Een beetje in de war

A

Anoniem

Guest
Hoi allemaal,
Ik ben 6 weken zwanger van ons eerste kindje. En ik ben er heeeeel erg blij mee, maar nu we het tegen de ouders hebben verteld en tegen beste vrienden, voel ik me ineens in de war. Ik moet geloof ik nog heel erg wennen aan de zwangerschap. En ik weet niet of ik nu al wel wil dat iedereen het weet. Iedereen reageerde heel enthousiast, maar dat benauwd me nu. Ik moet er echt nog heel erg aan wennen. Ik voel me hier schuldig over want dit kindje is echt heel erg gewenst. Had niet verwacht dat het zo raar zou voelen allemaal. Misschien komt het wel door de hormonen hoor, en als ik gewoon lekker met mijn vriend ben dan vind ik het helemaal geweldig om over ons kindje te praten, maar ik wil er eigenlijk nog niet met iedereen over praten. Voorlopig houden we het dus ook nog eventjes stil voor de mensen die het niet weten.
Wie herkent dit? En kan iemand mij vertellen of dit ook weer over gaat, zodat ik er voor de 100% van kan genieten? Want ik baal hier echt van! Dit past ook helemaal niet bij mij!

Heel fijn dat ik mijn hart kan luchten!

Groetjes, Lieke
 
Hoi hoi meid,

ik herken dit heel goed!!
Ik wilde het wel aan iedereen vertellen ,maar voelde me er ook heel erg daar in de war... Het was allemaal zo raar... Eigelijk allemaal een beetje sneller gegaan dan verwacht.. Zijn vast de hormonen, daar heb ik het toen toch op gestoken. We gingen ook nog trouwen. Was 16 weken zwanger toen ik trouwde, dus was echt niet gepland...
Maar dit geraakt wel weer over... Je raakt er wel aan gewend, het zijn echt ups en downs... bij mij was het toch zo in het begin en nu aan het einde (ben 37,2 weken) is het weer zo een heel gek gevoel...

Veel succes met je zwangerschap en probeer er van te genieten meid... Het wordt echt nog zoooo mooi!!!

Liefs,
van ons...
 
Hey,
In het begin voelde me ik ook raar. Van ons had niemand het verwacht en ik was dus echt bang voor negatieve reacties, maar iedereen reageerde enthousiast. Wij hebben het alleen directe familie voor de 12weken verteld en de rest van de familie heeft het pas rond de 20weken te horen gekregen. Ik heb pas heel laat een buikje gekregen dus niemand die het kon vermoeden. En ook die reageerde positief. Het rare gevoel is bij mij gewoon over gegaan. Zeker toen ik onze kleine begon te voelen, dat is zo'n mooi moment! En natuurlijk die echo's. Mijn vriend kon zijn geluk niet op toen het een meisje bleek te zijn, want dat wilde hij zoooo graag!
Probeer echt lekker te genieten, onzekerheden zul je nog wel vaker hebben.

Nog gefeliciteerd met je zwangerschap!

Liefs Tineke 35w2d
 
Het is heel logisch als je gaat vertellen dat je zwanger bent, dat je er dan onzeker over wordt. Ik denk dat heel veel vrouwen dat hebben als  ze voor het eerst zwanger zijn.

Gelukkig duurt een zwangerschap negen maanden en heb je alle tijd om aan het idee te wennen. Er komt zoveel op je af.......en laten we eerlijk zijn het is voor sommigen onder ons een heel geregel allemaal.
Neem lekker de tijd voor alles en laat het lekker op je inwerken. Als je eenmaal je echo's hebt gehad, wordt het allemaal veel concretere en zul je zien dat je tegen die tijd al helemaal er op ingesteld bent!

Veel plezier met je zwangerschap.

gr mama van MD
 
oh JufZ,

Je wilt niet weten hoe blij ik ben jouw bericht te lezen!
De eerste 2 weken zat ik op een roze wolk, maar daarna met al die hormonen en alle gebeurtenissen voor de deur (huwelijk stond al gepland, maar nu ook een huis gekocht zodat we met z'n 3en kunnen wonen).

Ik ben nu net een vaatdoek en heel de dag wat misselijk (niet echt overgeven, maar wel zo'n rotgevoel en soms boeren..).

Ik ben soms ook heel erg in de war en paniekerig...

IK WIL MIJN ROZE WOLK TERUG!!
 
Hoi allemaal,
Pffff...wat een opluchting! Wat fijn dat jullie dit ook herkennen of mij goede raad kunnen geven! Dat doet me echt goed!
Ik heb net met mijn moeder gesproken en ook zij ziet dat ik er gewoon heel erg aan moet wennen. Volgende week mag ik al naar de veloskundige en dan kan ik hopelijk het hartje horen, dat wordt het vast veel echter!
En ondertussen ben ik toch wel heel erg blij hoor!

Ben wel blij dat ik niet de enigste ben met deze gevoelens hihi...

Bedankt voor de reacties! Groetjes Lieke
 
Hoi Lieke

Het is helemaal niet raar hoor wat je schrijft. Ik heb het ook gehad, ik ben inmiddels 30 weken en 2 dagen zwanger van ons eerste hummeltje.

Met 9 weken hebben we het tegen onze ouders verteld en voor die tijd was het echt ons geheim, dat schepte zo'n enorme band tussen mij en mijn man. En ineens zijn er dan meer mensen van op de hoogte en dat is gewoon even wennen, echt niet raar dat je er zo over denkt hoor.
 
Het is dus echt een hele normale reactie, ook dat gaat wel weer over hoor (weet ik inmiddels uit ervaring).

Ik wens je een hele fijne zwangerschap,

Liefs Muizeke
 
Toen ik zwanger was van ons eerste kindje, durfte ik het bijna niet aan mensen te vertellen. Ik wist niet hoe iedereen zou reageren maar eigenlijk was ik gewoon bang voor mezelf, wist ik (ondanks dat ik dolblij was met de zwangerschap) gewoon nog niet zo goed wat ik ervan moest denken. Opeens gaan mensen anders tegen je aankijken, iedereen heeft het opeens over niets anders en dat vond ik echt moeilijk.
Nu ben ik weer zwanger, 7,5 weken en een paar mensen weten het, en dat vind ik leuk maar de naasten juist nog niet en aan de ene kant vind ik dat ook wel prettig. Ik wil het ook nog niet aan de grote klok hangen, eerst zelf even echt accepteren en beseffen dat het echt zo is en dan komt het vanzelf goed.
Als je eenmaal een paar eer bij de VK geweest bent, wordt het ook echt voor jezelf. Het moet gewoon nog een plekje krijgen en dat is heel normaal.
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan