Een enorme terugval

A

ANONYMOUS_USERNAME

Hallo dames,

Ik ben een tijdje niet aanwezig geweest zodat ik me kon richtten en focussen op de kleine en de postnatale depressie die ik heb/had
Kleine man deed het erg goed kreeg om de vier uur de fles viel dan lekker in slaap op je arm en dan kon je hem in de wagen of in de box of in zijn bedje leggen ook sliep hij 's nachts lekker door na zijn voeding van 00.00 uur.Heerlijk ik merkte dat ik langzaam aan weer energie kreeg en vond het leuk om met de kleine man bezig te zijn...helaas had/heb ik nog steeds moeite om mijn vriend dingen over te laten nemen of om hulp te vragen en dus weer een enorme terugval...
Ik hoor ontzettend gelukkig te zijn mijn vriend is heel lief op zijn knieen gegaan twee weken terug en natuurlijk heb ik ja gezegd... maar happy ben ik totaal niet de kleine man heeft nu al sinds een dag of vijf nergens zin in hij wil overdag niet slapen en 's nachts ook niet... ik loop de hele dag met hem op mijn arm want zodra je hem neer wil leggen begint ie ontzettend te brullen en om hem dan te laten liggen en te laten brullen dat kan ik niet ik doe het af en toe wel maar hij raakt helemaal over zijn toeren...mijn vriend is daarbij ook nog eens ontzettend verkouden en niet lekker en ik merk dat ik na een aantal nachten het weer helemaal niet zie zitten... ik denk dat het komt omdat die postnatale depressie nog steeds niet weg is...want normaal zie ik nog wel positieve dingen en momenten maar op dit moment wou ik dat ie gewoon is doorsliep of van mijn part verdween zodat ik eindelijk gewoon weer eens kan slapen inplaats van dagen te maken van 22 uur.....pfff ik dacht dat ik nu wel van die depressie af zou zijn maar niks is minder waar
 
He sammich, vervelend om te horen dat je een terugval hebt! Ik hoop dat het weer snel wat beterde gaat. Wanneer je nachtrust goed is, kun je overdag ook weer wat meer hebben. Begrijp me goed dat we hier af en toe dipjes hebben. Dit is absoluut niet lullig bedoeld maar de eerste paar maanden zijn gewoon enorm pittig. Bij onze eerste dochter kwam ik weer een beetje bij toen ik na 13 weken weer ging werken.... Probeer nu meer zelf af en toe dingen te doen (uiteten met een vriendin, naar de film, tennissen).
 
Meid, wat vervelend om te lezen! Zoals hierboven al geschreven...iedere moeder met een pasgeboren baby heeft haar dipjes. We hebben allemaal last van slaapgebrek e.d en vaak vloeit daaruit voort dat je weinig tot niets kunt hebben. Mijn oma (91 jaar) zegt altijd en daar hou ik me na iedere zwangerschap weer aan vast: Je bent 9 maanden zwanger en je moet ook 9 maanden ontzwangeren. Klinkt heel cliche, maar het is zeker waar!!!
Sterkte en blijf proberen dingen over te laten aan je vriend en blijf toch om hulp vragen. Ik weet hoe je je voelt, want ik kan het ook heel moeilijk!!
 
Hoi Sammich,

Jee, het zit je jammergenoegniet mee. Ik hoop dat je snel van je depressie af zult zijn.

Net zoals hierboven al geschreven wordt, hebben we hier ook gebroken nachten. Vinnie komt 's-nachts om de 2.5-3 uur en wil ook niet altijd meteen terug zijn bedje in. Dus slaapgebrek 's-nachts is een feit.

Wij proberen naar bed te gaan als Vinnie in de avond gaat slapen. Soms is dat rond half 11, maar gisteren bijvoorbeeld lagen we om 9 uur al in bed. Dit helpt ons echt om aan een paar uur extra slaap te komen en we hebben dit oh zo nodig. Wij gingen voor we Vinnie hadden niet voor middennacht naar bed, dus het is een beetje aanpassen, maar ik merk dat die paar uurtjes extra een bult energie opleveren. Ook probeer ik, nu het nog kan, 's-middags te gaan rusten als hij rust. Zo pak ik nog een uurtje of 2 - 2.5 mee. Dit lukt niet altijd, maar ik laat gewoon de boel de boel en denk aan mezelf. Dit werd mij gezegd en ik probeer me er trouw aan te houden. Ik heb dit moeten leren, want het was niet 'mijn ding' om midden op de dag te gaan slapen, maar het voelt erg goed!

Natuurlijk baal ik ook wel eens als ik Vinnie niet stil krijg vanwege zijn krampjes, en staan de tranen me nader dan het lachen, maar ik denk dat elke nieuwe moeder dat wel eens een keer heeft.
Maar als je dan weer een keer zo'n klein lachje krijgt van je kleine man, dan smelt je helemaal. Wat een wonder is het toch.

Ik weet zeker dat je gaat genieten van je kleine man en wens jou en je gezin het allerbeste toe!! Je hebt namelijk een prachtig vooruitzicht met een bruiloft in het verschiet!
 

Breek even in van een ander forum maar meid, dat is niet best! Heb je wel goede hulp van een huisarts of psycholoog? Tuurlijk, gebroken nachten zijn voor elke nieuwe mama pittig maar met een postnatale depressie is het denk ik killing... Ik heb ook psychisch een zware tijd gehad na mijn vorige bevalling en het is denk ik heel belangrijk dat je aan de bel trekt en om hulp vraagt meid...
Misschien kan je een of twee nachtjes ergens anders slapen zodat je bij kan tanken? Wie weet scheelt dat enorm! Denk aan je rust, en probeer een goede oplossing te zoeken, desnoods met professionele hulp. Des te sneller gaat het zonnetje weer schijnen!
Sterkte!
 
Hallo dames,

bedankt voor de reacties..ik heb inmiddels professionele hulp en heb opnieuw alle contact verbroken met mijn moeder..dit keer voorgoed...na een aantal gesprekken bleek dat een enorm struikelpunt te zijn aangezien ze nog steeds overal commentaar op had en bleef houden..ook liet ze mijn broertje vallen voor der nieuwe vriend..ik merk dat ik sinds dat ik het contact heb verbroken er een hoop rust in mijn lijf is gekomen...ik hoef niet meer op mijn tenen te lopen of me druk te maken dat ze Dave oppakt zonder vragen...of weer eens met commentaar aan komt zetten heerlijk.... Dave heeft inmiddels een vast ritme gevonden sinds een dag of wat hij komt om vaste tijden voor zijn voeding en slaapt heerlijk door na zijn laatste fles van 00.00 uur.Meestal komt ie dan weer tussen 7 en 8 ...ook hebben we een vaste badder tijd en plannen we op visite gaan en boodschappen doen zoveel mogelijk 's ochtends of vroeg in de middag zodat we thuis kunnen eten en hem dan op vaste tijd weer in bad doen en zijn pyjamatje aantrekken..ook geef ik de laatste voeding alleen met zijn nachtlampje aan en praat ik niet tegen hem ik geef hem alleen een kus als ik hem in bed leg en dat gaat erg goed... Hij begint al meer naar ons te kijken en te lachen en mijn vriend doet erg zijn best om mij te ontlasten...hij pakt dingen in het huishouden op en gunt mij mijn rondjes met de hond waar ik weer veel energie uit haal...Ook weer een rustpunt voor mij in ieder geval is dat (ondanks dat het niet leuk is voor mijn vriend) mijn vriend volledig is afgekeurd afgelopen week hij was bezig met een praktijkopleiding maar had iedere keer weer last van zijn knieen dus weer naar het ziekenhuis en eindelijk is dan duidelijk geworden dat beide knieen niet in orde zijn er zitten een en al ontstekkingen en overtollig kraakbeen en littekenweefsel de komende twee jaar is er vanwege de crisis geen passend werk voor hem te vinden en is het te riskant om hem aan het werk te sturen...erg balen voor mijn vriend maar voor mij wel even fijn zodat we samen die depressie te lijf kunnen gaan
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan