Ik kwam er in de zomer achter dat ik 'ongepland' zwanger was. Ik ben 19 jaar, heb een vaste relatie en woon samen met mijn vriend. We studeren allebei nog maar hebben toen heel bewust gekozen om het kindje te houden. Na 7 weken heb ik een miskraam gehad.
Sinds de miskraam kan ik het idee om een kindje te krijgen niet uit mijn hoofd zetten. Ik heb altijd al vroeg moeder willen worden, maar dacht dit doe ik wel na mijn studie. Maar nu kan ik me nergens anders meer op focussen, op school hebben ze weinig begrip voor en heb ik geen tijd gekregen om dit te verwerken. Überhaupt het idee dat ik het kindje wilde houden snapt niemand in mijn omgeving.
Wat ik mij afvraag is of het zo gek is dat ik nu erg verlang naar een kindje terwijl het eigenlijk beter uitkomt zo? En zijn er mensen die tijdens hun studie een kind hebben gekregen?
Sinds de miskraam kan ik het idee om een kindje te krijgen niet uit mijn hoofd zetten. Ik heb altijd al vroeg moeder willen worden, maar dacht dit doe ik wel na mijn studie. Maar nu kan ik me nergens anders meer op focussen, op school hebben ze weinig begrip voor en heb ik geen tijd gekregen om dit te verwerken. Überhaupt het idee dat ik het kindje wilde houden snapt niemand in mijn omgeving.
Wat ik mij afvraag is of het zo gek is dat ik nu erg verlang naar een kindje terwijl het eigenlijk beter uitkomt zo? En zijn er mensen die tijdens hun studie een kind hebben gekregen?