ECMO

Hallo,

Op 16 mei 2007 ben ik 40 wk en 1 dag zwanger van ons 2e kindje(dit is inmiddels mijn 4e zwangerschap maar heb 2 miskramen gehad) Ik lag thuis al 2 dagen met een "grieperig gevoel" in mijn bed. Bij de controle bij de verloskundige blijkt mijn bovendruk te hoog te zijn en van mijn kindje is de hartslag te hoog, uit voorzorg moet ik naar het ziekenhuis voor een hartfilmpje. Aangekomen in het ziekenhuis heb ik 40 gr koorts en moet ik blijven. In de nacht van 17 op 18 mei wordt ik wakker met weeen. Als ik op de verloskamer lig worden mijn vliezen doorgeprikt en zien ze dat het kindje in het vruchtwater gepoept heeft. Na 3 1/2 uur wordt Stijn geboren. Super blij zijn we. Als snel blijkt dat Stijn het erg benauwd heeft en moet hij naar de ic voor beademing. Aangezien ze in ons ziekenhuis geen langdurige beademing kunnen geven besluiten ze dat Stijn naar Utrecht moet, er is inmiddels een arts onderweg met de ambulance om hem op te halen. Als de arts is aangekomen en Stijn nog eens goed ondezoekt komt zij tot de conclusie dat Stijn naar R'dam of naar Nijmegen omdat hij aangesloten moet worden aan de ECMO.

Met spoed wordt hij naar R'dam gebracht een aangesloten aan de ECMO.   Ik volg samen met mijn man 2 uurtjes later maar we weten dat Stijn goed is aangekomen . Een uurtje nadat ik in het ziekenhuis ben aangekomen mag ik EINDELIJK   naar mijn kleine ventje toe.   En wat we dan zien......,   mijn kleine dappere mannetje   aan zoveel slangen,   toeters en bellen.!!!!!   Stijn is erg ziek en we moeten hem zoveel mogelijk met rust laten. Na 5 dagen zijn zijn longen aan de beterende hand en mag hij er vanaf. Nog 4 weken in R'dam en 1 week in Tilburg en dan mag mijn vventje mee naar huis.   Nu weten we pas wat "zorgen" zijn.

Dit verhaal om alles weer even van me af te schrijven. De ziekte van een kindje heeft enorm veel inpact op je leven.

Groetjes,
 
Inderdaad wat een vreselijke start. Wat moet je geschrokken zijn. Ook ik wil graag weten hoe het nu met Stijn is en met jou/jullie natuurlijk!

Sterkte, liefs,
Marie-José moeder van Beau* en Britt
 
Hoi,

Met Stijn gaat het eigenlijk erg goed alleen slaapt hij heel erg slecht en dan vooral s'nachts. Dat ik er 10x uit moet is maar heel normaal. Tijdens onze vakantie kon mijn man er ook uit maar die is inmiddels weer aan het werk en aangezien onze wekker om 04:45 afloopt kan ik van hem slechts verwachten dat hij er ook uit gaat.Ikzelf mag 3 sept weer gaan werken. Maar om 06:15 roept de oudste dat hij wakker is.....! Met mij gaat het lichaamelijk goed maar geestelijk nog niet zo. De ene dag gaat het beter dan de andere, er zijn dagen dat ik de hele dag loop te janken om vanalles en nog wat. Gelukkig heb ik een paar hele goede vriendinnen waar ik ook mijn hart kan luchten. Ze hebben in het ziekenhuis ook gezegt dat het 1e jaar behoorlijk zwaar is en soms zoe ik willen dat dat al zover was! Maar als ik dan weer zie en hoor hoe mijn kleine ventje ligt te lachen en te kraaien dan vergeet je het wel weer even.

Groetjes, mama van Kas en Stijn
 
Terug
Bovenaan