Ik kan het niet geloven en ben helemaal verdoofd.
Ruim 7,5 week ben ik vandaag en de echo waar ik zo vol spanning naar heb uitgekeken was niet goed. het vruchtje was nog geen zes weken en het hartje klopte niet. Ik had veel vruchtwater al.
Ik heb altijd een enorm regelmatige cyclus dus ik kan me niet vergist hebben..ik ben intens verdietig..dit is mijn tweede miskraan in drie en een halve maand. En mijn vierde miskraam in mijn leven. Ik had niet verwacht dat het weer fout zou gaan. Ik voel me ook nog hartstikke zwanger.
Ik moet volgende week terugkomen afhankelijk of het spontaan afvloeit of niet wordt dan een afspraak gemaakt om te curreteren. Morgen gaan we op vakantie wat een slecht begin van de vakantie.
We blijven in nederland dus we hebben besloten om wel te gaan. Ook tegenover de andere twee kids moeten we sterk blijven..zij zijn nog zo jong..en snappen niets van dit verdriet. Ik besef nu extra sterk de rijkdom van deze twee prachtige kinderen die ik al heb. Ik ben intens verdrietig maar voel me toch sterk. Ook hier kom ik wel doorheen..het leven is niet vanzelfsprekend en zonder hobbels..dit zijn nu eenmaal mijn hobbels..mijn verdiet en ik zal het dragen zoals je verdriet bij het leven behoort te dragen. Alles krijgt straks wel een plekje..maar op dit moment overheerst nog het ongeloof en verdriet en intense moeheid die mij overvalt. Moe aangezien mijn lichaam natuurlijk nog zwanger is. Moe van de spanning die eruit komt..moe van het verdriet de emoties, moe van alle hormonen die al drie maanden van piek naar dal gaan.
Lieve schatten..ik ben er dus weer en hoop met jullie samen dit verdriet te kunnen gaan plaatsen..
issabel
Ruim 7,5 week ben ik vandaag en de echo waar ik zo vol spanning naar heb uitgekeken was niet goed. het vruchtje was nog geen zes weken en het hartje klopte niet. Ik had veel vruchtwater al.
Ik heb altijd een enorm regelmatige cyclus dus ik kan me niet vergist hebben..ik ben intens verdietig..dit is mijn tweede miskraan in drie en een halve maand. En mijn vierde miskraam in mijn leven. Ik had niet verwacht dat het weer fout zou gaan. Ik voel me ook nog hartstikke zwanger.
Ik moet volgende week terugkomen afhankelijk of het spontaan afvloeit of niet wordt dan een afspraak gemaakt om te curreteren. Morgen gaan we op vakantie wat een slecht begin van de vakantie.
We blijven in nederland dus we hebben besloten om wel te gaan. Ook tegenover de andere twee kids moeten we sterk blijven..zij zijn nog zo jong..en snappen niets van dit verdriet. Ik besef nu extra sterk de rijkdom van deze twee prachtige kinderen die ik al heb. Ik ben intens verdrietig maar voel me toch sterk. Ook hier kom ik wel doorheen..het leven is niet vanzelfsprekend en zonder hobbels..dit zijn nu eenmaal mijn hobbels..mijn verdiet en ik zal het dragen zoals je verdriet bij het leven behoort te dragen. Alles krijgt straks wel een plekje..maar op dit moment overheerst nog het ongeloof en verdriet en intense moeheid die mij overvalt. Moe aangezien mijn lichaam natuurlijk nog zwanger is. Moe van de spanning die eruit komt..moe van het verdriet de emoties, moe van alle hormonen die al drie maanden van piek naar dal gaan.
Lieve schatten..ik ben er dus weer en hoop met jullie samen dit verdriet te kunnen gaan plaatsen..
issabel