<p>Hoi!</p><p>Ik ben net 6 weken zwanger. Het is allemaal nog heel pril en ik vind mezelf in enthousiaste maar ook angstige perioden.</p><p>De zwangerschap was gepland, al hadden we net na de kerst besloten een pauze op het proberen te zetten ivm toekomstplannen. Echter bleek deze beslissing dus al te laat! </p><p>Nadat ik een test deed en deze positief was schrok ik heel erg en voelde me schuldig omdat we eigenlijk besloten hadden er nog geen behoefte aan te hebben. Dus tranen van schrik, angst maar daarna toch ook blijdschap.</p><p>Nu ben ik het ene moment heel enthousiast en heb ik er zin in, maar aan de andere kant ben ik best bang voor wat er komen gaat. Mijn man zei dat hij waarschijnlijk niet meer klaar voor kinderen zal zijn als dat hij nu is (en dus hoeft t van hem niet perse, al lijkt het hem ergens wel leuk). Ikzelf heb altijd kids gewild maar dit werd wat minder nadat ik ontdekte wat het leven allemaal te bieden heeft.</p><p>En ja, we hebben bewust gekozen voor het proberen van een kindje omdat we hier allebei achter staan, maar ik kan mezelf niet stoppen te laten twijfelen over wat als ik het moederschap verschrikkelijk vind? En wat als ik mezelf helemaal verlies? Of wat als het ons huwelijk zodanig veranderd dat we een hekel aan elkaar krijgen? We hebben het nu zo fijn.. </p><p>Ik voel me ook nog eens schuldig omdat ik over deze dingen twijfel omdat ik heel goed weet waar ik mee bezig was en wat de consequenties waren van het stoppen met de pil. En het ene moment wil ik dat ook echt heel graag, maar de laatste twee dagen zie ik alleen de twijfels voor me.</p><p>Andere mama’s die hier ervaring mee hebben?</p><p> </p><p>Liefs!</p>