Vooral dat eerste jaar is zo moeilijk, ik was zowel bij de eerste als tweede keer dat ik meemaakte zwanger en dat maakte het wel een beetje goed moet ik eerlijk zeggen. En aangezien ik inmiddels een dochter heb, vind ik deze zwangerschap heel spannend, ik word gek van de onzekerheid. Zo weet ik nog steeds de uitgerekende datum niet, die veranderd telkens.
Bijna elke nacht lig ik er wakker van. Maar denk nog veel terug aan de tijd nu aan mijn dochter en zoon, het is zo heftig, je kijkt er dan zo ontzettend naar uit en wordt dan van je roze wolk gerukt om er nooit meer op terug te komen. En dan moet je weer helemaal opnieuw beginnen, vooral die tweede keer was ik er kapot van, maar na de geboorte van mijn dochter wat helemaal goed is gegaan heeft zij toch een stuk verdriet kunnen wegnemen.
Straks loop je met je kind te wandelen en dan besef je dubbel zoveel hoe gelukkig je bent. En daar doe je het allemaal voor.
Ik heb geaccepteerd dat het me overkomen is, het was heel erg, soms sta ik bij het graf en kan ik het niet geloven dat dat mijn kinderen zijn die daar liggen. Maar ze zullen vast samen zijn en ik hoop ook gelukkig, ik ben nu ook heel gelukkig, misschien dat ik het daardoor meer besef hoe gelukkig ik nu ben.
Succes morgen en maak er een mooie dag van want het is tenslotte ook je dochters verjaardag.
Gr.
