een 3e???

A

Anoniem

Guest
hallo,

we hebben al twee prachtig gezonde kindjes maar ik wil er heeel graag nog een kindje bij. alleen manlief zei na de geboorte dat hij het niet zag zitten...... op aanraden van een vriendin heb ik toen een spiraal laten plaatsen. nu denkt mijn man er wel iets anders over en is het niet meteen nee als ik over een 3e kind begin..... maar ja nu heb ik wel het idee dat hij dit zo zegt om mij maar in een waan te laten...
snappen jullie t nog??? pfff vind t een moeilijke beslissing. in mijn hoofd en hart ben ik nog niet klaar met kindjes krijgen.....maar ja wat doe je dan he??

iig bedankt voor t lezen en zijn er meer vrouwen die met dit 'probleem' zitten???

xxx trotse mama
 
oh das wel moeilijk! Jullie moeten er allebei goed over na denken natuurlijk! Want een kindje krijgen doe je ook niet even, en als je spijt krijg ben je te laat!!

Hoe oud zijn je kindjes nu?
Ik heb (helaas) nog geen kindjes dus ik heb het 'probleem' niet.
Succes!
Groetjes
 
de oudste is bijna 4 en de jongste bijna 2...

bij de eerste had manlief ook zijn tijd nodig en dat is wel goed gekomen....dus heb goede hoop....k weet ook dat we er samen uit moeten komen idd dit doe je niet alleen. maar ja t kwam zo als donderslag bij heldere hemel dat ik ook niet kon genieten van de laatste zwangerschap als zijnde laatste zwangerschap...... dan is het toch anders denk ik
 
Waarom zou je man zoiets zeggen? Of ben ik dan erg naief?
Kindjes krijgen is gewoon serious business, probeer je man iig duidelijk te maken dat jij wél serieus overweegt voor een 3e te gaan. Dan weet je waar je aan toe bent.

Zelf hopen we binnenkort zwanger te worden van nummer twee, en eerlijk is eerlijk, het enthousiasme van manlief ligt echt wel op een ander level dan dat van mij. Dat is denk ik gewoon een verschil tussen man en vrouw.

Succes!
 
Wij gaan nu voor nr 2 en mijn man had daar aanvankelijk ook niet zoveel zin in. Ik heb bijna een jaar moeten wachten tot hij er echt helemaal klaar voor was en er ook zin in had.

Ik heb het die tijd wel gegeven omdat ik bang was dat het zich anders zou vertalen in een voorkeur van hem jegens de kindjes.

(Je hoort vaak: als het eenmaal geboren is dan vindt de vader het ook geweldig maar wij hebben in de familie een schrijnend tegenvoorbeeld, vandaar.)
 
Ik zou een goed gesprek aan gaan met je man om jullie beider wensen goed te bespreken. Wat is de reden dat jou man niet nog een 3e kind wil en is er nu iets veranderd t.o.v. eerder omdat hij nu wat vager is over wat hij wil?

Duidelijkheid voor beide personen lijkt mij het beste. Ik denk wel dat het belangrijk is dat jullie beide er voor willen gaan. Dat kan een hoop gezeur voorkomen als de kleine er eenmaal is..
 
Ik ben nu zwanger van de derde (1 van bijna 4, 1 van 2 jr), mijn man heeft er ook langer voor nodig gehad voor hij de wens had. Vind wel dat het voor een vrouw ander voelt/ligt dan een man. Bezwaar van mijn man was vooral de drukte die ik erbij zal krijgen, door zijn werk kan hij weinig thuis zijn. Toen hij in zag dat ik me daar volledig in bewust was en die wens had, gaf hij al snel aan dat ook hij weer uitkijkt naar een derde
Praat er vooral open over, vooral de reden dat je man het evt. niet wil. Je moet er wel samen achter staan want sowieso de nachten heb je elkaar in het begin hard nodig (bij ons wel tenminste)
 
Ook ik heb altijd het idee gehad dat mijn gezin compleet zou zijn met drie kinderen. Toch hebben mijn man en ik besloten om het bij twee te laten.
Mijn man vindt onze twee kinderen (bijna 4 en bijna 2) echt helemaal geweldig, maar heeft zijn handen er vol aan. Ik werk onregelmatig, waardoor mijn man bijvoorbeeld vaak de kinderen alleen moet aankleden en naar het kinderdagverblijf moet brengen. Straks gaat onze oudste naar school en wordt dat nog lastiger. Als hij er drie in de kleren en gevoed moet krijgen, dan kan ik hem bij elkaar vegen...
Ook zijn wij allebei wat ouder (bijna 39 en 41) en heb ik vooral tijdens de laatste zwangerschap erg last gehad van mijn bekken. Nog een derde zwangerschap er achteraan op mijn leeftijd is waarschijnlijk niet zo'n goed idee. Daarbij vonden wij de komst van de tweede (evenals de eerste een makkelijke baby) erg heftig. Vooral om weer in een ritme te komen met elkaar. Wij hebben nu het gevoel dat alles juist weer een beetje makkelijker wordt en dat de kinderen wat zelfstandiger worden. Voor mij is het grootste argument altijd geweest dat mijn man twee kinderen echt genoeg vindt. Je kiest er samen voor of niet. (Ook al weet ik dat, mocht er onverwachts toch een derde gekomen zijn, zijn liefde voor dit kind net zo groot zou zijn)
Maar mijn man heeft inmiddels een vasectomie ondergaan, dus een derde gaat er bij ons ook echt niet meer komen. Het zal altijd wel een beetje een teer punt blijven, maar de keuze hebben we samen gemaakt en we staan er ook samen achter. (Al blijft het soms nog wel kriebelen, zeker omdat ik als verpleegkundige op een kraamafdeling werk :) )

groet,
mamafn
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan