Eén moment van onoplettendheid...

A

Anoniem

Guest
Joey lag vanmiddag links  naast me op de bank. Het was tijd om zijn luier te verwisselen, die lagen rechts naast me in zijn luiertas, dus ik denk: ik doe het wel even hier. Ik draai mijn hoofd naar rechts om de tas te pakken, pats...  Daar lag Joey op de grond. Ons lieve mannetje was van de bank gerold, omdat ik niet oplette.
Ik die net bijna over haar onzekerheid heen was en altijd zei dat dit mij niet zou gebeuren. Nououou,  de rest van de dag voelde ik me niet meer zo goed, laat maar gerust zeggen: knap stom.  
Gelukkig viel met Joey alles mee, hij heeft alleen een ronde rode  plek vlak  boven zijn linkeroog. Je moet er niet aan denken wat er had kùnnen gebeuren...  
 
oei..... verander Joey in Laura en bank in bed en je weet wat er vanmorgen hier gebeurd is, dus we kunnen elkaar helaas de hand schudden. Das schrikken he!!!!

Succes met de rode plek ik hoop dat hij er niet al te veel last van heeft,

groetjes Ilona
 
Oh...jij ook? Heeft Laura niets?  Weet je waar ik me schuldig over voel? Het 'stemmetje' dat zegt: ach, maak je niet zo druk, er is toch verder niets gebeurd?' Ik voel me schuldig als ik er snel overheen stap, zeg maar. Alsof ik te makkelijk zou zijn? Heb jij dat toevallig ook? Of ben je er helemaal kapot van? Of denk je er makkelijker over?
 
Die gedachte is na de eerste schrik dan, hè. Als je ziet dat er niks aan de hand is verder...
 
hoi

dat gebeurde me al toen joshua 3 weken oud was! van bed af....
Hij had een grote bult op zijn hoofd en een blauwe plek... maar ben toch ff na HA gegaan maar dit omdat hij  maar 3 weken was... ik dacht dat zo'n jong nog niet kon rollen maar ik had het goed mis.... Doc zei "het gebeurt je maar 1 keer"... maar ik voelde me 3 dagen nog schuldig en 1 maand erna dacht ik er nog aan en de hele dag toen het gebeurde voelde ik me weer helemaal onzeker.... Hij heeft er denk ik niks aan overgehouden.....

veel succes! en beterschap voor je kleine mannetje!

grt suuz mv joshua 8-2-07
 
Gelukkig maar dat de meeste valpartijen goed aflopen!! Ik denk dat ik me bij een kindje van 3 weken ook vreselijk schuldig had gevoeld,hoor. Dan zijn ze nog zoooo klein. Joey is echt al een bul en ik heb dan toch meer zoiets van: 'hij kan gelukkig wel een stootje hebben'. Maar ik voel me er niet lekker bij, hoor.Dat staat misschien een beetje zo in mijn laatste reactie, alsof het me niet interesseert en dat is ook totaal weer niet waar.
 
Ik denk dat ik er toch iets makkelijker over denk. Laura heeft niets, maar ze rolde zomaar van het bed af. Zo zie je maar weer in wat voor klein hoekje een ongeluk zit. Ik voelde me natuurlijk wel rot erover, maar had idd zoiets van ja... kleine kinderen kunnen vallen. Wel let ik nú nog beter op en loop ik niet meer even weg als ze op het bed ligt. Tot vandaag was dat geen probleem. Het was net slow-motion: ik zag haar vallen, maar kon er niets meer tegen doen, was er niet op tijd bij. Gelukkig lag ze meteen te huilen!

Ging Joey ook kop voor? Erg om te zien he. Ik zag dat koppie de grond raken en heel even stond de tijd stil tot er die brul uit kwam (wat lijkt dát lang te duren).

Ik denk dat het ons allebei niet meer zo snel zal gebeuren, we zullen nog voorzichtiger zijn vanaf nu.

Groetjes Ilona
 
idd, ik zie het nog gebeuren en idd die sec duurt wel een uur!
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan