Hallo allemaal,
Ja, het is echt voorbij.
Ik ben niet meer zwanger. Ik heb aan het eind van de middag een echo gehad.
Ik heb een schone, lege baarmoeder. Werd vertelt. Uiteindelijk heb ik meegekeken. Ik kreeg inderdaad een bevestiging van wat ik eigenlijk dacht, maar niet hoopte.
Ik probeer het een plekje te geven. Is heel moeilijk als het je derde mk is.
Morgen een dag vrij en dan een dag werken. Ik zie wel hoe het gaat.
Nu ben ik er vrij rustig onder. Ik wist diep van binnen dat het over was. Heb er de afgelopen week ook veel verdriet om gehad. Heb ook heel veel gehuild. De bloedingen laten je realiseren dat het voorbij is. Afgelopen dinsdag heb ik veel stolsels verloren, kon niet goed zijn. Dat was dus ook het einde. Nu kan ik mijn verdriet definitief een plek gaan geven.
Kreeg vandaag veel steun van collega's. Ik kon het lichamelijk ook niet meer aan. Kreeg veel steken in mijn buik als ik een uurtje had gestaan. (Ik werk op een mid. school)
Toch heb ik hoop dat ik snel weer zwanger mag worden, maar ook dat het die keer wel goed gaat. Het is bij mij steeds hetzelfde. Eerst een mk, dan een baby, dan weer mk, weer een baby, nu dus een mk. De volgende keer een baby? Ik hoop het! Gek wordt je van de onzekerheid van elke mk.
Thuis zitten we er ook aan te denken om een onderzoek te laten verrichten, waarom het telkens fout gaat. Je denkt dat je lichaam je in de steek laat, maar het kan ook puur toeval zijn. Je weet het niet.
Nu eerst bijkomen van alle emoties en lichamelijk weer opknappen. Daarna zien we wel verder. Alles zijn beloop laten gaan.
Nu ik dit zo opschrijf, vind ik mezelf erg koel overkomen. De emoties zullen zeker nog flink losbarsten! Ik ben niet meer zwanger! Ik ben vreselijk moe! Heb een stekende hoofdpijn!
Alles moet eruit! Maar blijf hopen op een volgende zwangerschap.
Voor alle meiden: Kop op, dames! Ooit komt een dag dat je een gezond babytje in je schoot mag vast houden!
Geef de moed niet op! We kunnen in ieder geval zwanger worden!
Heel veel liefs van een verdrietige moeder,
Monique
Ja, het is echt voorbij.
Ik ben niet meer zwanger. Ik heb aan het eind van de middag een echo gehad.
Ik heb een schone, lege baarmoeder. Werd vertelt. Uiteindelijk heb ik meegekeken. Ik kreeg inderdaad een bevestiging van wat ik eigenlijk dacht, maar niet hoopte.
Ik probeer het een plekje te geven. Is heel moeilijk als het je derde mk is.
Morgen een dag vrij en dan een dag werken. Ik zie wel hoe het gaat.
Nu ben ik er vrij rustig onder. Ik wist diep van binnen dat het over was. Heb er de afgelopen week ook veel verdriet om gehad. Heb ook heel veel gehuild. De bloedingen laten je realiseren dat het voorbij is. Afgelopen dinsdag heb ik veel stolsels verloren, kon niet goed zijn. Dat was dus ook het einde. Nu kan ik mijn verdriet definitief een plek gaan geven.
Kreeg vandaag veel steun van collega's. Ik kon het lichamelijk ook niet meer aan. Kreeg veel steken in mijn buik als ik een uurtje had gestaan. (Ik werk op een mid. school)
Toch heb ik hoop dat ik snel weer zwanger mag worden, maar ook dat het die keer wel goed gaat. Het is bij mij steeds hetzelfde. Eerst een mk, dan een baby, dan weer mk, weer een baby, nu dus een mk. De volgende keer een baby? Ik hoop het! Gek wordt je van de onzekerheid van elke mk.
Thuis zitten we er ook aan te denken om een onderzoek te laten verrichten, waarom het telkens fout gaat. Je denkt dat je lichaam je in de steek laat, maar het kan ook puur toeval zijn. Je weet het niet.
Nu eerst bijkomen van alle emoties en lichamelijk weer opknappen. Daarna zien we wel verder. Alles zijn beloop laten gaan.
Nu ik dit zo opschrijf, vind ik mezelf erg koel overkomen. De emoties zullen zeker nog flink losbarsten! Ik ben niet meer zwanger! Ik ben vreselijk moe! Heb een stekende hoofdpijn!
Alles moet eruit! Maar blijf hopen op een volgende zwangerschap.
Voor alle meiden: Kop op, dames! Ooit komt een dag dat je een gezond babytje in je schoot mag vast houden!
Geef de moed niet op! We kunnen in ieder geval zwanger worden!
Heel veel liefs van een verdrietige moeder,
Monique