Echt al een klein meisje..

A

Anoniem

Guest
Ik weet niet goed hoe ik het uit moet leggen, maar ik vind mijn dochtertje al steeds meer echt een klein meisje worden ipv een baby!
Natuurlijk is ze ook nog (lekker!) mijn kleine baby(hihi), maar toch... ze kunnen steeds meer en ze lijkt al zoveel te snappen en steeds bewuster naar dingen te kijken en te luisteren.
Ik heb ook echt het idee dat ze vaak iets doet omdat ze weet dat ze dan grappig is!! Hahaha daar moet ik dan zooo om lachen! Heerlijk!
'Zo heb ik eens een keer helemaal dubbel gelegen omdat ze , tijdens het pap eten, ging blazen en de hele pap door haar gezicht en op mij en de wipstoel zat....en nu doet ze dus niet meer anders!! En maar lachen!!! Hahahaha
Ik vind ook haar gezichtje weer heel erg veranderen, steeds minder babyachtig zeg maar.
ik vind het zo leuk, het word echt steeds nog maar leuker vind ik!
Wat ik wel soms moeilijk vind (maar dat zullen we allemaal wel hebben den ik) is om in te schatten wat ze nou precies wel en niet begrijpt.
Een paar dagen geleden was ze de hele tijd aan het "zeuren" in de box, was niet echt tevreden. Ik was aan het koken dus heb haar gewoon even gelaten. die avond zagen we dat er een tandje doorkwam, en dan denk ik weer: wat zielig! Ze heeft daar misschien last van gehad en ik heb haar laten liggen...(niet dat ze echt huilde, maar toch)
Maar van de andere kant: als ik haar nu om elke kik die ze geeft ga oppakken ben ik weer bang dat ze daar te erg aan wend, en straks niet meer alleen wil spelen..
Maar goed, vind ik gewoon super om te zien hoe mijn kliene meisje zich ontwikkeld, echt geweldig om je eigen kleintje zo te zien veranderen en elk klein dingetje wat ze weer kan vind ik helemaal geweldig!
Maaar, vind het af en toe ook wel erg snel gaan hoor...dan zie ik foto's van net na de bevalling en dan kan ik me (nu al!!) niet meer voorstellen dat ze zooo klein was...
Ze was ze klein, zo schattig...en toch geniet ik nu veel meer dan helemaal in het begin  en daar kan ik me wel eens schuldig over voelen.. die eerste tijd is een beetje als een waas aan mij voorbij gegaan jammer genoeg.
Maar ja, nu geniet ik gewoon dubbel zoveel!

(ik weet niet waar ik heen wil met dit onderwerp hoor, maar had gewoon even zin om het op te schrijven! Hahaha!)
 
Hoi hoi!!

Ik begrijp je verhaal heel goed,ik zou het zelf geschreven kunnen hebben.
Teneerste nog gefeliciteerd met haar eerste tandje!!
Weer een mijlpaal erbij!
Ik voelde me ook schuldig hoor,Teun heeft de hele zondag gezeurd en gehuild,super dwars iig,ik dacht dus dat hij krampjes had dus fietsen met zijn beentjes,buikje masseren etc.ga ik maandag naar de creche en ja hoor een tandje!! Balen ja.
Daar had hij dus ook last van.

Ik denk dat ze ook meer begrijpen als wij denken!!
Ze hebben heel goed in de gaten tot hoever ze kunnen gaan (en nog net ietsjes verder)
Ik zie precies aan zijn oogjes als hij iets uit gaat spoken bv met zijn eten blazen wat jij vertelde,dan gaan zijn oogjes zo ontdeugend staan zodat ik snel de lepel in zijn mondje stop zodat hij niet kan blazen en dan zie ik hem denken,ok volgende keer heb ik je toch hoor!! En als ik dan niet oplet vliegt het door de lucht en ligt hij echt helemaal in een deuk!!! Zo klein als hij is!!

Voor mij is het ook wel heel herkenbaar wat jij omschrijft dat het begin aan een roes voorbij is gegaan. Ik heb dat ook en krijg daar steeds meer moeite mee.
Teun is 6 weken te vroeg geboren,ik moest nog 1 1/2 week werken en ineens was hij daar. Ik weet dat hij op mijn buik werd gelegd (wel meteen weggehaald en daarna kwam hij al in een doek terug) maar ik voelde helemaal niet wat iedereen omschrijft en wat ik me zelf had voorgesteld. Ik had die eerste paar dagen de hele tijd het gevoel of ik droomde en ik kon niet geloven dat dat kleine mannetje van mij was!
Ik dacht steeds dat ik wakker zou worden en dat hij er dan niet meer was.
Ik heb heel langzaam aan hem moeten wennen. Ik liet de zusters van het ziekenhuis ook alles maar doen tot er eentje was die zei dat ze me zou helpen.
Die is haar hele dienst bij ons geweest en die ben ik nog steeds heel dankbaar.

Nou het is een heel verhaal geworden en hopelijk ben je niet in slaap gevallen maar er kwam ineens het een en ander weer omhoog!!

Groetjes Mikkie.
 
Hey meid,

Wat leuk en herkenbaar om te lezen,de dingen die je omschrijft begrijp ik helemaal.
Mijn meisje is nu ruim 6maanden en de ontwikkeling gaat zo snel,ze leert echt elke dag wat bij.Ik vindt ze nu ook baby af,denk nog vaak terug aan toen ze pas geboren was maar wat is dit ook heerlijk he!

En met dingen uitspoken.....nou hier nog een,ze heeft een speelboog boven de wipstoel en ze weet nu hoe ze die eraf kan trekken en als ze dat doen kijkt ze heel ondeugend en begint dan te lachen,nou probeer dan zelf maar niet te lachen!

ik kan nog wel even doorgaan maar vondt t leuk om zo'n herkenbaar verhaal te lezen,

veel plezier met alle mooie ontwikkelingen,

groetjes ramona
 
Hoi 4dec,

Even lekker beppen over je baby, da's toch leuk? Ik doe lekker met je mee!!

Vorige week kwam een vriend van mij even langs en die zei precies hetzelfde. Het wordt al echt zo'n mini-meisje. Dat baby-achtige is er nu wel echt vanaf .

Het is ook echt een meisje-meisje. Lekker poedelen onder de douche, héérlijk! En helemaal als je daarna in wordt gesmeerd met bodylotion (ik heb geen jochie dus  misschien vinden jongetjes dat ook wel heerlijk).
Ze tijgert nu, na een paar maanden gefrustreerd droogzwemmen en trots dat ze is. Niet zo trots als papa en mama hoor, maar ze kijkt dan zo verheerlijkt omhoog met een blik die zegt 'kijk mij dan!'.   Wat ik ook geweldig vind is dat ze helemaal begint te stralen zodra ze haar papa ziet.

Ik had altijd wel het idee dat moeder-zijn mijn ding was, maar dat het zo mooi, groots en geweldig zou zijn, dat had ik niet kunnen denken. Ik barst uit mijn voegen van trots en liefde voor mijn meissie!

Vandaag heb ik lekker een dagje vrij genomen. Geen zin om te werken en het is redelijk rustig. Gelukkig maar want Heather heeft een baaldag. Normaal lacht ze de hele dag, maar nu miept ze constant. Misschien moet ik d'r wat meer laten gaan, maar als ik de tijd heb (en die heb ik vandaag want van de geplande lange wandeling gaat ook niet zoveel komen met dit weer), dan denk ik 'ach kom maar hoor mop' en dan zitten we de hele ochtend in de schommelstoel te relaxen.
En stiekem ben ik dan wel trots dat mijn meisje helemaal blij en tevreden tegen mama aankruipt terwijl ze 5 minuten geleden nog lag te huilen.

Ik hou nou echt op. Anders blijf ik doortypen over mijn dametje tot óf het papier op is óf ze wakker wordt.

Een hele trotste KT

 
hoi,

idd heel herkenbaar, het wordt al een mini-mensje, en net wat jij ook aangeeft is hier ook het begin in een roes voorbij gegaan, achteraf erg jammer als ik daar aan terug denk, want die echte baby-tijd is idd heel kort en zo voorbij, nu ( en toen ook) geniet ik met volle teugen van de kids, en als ik zie hoe die 2 hier met elkaar omgaan dan is dat echt geweldig om te zien!

ik denk ook idd dat ze veel meer begrijpen dan dat wij denken, ik merk af en toe dat ik dingen niet zeg omdat ik denk dat hij toch niet weet waar ik het over heb, maar mijn dochter vroeg gisteren aan hem waar de bal was, en meneer liep er zo naartoe in zn loopstoel, echt nooit gedacht dat hij dat al zou begrijpen.
het wordt echt steeds leuker en leuker,

nou geniet allemaal van jullie kleintjes!

groetjes susanne
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan