Een kind zielig? Of juist niet?

A

Anoniem

Guest
Hoi dames,

Even een nieuwe discussie: vinden jullie kinderen die geen broertjes of zusjes hebben zielig? Is het 'beter' voor ze om een broertje of zusje te hebben? Of is het juist fijn om ze alle aandacht te kunnen geven. En hoe zit het als ze volwassen zijn?   Broers en/of zussen zijn toch anders dan gewone vrienden.

Zijn er mensen op het forum zie zelf enig kind zijn? Hoe staan jullie tegenover het feit dat je geen broer/zus hebt? Ik hoor het graag van jullie!

Groetjes, Marisa
 
Een broertje of zusje lijkt mij wel erg leuk maar ik vind het niet direct zielig als het niet zo is.   Wij kunnen waarschijnlijk geen 2e kind krijgen dus tja dan heb je geen keus. Als het inderdaad bij 1 blijft dan zullen we wel veel kindjes in huis halen om de sociale ontwikkeling goed te laten verlopen. Ik denk dat er voor beide situaties dus enig kind of meer kinderen voor en nadelen te noemen zijn.

gr.Ing
 
Hey,

Ik ben zonder broers of zussen opgegroeid. Ik krijg regelmatig die vraag. Maar je weet niet wat je mist als je het nooit hebt gehad....
Ik ben niets te kort gekomen en ik ben ook niet super verwend. Heb gewoon baantjes moeten hebben als ik wat wilde kopen, heb mijn rijbewijs zelf betaald enz.  Ik ging vroeger altijd de straat op vriendjes maken, of op school. Mijn ouders hebben mij niets te  kort gedaan. Helaas was het voor hun een moeten, zij konden geen kinderen meer krijgen. En mijn ouders zijn ook altijd helemaal gelukkig geweest, en nu nog, met mij. (Wel wilde ze me een paar keer achter het behang plakken, maarja, haha)

Groetjes, Ellen

 
Hoi,

ik vind dat dat helemaal een keus van de ouders moet zijn. Kinderen die als enig kind opgroeien zijn absoluut niet zielig!!! Ik spreek niet uit eigen ervaring, maar ik heb voor de klas gestaan en er was weinig verschil tussen de kinderen die alleen zijn en die broers of zussen hebben.
Kinderen die alleen zijn leren op andere manieren dat ze moeten delen, samen spelen en op hun beurt moeten wachten!

groetjes,
kiki
 
Bedankt alvast voor de eerste reacties! Ik hoor zelf regelmatig volwassenen die enig kind zijn klagen dat zij niemand hebben om op terug te vallen zodra de ouders verzorgd moeten worden. En ook wanneer de ouders overlijden, dan is er niemand meer om jeugdherinneringen mee op te halen. Ervaringsdeskundigen?

Groetjes, Marisa
 
Hoi.
Ik denk dat dat heel persoonlijk is. Ik heb zelf een broer en vond dat vroeger niks haha, maar ben nu blij dat ik hem heb. Zeker toen in januari mijn vader stierf, dan heb je toch veel steun aan elkaar. Maar in sommige gevallen gaat 1 kind krijgen al heel moeilijk, en heb je geen keus.
Toch zou ik het zelf nooit bij 1 houden (heb er nu 2), maar ik heb gelukkig geen problemen met zwanger raken en heb dus makkerlijk praten misschien.
Ik vind het gezelllig, leuk voor de oudste, en straks ook voor de kleinste...
Gr. Anne-Marie
mama van Tim (2,5) en Jesse (van 12-7-07)
 
Hoi hoi,

Eén kind is absoluut niet zielig hoor. Ben zelf enigskind (mijn ouders konden niet meer kinderen krijgen nl.) en heb niets gemist qua vriendjes/vriendinnetjes en ben absoluut niet verwend, kon altijd goed "delen" etc. Het enige wat ik wel altijd had is dat ik gewoon  echt niets mocht. Nu heb je dat als puber toch al wel snel:"ik mag niets van jullie" maar bij mij  was dat helaas echt het geval, mocht niets en als het mocht dan waren er altijd zulke  extreem strenge voorwaarden dat de lol er al af was en het al niet meer hoefde. Iedereen ging altijd gezellig met z'n allen  bijv. douwtrappen (=op hemelvaartsdag gezellig met z'n allen fietsen en picknicken), dat heb ik nog nooit in m'n leven gedaan zelfs, want ik mocht dus niet mee! Mijn huiswerk & schoolagenda werden altijd gecontroleerd etc. Echt in het extreme allemaal dus, terwijl ik een heel zelfstandig en verantwoordelijk kind was (=voordeel van enigskind vind ik). Zelf geef ik de voorkeur toch aan 1 kindje en vind dit verder ook een heel persoonlijke keuze (wees blij dat we die keuze kunnen maken!) en wij letten er dus wel  op dat onze dochter niet zo krampachtig beschermd wordt opgevoed als ikzelf.

groetjes,
xx Roos xx
 
Hoi,

Nee ik vind het niet zielig, maar ik ben blij dat ik niet enig kind ben. Je staat er dan niet alleen voor als er met je ouders iets is. Mijn moeder wordt bijvoorbeeld volgende maand 50 en we zijn nu druk bezig om er een leuk feest van te maken. De voorpret die we nu al hebben is super. Als je alleen bent, heb je dat minder. Maar ook als je ouders hulpbehoevender worden. Het is handig als je de zorg dan kunt delen.
Ik heb vroeger heel veel met mijn broers en zus gespeeld. we hebben het er nog regelmarig over, hoe leuk dat was. toevallig konden wij het goed met elkaar vinden, maar dat is ook niet altijd. Het gebeurt ook regelmatig dat broers en zussen amper contact met elkaar hebben en elkaar helemaal niet mogen.    
 
Je moet ingelogd zijn om te kunnen reageren. Log in | Registreer
Terug
Bovenaan