A
Anoniem
Guest
Twee jaar geleden (toen had ik nog geen kindje) moest ik voor mijn werk op BHV-cursus (bedrijfshulpverlening). We kregen les van een man die 25 jaar ambulanceverpleger geweest was. Hij was nu met pensioen en "kluste" wat bij door cursussen te geven. Hij vertelde het volgende verhaal:
Hij maakte ooit mee dat hij werd opgeroepen met de melding dat er een baby aan het stikken was. Ze reden er zo snel mogelijk naartoe. Daar aangekomen stond de moeder met baby in de deuropening met de al blauw-kleurende baby. De baby werd letterlijk naar hem toegegooid door de moeder. Hij ving de baby op. Gelukkig zijn deze verpleegkundigen erg goed opgeleid en zagen ze meteen wat ze moesten doen. Ze boorden met een speciaal boortje een gaatje in de keel van de baby zodat hij weer lucht kreeg. Dit kan alleen goed gaan als er precies op de goede plek geboord wordt. Wat zat er uiteindelijk klem in de keel van de baby? Een fopspeen. Die ambulanceverpleegkundige drukte ons op het hart een baby nooit een speen te geven. De zuigkracht kan zo hard zijn dat ze toch de speen inslikken. Dit verhaal maakte heel veel indruk op mij. Gelukkig heeft de baby het gered. Maar ik heb het verhaal altijd onthouden. Mijn man en ik waren er dus van overtuigd dat ons kind nooit een speen zou krijgen. Maar al bij dag 2 na de geboorte kreeg ze toch een speen, omdat ze zo'n zuigbehoefte heeft. Nu maak ik me nog wel eens zorgen. Ze zal hem toch wel niet inslikken. Hebben jullie dat ook wel eens?
Het is een rotverhaal, maar ik dacht ik vertel het toch maar.
Hij maakte ooit mee dat hij werd opgeroepen met de melding dat er een baby aan het stikken was. Ze reden er zo snel mogelijk naartoe. Daar aangekomen stond de moeder met baby in de deuropening met de al blauw-kleurende baby. De baby werd letterlijk naar hem toegegooid door de moeder. Hij ving de baby op. Gelukkig zijn deze verpleegkundigen erg goed opgeleid en zagen ze meteen wat ze moesten doen. Ze boorden met een speciaal boortje een gaatje in de keel van de baby zodat hij weer lucht kreeg. Dit kan alleen goed gaan als er precies op de goede plek geboord wordt. Wat zat er uiteindelijk klem in de keel van de baby? Een fopspeen. Die ambulanceverpleegkundige drukte ons op het hart een baby nooit een speen te geven. De zuigkracht kan zo hard zijn dat ze toch de speen inslikken. Dit verhaal maakte heel veel indruk op mij. Gelukkig heeft de baby het gered. Maar ik heb het verhaal altijd onthouden. Mijn man en ik waren er dus van overtuigd dat ons kind nooit een speen zou krijgen. Maar al bij dag 2 na de geboorte kreeg ze toch een speen, omdat ze zo'n zuigbehoefte heeft. Nu maak ik me nog wel eens zorgen. Ze zal hem toch wel niet inslikken. Hebben jullie dat ook wel eens?
Het is een rotverhaal, maar ik dacht ik vertel het toch maar.