De liefde die wij voor onze kinderen voelen maakt soms ook dat je trots bent op de kleinste en raarste dingen van onze kinderen.
Zo deed Lukas vanmorgen iets waarop ik eigenlijk stiekum super trots ben, maar als ik dit aan een ander (die geen kinderen heeft) zou vertellen, kijken die me waarschijnlijk aan van "spoor jij wel helemaal". Maar aan jullie kan ik het vast wel kwijt.
Lukas heeft de eigenaardige gewoonte om als hij wakker wordt, met zijn gezicht in het matras of kussen te blijven liggen en op die manier te gaan huilen en roepen totdat ik kom. Hij gaat niet rechtop zitten, komt zijn bed niet uit of wat dan ook. Gewoon liggen en huilen, zo is hij altijd wakker geworden (van baby af aan).
Sinds een paar weken hebben we de konijnenwekker van Fennie en sindsdien slaapt hij door tot 7.00 uur en roept dan uit volle borst 'Nijntje wakker" en gaat dan wel zitten.
Maar mijn man staat veel vroeger op dan ik, soms wordt lukas daarvan wakker en dan moet Nijntje ook van hem aan. Maar dat gebeurd pas als ik op ga staan. Met als gevolg dat hij huilend in bed ligt (gezicht in kussen e.d.) en op die manier weer in slaap valt (of niet). Maar zijn bed kwam hij dus niet uit.
Tot vanmorgen dus, opeens gaat het licht op zijn kamer aan, en zijn muziekdoosje aan. Ik storm natuurlijk kwaad zijn kamer op, om hem eens goed te vertellen dat dat niet mag en zeg dat hij weer moest gaan slapen.
Maar eigelijk was ik stiekum supertrots op hem dat hij niet het normale 'struisvogel' gedrag vertoonde en het besef had dat hij zelf het licht aan kon doen en dus uit zijn bed komen.
Oke, dit is dus een lang verhaal geworden om helemaal niets, maar ik ben in elk geval supertrots op mijn mannentje dat hij ontdekt heeft dat hij ook iets anders kan dan huilen, huilen en huilen totdat mamma komt.
Annemieke
Zo deed Lukas vanmorgen iets waarop ik eigenlijk stiekum super trots ben, maar als ik dit aan een ander (die geen kinderen heeft) zou vertellen, kijken die me waarschijnlijk aan van "spoor jij wel helemaal". Maar aan jullie kan ik het vast wel kwijt.
Lukas heeft de eigenaardige gewoonte om als hij wakker wordt, met zijn gezicht in het matras of kussen te blijven liggen en op die manier te gaan huilen en roepen totdat ik kom. Hij gaat niet rechtop zitten, komt zijn bed niet uit of wat dan ook. Gewoon liggen en huilen, zo is hij altijd wakker geworden (van baby af aan).
Sinds een paar weken hebben we de konijnenwekker van Fennie en sindsdien slaapt hij door tot 7.00 uur en roept dan uit volle borst 'Nijntje wakker" en gaat dan wel zitten.
Maar mijn man staat veel vroeger op dan ik, soms wordt lukas daarvan wakker en dan moet Nijntje ook van hem aan. Maar dat gebeurd pas als ik op ga staan. Met als gevolg dat hij huilend in bed ligt (gezicht in kussen e.d.) en op die manier weer in slaap valt (of niet). Maar zijn bed kwam hij dus niet uit.
Tot vanmorgen dus, opeens gaat het licht op zijn kamer aan, en zijn muziekdoosje aan. Ik storm natuurlijk kwaad zijn kamer op, om hem eens goed te vertellen dat dat niet mag en zeg dat hij weer moest gaan slapen.
Maar eigelijk was ik stiekum supertrots op hem dat hij niet het normale 'struisvogel' gedrag vertoonde en het besef had dat hij zelf het licht aan kon doen en dus uit zijn bed komen.
Oke, dit is dus een lang verhaal geworden om helemaal niets, maar ik ben in elk geval supertrots op mijn mannentje dat hij ontdekt heeft dat hij ook iets anders kan dan huilen, huilen en huilen totdat mamma komt.
Annemieke