A
Anoniem
Guest
We zijn nu een maand en een dag verder nadat ik erachter ben gekomen dat ie me bedrogen heeft.Er is zo ontzettend veel gebeurd in die tijd, pfff echt ongelofelijk. Maar er is een hele zware last van mijn schouders gevallen, altijd moest ik maar op mijn tenen lopen om het hem naar zijn zin te maken, was een klein bang muisje en voelde mezelf onzeker en waardeloos. Nu dit allemaal is gebeurt, voel ik me met de dag sterker worden, het enige wat ik echt mis is iemand waarmee ik kan knuffelen, praten en lachen, maar ja dat veranderde ook niet veel want dat gebeurde al bijna nooit, hij was altijd te druk met zijn computerspelletjes. Hij herkent me echt niet meer en heeft me zelfs al benoemd tot bitch, wat ik helemaal niet ben, maar hij en iedereen met hem, incl. mezelf had verwacht dat ik in zou storten tot een zielig hoopje ellende. Het tegendeel is waar, eindelijk word ik steeds onafhankelijker, maak ik mijn eigen keuzes en voel ik me weer mooi. Afgelopen week ben ik samen met de kinderen zijn moeder ( heb ik nog erg goed contact mee) zijn stiefzus en een vriendin op vakantie geweest. Ik heb echt genoten van alles, lekker met de kinderen bezig geweest en sávonds lette de vriendin op de kinderen en gingen zijn moeder, stiefzus en ik lekker stappen. Het leek wel of alle mannen naar me keken, ik had zoveel sjans en voelde me voor het eerst in jaren weer sexy, verleidelijk en een echte vrouw. Mijn schoonmoeder probeerde me zelfs nog te koppelen hahaha. Maar goed, ik heb die week bijna niet aan hem gedacht, er zit voor mij geen greintje liefde of verdriet meer voor hem bij, alleen maar enorme woede. Maar dat laat ik hem niet merken ik blijf erg rustig en zakelijk als ik hem zie en spreek, daar heb ik hem het hardste mee. Ik vind het alleen afschuwelijk voor de kinderen, de oudste wil papa vaak nog bellen voor ie gaat slapen anders blijft ie huilen. Papa zegt dan maar doodleuk dat ik het eigenlijk moet afdwingen om het bij dat ene belletje in de week te houden wat we bij de mediation hebben afgesproken. Nou ja zeg, ik ga mijn zoontje van 3 echt niet zeggen dat ie papa niet mag bellen hoor, uiteindelijk was ie het daar dan wel mee eens, pffff. Nou blijkt dus dat dat grietje van hem over 2 weken naar nederland komt, ze blijft dan 17 dagen, ( bij zijn vader in huis nb). Nu was ik al na gaan denken wat ie dan met de oudste wilde doen omdat ie hem voorlopig elke zondag heeft. Hij wil dus gezellig een dagje dierentuin of zo doen met mijn zoontje en met haar, echt niet dus, ik heb tegen hem gezegd dat ik dat voorlopig echt nog niet wil dat ze met hem in contact kom. Mijn zoontje raakt er alleen maar verwarder door en ik vind het enorm respectloos naar mij toe. Daar had ie dan nog geen direct antwoord op, hij had verwacht dat ik er wel weer mee in zou stemmen, echt niet dus he, als het om mijn kinderen gaat, kent ie me nog niet. Is nu dus maar afwachten he, wat vind ie belangrijker, haar of zijn zoontje. Maar daar hebben we het de 6e bij de mediator wel over, ik wil echt bewijzen dat zij er niet bij is als ie mijn zoon die dag toch heeft, ik laat jullie tegen die tijd wel meer weten. Morgen ga ik lekker met een vriendin naar de efteling, een dagje zonder kids, ook weleens lekker, maar veel langer zonder ze kan ik niet hoor hahaha...
liefs Martine
liefs Martine