Een beetje in de knoop met mezelf

A

ANONYMOUS_USERNAME

Soms valt het allemaal even niet mee zeg. Ik heb voor deze zwangerschap een doodgeboren kindje gekregen, maar krijg het zo moeilijk ineens. Kan verschrikkelijk in paniek raken, of helemaal overstuur zijn (als iemand hier verteld dat ze een miskraam heeft zit ik al met tranen in mijn ogen) ik hoefde normaal niet eens te huilen voor een film. Maar ik schijn ook niet echt aardig te zijn voor mijn omgeving, Ik zou gister of anders vandaag uitslag krijgen van de onderzoeken, maar die heb ik natuurlijk weer eens niet gehad. Zit nu ook thuis omdat ik rustig aan moet doen, en ja, dan  heb je gewoon teveel tijd om na te denken.

Ik vraag me nou af of dat paniekerige/onaardige gedoe gewoon aan mij ligt of hebben meerdere dat en ligt het gewoon aan de hormonen.

Gr. Ingrid
 
hee hee


 
helemaal herkenbaar, ik heb pas 2 dgn in t ziekenhuis gelegen wegens bloeding, je had me verhaal wel gelezen over de supermarkt,..gisteren (twee weken erna inmiddels) moest ik naar de vk en ik was de afgelopen dagen niet te genieten, moe, ziekies, chago, het liefst wilde ik in bed met drie dekens en een kussen over mn hoofd, gisteren vond ze meteen het hartje en ik was zoooo opgelucht, onbewust had ik me zo druk gemaakt en nu voel ik me weer prima.


 
ik denk dat jij hetzelfde hebt met de spanning voor de uitslagen, belachelijk dat dat weer zo lang moet duren, tevens heb jij al een keer iets ergs meegemaakt dus logisch dat je je nog een stukkie drukker maakt. waarschijnlijk als je de uitslag hoort, hopelijk morgen dan, en die is goed, dan valt er een enorme last van je schouders en voel je je al snel weer de oude.


 
tenminste dat denk ik dan hoor,......


 
en wat betreft emo zijn,....sinds ik kinderen heb jank ik overal om, zielig liedje, films, tekeningen, er is geen houden aan!


 
liefs janneke, mv lotte en feline, 14wkn zwanger
 
Ik kan het me heel goed voorstellen hoor!!
Ik ben nu zelf ook een beetje zo........
in 2006 met 13 weken gecurateerd, heel wat anders als jou natuurlijk.
En Daan is eigenlijk een 2-ling.
Maar nu ben ik ook zo bang dat het als nog niet goed zit, dat ik het eigenlijk in mijn broek doe om morgen naar de vk te gaan.
Dat terwijl ik al 2 goeie echo's heb gehad.   Tijdens mijn vorige zwangerschap ging het gaande weg de zwangerschap wel beter, maar dingen blijven wel hangen!
Ik hoop dat je straks wel lekker kan gaan geniet! En dus niet te veel lezen op internet, ik probeer ze ook te ontlopen voor zover dat wil.

Groetjes sylvia
 
he fenne
nou ik herken dat hoor wat je mee maakt
ik heb mijn eerste verloren met 35 weken
en heb daar na een gezonde zoon gekregen maar die hel zwangerschap was geen pretje
elke keer was ik weer bang om naar het ziekenhuis te gaan bang dat er weer wat mis was
ben toen rond 36 weken helemaal ingestort bang dat ik hem weer kwijt was harde buiken etc
maar toen weer naar het ziekenhuis alles weer goed en toen mocht ik om de dag even komen
ook voor me zelf was dat beter
ik ben toen ingeleid met 38weken ik wilde niet meer langer wachten
ben nu weer zwanger van de derde en het gaat nu wel een stukje beter moet ik zeggen
had bij de eerste ook zwangerschap vergiftiging en hoge bloed en bij de 2e helemaal niks
dus ik ga nu gewoon extra genieten het ziet er nu weer allemaal prima uit
maar het blijft gewoon heel moeilijk en het zit nog elke dag in je hoofd
nou meid heel veel sterkte en het is moeilijk maar je moet wel genieten
gr liza

 
Hallo,

Nou gelukkig heb ik een goede uitslag van de test binnengekregen. Dus die last valt al van me af. Maar toch zit er een beetje angst dat het straks een hartstilstand krijgt ofzo. Heb natuurlijk ook veel ste veel gehoord in die tussentijd, en het is ook niet zo heel lang geleden.

Het verschilt ook erg met de dag, de ene dag gaat alles prima en ben je een soort "vergeten"wat er allemaal gebeurd is en de volgende dag stort je ff helemaal in. Maar ik ga er maar vanuit dat dat erbij hoort. Gelukkig mag ik komende week weer naar het ziekenhuis en hoop de kleine te zien.

Gr. Ingrid


 
Fijn dat de uitslagen goed zijn!! En hele opluchting. Toch denk ik dat je de hele zwangerschap meer of minder angstig zal zijn en je pas ècht blij en opgelucht bent als je jullie kindje levend en wel vast hebt. Jullie Fenne laat dat bij je achter, de herinnering aan haar zwangerschap en bevalling zullen altijd een "onrust" blijven geven.Ik zou het elke keer met de gyn bespreken en kijken of je bepaalde afspraken kan maken voor als je t ff niet ziet zitten (tussendoor x hartje luisteren, x extra echo, afspraken over evt inleiden op einde zwangerschap). Dit gaf mijn zus (doodgeboren kindje met 30wkn) iets meer rust. Wel is zij hele zwangerschap met perioden zeer emotioneel geweest. Of ze ook onaardig was weet ik niet, ik zie en spreek haar niet wekelijks omdat ze in Frankrijk woont.
Wil je heel veel sterkte wensen!! En schaam je niet voor je gevoel en gedrag, het wordt veroorzaakt door jouw emoties en je hormonen.
Mira, 15+3wkn zwanger van nr 2
 
Hoi Fenne,
Heel logisch hoor dat je nu zo in de knoop zit. Ook wij zijn ons eerste kindje verloren bij de eerste zwangerschap en de zwangerschappen daarna zijn gewoon vreselijk moeilijk.Wij hebben daarna 2 gezonde zonen mogen krijgen maar de angst en onzekerheid en verdriet lopen door de hele zwangerschap heen. Het enige wat ik je kan aanraden is om als je je onzeker voelt gewoon een keer bij de huisarts binnen te lopen om het hartje te luisteren of een keer een extra afspraak maken tussendoor in het zh.En dat je zo af en toe niet te genieten bent ? jammer dan moeten ze maar even begrip voor hebben en waarschijnlijk heeft iedereen dat ook wel, ze weten wat jullie hebben moeten meemaken.
Ik hoop dat je zo af en toe toch kunt genieten.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan