het bijvoorbeeld ook met de hielprik! Mijn moeder vroeg op een gegeven moment goh heeft Thomas al de hielprik gehad, want dat doen ze meestal binnen zoveel dagen. Dus ik zeg oh dat weet ik eigenlijk niet. Ik navragen in het ziekenhuis, krijg je een antwoord: Ja  joh, 3 dagen geleden al! Op een gegeven moment  was het zo erg dat degene die ons het kangaroen adviseerde, de artsen weg stuurde. Die wilde nog meer bloedprikken in zijn  voet, maar gerem het manneke had helemaal kapotte voetjes.  Die verpleegkundige zou ik ooit nog eens heel erg willen bedanken, das echt de enigste in  het ziekenhuis die ons goed heeft bijgestaan, bleek achteraf dat zij dus al ruim 25 jaar ervaring heeft met prematuurtjes!  Ik besef me toch wel elke dag dat we ontzettend veel geluk hebben gehad met zo'n (nu) flinke vent.
Goh dat is ook erg ja, om na 2 weken pas zelf het kangaroen te moeten ontdekken. Merk al dat het best hetzelfde ziekenhuis kon zijn .
Maar inderdaad die kleintjes weten veel meer dan wij denken hoor, je merkt gewoon dat hij het dondersgoed snapt allemaal hoor! Pff maar het gaat ook allemaal wel heel snel hoor, voor je het weet..........zijn ze heel groot hahaha...

Groetjes,

 

[Anoniem]

Hoi Super mama,

ja, die artsen... die zouden stuk voor stuk een maand achter elkaar als verpleegkundige moeten gaan werken. Misschien, dat ze dan wat sociale en communicatieve vaardigheden kunnen leren. Ook wij waren erg blij met de verpleegkundigen. Die hebben ons erdoorheen gesleept.
Wij hebben in het Deventer Ziekenhuis gelegen (het oude gebouw). Ik vrees echter, dat het in andere ziekenhuizen hetzelfde gaat.
Dat ze jullie niet eens betrokken hebben bij de hielprik? Dat is juist zo'n moment, waar je als ouders bij wilt zijn! En dan dat arme mannetje zo lekprikken. Die artsen zijn alleen geïnteresseerd in het oplossen van de puzzel. De emotionele consequenties zien ze daarbij over het hoofd.

Gelukkig gaat het goed met onze mannen en kunnen we dagelijks genieten van hun fratsen  en soms zitten er hele mooie momenten tussen: vanmiddag zat Lars bij mij op schoot, draaide zijn hoofd naar me toe en gaf me zomaar spontaan een hele lieve zoen. Zó lief!!!

Groetjes, Marijon

 

[Anoniem]

Goh, ik wist niet dat ze 5 pond ook al dysmatuur noemen bij een voldragen zwangerschap?? In de meeste ziekenhuizen geldt de 'regel' dat alle kindjes boven de 2,5 kilo geen dysmatuur zijn.
Ik zou willen dat mijn zoontje zo 'zwaar' was haha

Mijn zoontje was dus ook dysmatuur, 43 cm en 2020 gram op de dag dat hij naar huis ging. Hij mocht pas naar huis als hij over de 2 kilo heen zat, maar gelukkig haalde hij dit met 8 dagen al!
Hij heeft een week sondevoeding gehad, had een bloedsuiker van 0.3 en te hoge bilirubine dus ook nog 2 daagjes onder de lamp.

Erg intensieve week, zeker omdat ik zelf herstellende was van HELLP.

Nu is het een gezonde jongen van 17 maanden en 9 kilo!!

 

[Anoniem]

quote: xsjois86 reageerde document.write(friendlyDateTimeFromStr('19-03-2009 16:46:14&apos);

Goh, ik wist niet dat ze 5 pond ook al dysmatuur noemen bij een voldragen zwangerschap?? In de meeste ziekenhuizen geldt de 'regel' dat alle kindjes boven de 2,5 kilo geen dysmatuur zijn.
Ik zou willen dat mijn zoontje zo 'zwaar' was haha

Mijn zoontje was dus ook dysmatuur, 43 cm en 2020 gram op de dag dat hij naar huis ging. Hij mocht pas naar huis als hij over de 2 kilo heen zat, maar gelukkig haalde hij dit met 8 dagen al!
Hij heeft een week sondevoeding gehad, had een bloedsuiker van 0.3 en te hoge bilirubine dus ook nog 2 daagjes onder de lamp.

Erg intensieve week, zeker omdat ik zelf herstellende was van HELLP.

Nu is het een gezonde jongen van 17 maanden en 9 kilo!!



Hoi,

Qua gewicht vond ik het inderdaad ook meevallen, maar het was echt zijn uiterlijk (vel over been), inderdaad het bloedsuiker. Maar Thomas werd ook behandeld alsof hij de enigste was in het hele land die dat had! Heel apart zeg maar, en in het ziekenhuis hadden ze ook nog nooit zo ´n apart geval (eigen woorden van de kinderarts) gezien! Was jou zoontje ook zo mager in verhouding zeg maar met zijn hoofd. Hij was natuurlijk klein dat begrijp ik. Maar Thomas was lang en gewoon eng mager, tja nu lag meneer ook continue overstrekt hoor! Dan lijkt het ook veel magerder.
Thomas heeft ongeveer een week sonde voeding gehad, en meer als een week aan dat apparaat gelegen voor zijn suiker. Ik weet zelf al die namen niet meer! Ja, want na een 1,5 week mocht hij uit de couve in een gewoon bed, en de laatste 3 dagen heeft hij lekker rustig op een apart kamertje gelegen.
Inderdaad erg intensief geweest voor jou, vooral als je het HELLP syndroom hebt. Goh wat naar zeg.
Nou voor ons waren het 2 erge weken gewoon, vooral het ziekenhuis stond ons echt niet aan! Maar ja, zoals ze zeggen ben je het al snel vergeten natuurlijk. Niet helemaal hahahaha.......
Ja moet je eens kijken hoe ze daar van hersteld zijn he, heeft jou zoon er ook helemaal niks aan over gehouden!?
Ik ben met Thomas op zijn 1e verjaardag nog voor een controle geweest bij de kinderarts en de fysiotherapie, hij had door de bevalling ook nog eens vocht achter zijn hersenen. Maar gelukkig heeft hij er niks meer van over gehouden hoor!
Ben benieuwd wat Thomas weegt, moeten maandag naar het bureau voor 18 maanden. De laatste keer woog hij al 12,5kg.....Hij is dus ook aardig bijgekomen ja hahahaha......
Vind het in ieder geval leuk om eindelijk nog eens een moeder te spreken van een dysmatuur!