Een kindje tijdens je studie

Ik kwam er in de zomer achter dat ik 'ongepland' zwanger was. Ik ben 19 jaar, heb een vaste relatie en woon samen met mijn vriend. We studeren allebei nog maar hebben toen heel bewust gekozen om het kindje te houden. Na 7 weken heb ik een miskraam gehad.

Sinds de miskraam kan ik het idee om een kindje te krijgen niet uit mijn hoofd zetten. Ik heb altijd al vroeg moeder willen worden, maar dacht dit doe ik wel na mijn studie. Maar nu kan ik me nergens anders meer op focussen, op school hebben ze weinig begrip voor en heb ik geen tijd gekregen om dit te verwerken. Überhaupt het idee dat ik het kindje wilde houden snapt niemand in mijn omgeving.

Wat ik mij afvraag is of het zo gek is dat ik nu erg verlang naar een kindje terwijl het eigenlijk beter uitkomt zo? En zijn er mensen die tijdens hun studie een kind hebben gekregen?
 
Hoi,

Ik heb geen kindje gekregen tijdens mijn studie dus daar kan ik niet over meepraten. Wel kan ik me heel goed voorstellen dat doordat je zwanger bent geweest bepaalde gevoelens (waarschijnlijk ook deels hormoon gestuurd) boven komen. En je er moeite mee hebt om het idee van het krijgen van een kindje los te laten nu.
Uiteindelijk is het uiteraard de keus van jou en je vriend of en wanneer jullie aan kinderen beginnen. Ik denk echter wel dat je in je achterhoofd moet houden wat de beste situatie is voor het kindje wat je op de wereld zet en of dit het moment is om daar aan te beginnen.
Dat antwoord kunnen uiteraard alleen jullie geven.
Succes!
 
Hoi,

Ook ik heb geen persoonlijke ervaring van kinderen en studie, maar ik wou toch reageren.

Persoonlijk zou ik je adviseren om inderdaad te wachten totdat je studie hebt afgerond. Maar het is ook zo dat jij en vriend zelf het beste weten wat jullie wel of niet aankunnen. Denken jullie het aan te kunnen. Wat houd je dan tegen.

Doe wat voor jullie goed voelt, maar denk ook rationeel na. Je bent nog vrij jong en een flink leven voor je. Er is niks mis mee om nog een jaartje te wachten. Ook dan ben je nog steeds jong moeder. ;)
 
Zelf studeer ik ook nog, zit wel in de laatste fase, en heb zeker een kinderwens. Weet niet hoelang jullie nog moeten studeren, zou het eerder aan het einde van je studie plannen. Of je studie omzetten in deeltijd ;)
Succes met je keuze. Ben benieuwd wat je doet.
 
Dank jullie  wel voor reageren, dat doet me goed. Omdat ik door alles wat er gebeurd is nu een beetje achterloop op school(ik zit op de kunstacademie) heb ik vandaag een gesprek aangevraagd met de decaan. Ik heb erover nagedacht en ik denk dat het wel verstandig is om eerst mezelf weer goed te voelen voordat ik aan een kindje denk. Ik denk dat een nieuw kindje krijgen me niet zomaar weer beter laat voelen. Toch is het lastig omdat je, ook al was het maar voor een paar weken, dacht dat je een kindje zou krijgen. Je past je meteen al zo aan en je stippelt een hele nieuwe toekomst uit die daarna weer plotseling verdwenen is. Ik denk dat ik nu ga proberen verder te gaan met mijn studie. Als dit niet lukt kies ik denk ik voor een andere opleiding deeltijd zodat er wel een mogelijkheid is om weer aan een kindje te denken.

Toch denk ik dat het gevoel niet meteen weg zal zijn. Ik hoop dat ik in dit geval mijn hoofd(studie afmaken) kan volgen en niet mijn gevoel(kindje). Toch is die afweging daartussen altijd lastig geloof ik.

 
Het is een lastig besluit. Ik ken ook mensen om mij heen die een kindje hebben moeten weghalen of die het hebben verloren in hun jongere jaren.

Ik zeg dit niet om je pijn te doen, maar om je meer te steunen en je het gevoel te geven dat het normaal is wat je voelt.  Die mensen die ik ken zijn er nooit helemaal overheen gekomen. Je blijft leven met een verlies. In sommige gevallen hebben ze dit opgelost met een baby, sommige wachten verstandig nog even af.

Je moet dit verlies een plekje geven, maar vergeten zal je het nooit. Je vind wel een manier om ermee om te gaan.

Mijn advies is eerst dit verdriet een plekje te geven en je richten op je studie. Mocht je studie goed lopen en je bent bijna klaar, dan je gaan richten op de toekomst.

Sterkte met het verwerken!
 
Terug
Bovenaan