een jaar geleden

het is vandaag een jaar geleden dat ik in het ziekenhuis werd opgenomen om de bevalling op te wekken. Morgen is het een jaar geleden dat ik beviel van een piepklein jongetje. (ik was toen 17 weken en 5 dagen zwanger geweest)

In het ziekenhuis zei ik nog, binnen een jaar ben ik terug, en begin van deze maand ben ik bevallen van wederom een jongetje. Een lief klein jongetje dat gaapt, niest, huilt, drinkt en poept. Wat een wonder.

Mijn gedachten zijn nu weer bij vorig jaar, het trieste gevoel, het verdriet, maar ook voel ik geluk en blijdschap om Jacco die nu lekker bij ons is. De gevoelens zijn niet te omschrijven, en ze zijn dubbel. De emoties van beide geboorten zijn er twee van uitersten.

Sorry meiden dit moest ik even kwijt.

Miep
 
hoi miep
wat een heftige ervaring.gelukkig heb je inmiddels een gezonde zoon gebaart,een schrale troost misschien,maar misschien helpt het je net iets beter deze moeilijke tijd door.ga je nog iets doen omtrent het verlies van je eerste zoontje?het moet afschuwelijk zijn dit mee te hebben gemaakt.veel sterkte de komende dagen en ik hoop dat je ondertussen toch lekker van je tweede mannetje kunt genieten.jacco bram was het toch?ik ken je verhaal nog.jacco bram is voor ons het levende bewijs dat het na een miskraam snel goed kan gaan.ik zit momenteel in twijfel.ik heb een positieve test,maarja,van de vorige zwangerschap 3 weken geleden of een nieuwe....
we zullen het zien.
groetjes kari
 
Hoi Miep,

Ik snap heel goed dat tweestrijdige. Verdriet om het kindje dat niet mocht leven, maar o zo veel geluk met jullie Jacco.
Bij mij was het 12 april een jaar geleden dat ik mijn curetage gehad heb. De datum zal/kan ik nooit vergeten. Het was de verjaardag van mijn zusje. Tuurlijk vind ik het geweldig dat ik weer zwanger ben. Maar dat kleine wondertje van vorig jaar was ook erg gewenst.
Ik probeer er niet al te veel meer bij stil te staan. Maar toen de datum dichterbij kwam heb ik wel eens een traantje gelaten. Net als met de uitgetelde datum. (afgelopen november)

Kijk vandaag nog een keer extra naar je kleine mannetje en naar de rest van je gezinnetje, en geniet er dubbel en dwars van!
Veel geluk voor de toekomst!

Groetjes, Kat (morgen alweer 32 weken!)
 
Lieve Miep,

Wat is het leven soms raar hé?! Al die dubbele emoties. Ik vind het knap als ik zo lees hoe je hiermee omgaat. Geniet lekker van je kleine Jacco en van je twee grote meiden en geef je verdriet ook de ruimte. Maar dat hoef ik helemaal niet te zeggen want dat doe je al.

Met Isa en mij gaat het supergoed. Bij mij heeft de mk van vorig jaar februari een plekje gekregen. Hoe verdrietig ook ik ben zo gelukkig met mijn kleine meid. Ik denk ook dat het veel moeilijker is om je kleintje te verliezen na bijna 18 weken. Ik zeg het nogmaar eens een keer, ik vind het superknap hoe je hiermee om bent gegaan en nog gaat.

Meid heel veel geluk met jouw kleintjes.  

Groetjes,
Daantje en Isa (14-02)
 
Terug
Bovenaan