<p>Hoi lieve leden,<br /><br />Al even lees ik mee op jullie forum. Geweldig dat zoiets bestaat. Nu dacht ik; misschien helpt het mij om hier zelf een topic te plaatsen.<br /><br />Ik ben 23 jaar en ik ben nu 7/8 weken zwanger. Een tijdje geleden ben ik daarachter gekomen nadat mijn menstruatie niet kwam. Ik heb een stabiele relatie met een militair en een paar goede vrienden om me heen. Met mijn familie heb ik niet echt goed contact. Mijn vader heb ik al zeker 10 jaar niet meer gezien omdat hij mij en mijn broer niet meer wilde zien. Mijn moeder woont 3,5 treinen van me af en mijn broer woont in dezelfde stad, maar met een beperking. <br /><br />Zelf heb ik wel wat goede contacten opgebouwd en weet ik dat ik er nooit alleen voor zal staan, al wil ik het wel alleen kunnen.<br /><br />Dit kindje kwam niet gepland, als het aan mij had gelegen had ik een paar jaar gewacht. Ik heb een paniekstoornis, die nu nog 20x zo erg lijkt. Ik heb gekwakkeld met mijn gezondheid wat nu stabiel is en eigenlijk wilde ik wachten tot ik van mijn paniekaanvallen af zou zijn. Dit liep dus niet volgens plan en dan krijg je te zien op de test dat je zwanger bent. Ik was totaal in paniek. Ik ben nooit zo voor abortus geweest en ik zie ook mensen om me heen die hele processen in gaan om een kindje te kunnen krijgen. Dat zet mij dan ook aan het denken.<br /><br />Na lang piekeren en praten met mijn vriend hebben we besloten het te houden. Ik voelde me ook anders, ik vond het zo speciaal dat iets van hem en mij in mij groeit. Dat gevoel kennen jullie denk ik wel. Alleen al daarom wilde ik geen abortus doen. Maar dus dat; we staan achter onze keuze en zitten nu midden in een verhuizing. Heel toevallig kregen wij dit grote huis toegewezen direct nadat ik hoorde dat ik zwanger ben. Heel fijn allemaal alleen wel erg veel. Ook mijn opleiding is net begonnen, ik heb al een mbo diploma in the pocket en wilde nu door aan het hbo. De bedoeling is dat ik hier gewoon mee doorga. </p><p>Ik merk alleen dat mijn paniekaanvallen erg heftig zijn nu. Het komt misschien door de hormonen, dat weet ik niet. Maar daar waar ik ze eerst onder controle had, heb ik dat nu totaal niet meer. Het voelt alsof ik weer opnieuw moet beginnen. Ik ben ook in behandeling bij een psycholoog en heb het afgelopen jaar ook emdr gehad. Dit heeft geholpen, maar het niet weggenomen. Ik moet aankomende week naar de gynaecoloog en die week daarna naar de verloskundige om te zien hoever ik nu precies ben. Ik wil bij de gynaecoloog een verwijzing vragen voor de pop poli, mijn psycholoog wees me hierop en dit klonk me wel fijn in de oortjes 
</p><p>Ik vraag me af of iemand zich hierin herkent en wellicht tips voor me heeft. Ik weet momenteel even niet meer wat ik met mezelf aanmoet.</p><p>Dankjewel voor t lezen. </p>
</p><p>Ik vraag me af of iemand zich hierin herkent en wellicht tips voor me heeft. Ik weet momenteel even niet meer wat ik met mezelf aanmoet.</p><p>Dankjewel voor t lezen. </p>