Hallo allemaal,
Afgelopen maandag had ik een afspraak staan bij de gynaecoloog.
Ik ben pas heel kort zwanger, maar in april van dit jaar is onze eerste kindje doodgeboren na een zwangerschap van 30 weken.
Er liep nog een onderzoek naar de stollingsfactor van mijn bloed, dus ik wilde toch wel gelijk een gesprek met mijn gynaecoloog.
Maandagochtend werd ik om 6.00 uur wakker met buikpijn, toen ik naar het toilet ging was er niets aand e hand. Toen ik later die ochtend naar het toilet ging begon ik te bloeden, toen we bij de gynaecoloog waren heeft deze een echo gemaakt, maar kon helemaal niets vinden.
Hij zag de baarmoeder en een slijmprop (of iets in die trant), maar hij zag geen vruchtje. Dat kan zijn omdat de zwangerschap nog heel pril is (volgens mijn berekening op dat moment 5 wk 4dgn), of omdat het al verdwenen is.
Ik heb bloed laten prikken en eind volgende week laat ik weer bloedprikken aan de hand van de hcg-waarde kan hij dan zien of ik een miskraam heb gehad of dat de zwangerschap toch doorzet. Maar uit zijn verhaal kon ik opmaken dat hij er niet echt positief tegenover staat.
Maandag had ik heel erge pijn in mijn buik en mijn rug, dinsdag was dat minder erg, maar het bloeden hield nog niet op. Door die pijn in mijn rug ga ik er ook wel vanuit dat het echt mis is, maar ergens blijf ik toch nog een soort van hoop houden (tegen beter weten in?)
Ik heb alleen nog maar bloed verloren en nog geen echte stolsels, (wel hele kleine stolsels) dus voor mijn gevoel is het nu afwachten tot er een echt stolsel komt (al hoewel ik me afvraag of dat nu nog komt) of tot over twee weken de gynacoloog zegt dat er een miskraam heeft plaatsgevonden. Na woensdag nog af en toe een beetje bruine afscheiding, maar dat is denk ik oud bloed.
Ondanks het verlies van ons eerste kindje, keken we ondanks angst toch ook al wel een beetje uit naar ons tweede kindje.
Het is voor ons dus nu maar afwachten tot wat er gaat gebeuren. Verschrikkelijk. Ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben. Dan kun je evt ook weer verder.
Ik weet dat elke zwangerschap en dus ook elke miskraam anders is, maar misschien is er iemand voor wie dit herkenbaar is en die mij een beetje idee kan geven wat ik nu kan verwachten.
Groetjes Elise
Afgelopen maandag had ik een afspraak staan bij de gynaecoloog.
Ik ben pas heel kort zwanger, maar in april van dit jaar is onze eerste kindje doodgeboren na een zwangerschap van 30 weken.
Er liep nog een onderzoek naar de stollingsfactor van mijn bloed, dus ik wilde toch wel gelijk een gesprek met mijn gynaecoloog.
Maandagochtend werd ik om 6.00 uur wakker met buikpijn, toen ik naar het toilet ging was er niets aand e hand. Toen ik later die ochtend naar het toilet ging begon ik te bloeden, toen we bij de gynaecoloog waren heeft deze een echo gemaakt, maar kon helemaal niets vinden.
Hij zag de baarmoeder en een slijmprop (of iets in die trant), maar hij zag geen vruchtje. Dat kan zijn omdat de zwangerschap nog heel pril is (volgens mijn berekening op dat moment 5 wk 4dgn), of omdat het al verdwenen is.
Ik heb bloed laten prikken en eind volgende week laat ik weer bloedprikken aan de hand van de hcg-waarde kan hij dan zien of ik een miskraam heb gehad of dat de zwangerschap toch doorzet. Maar uit zijn verhaal kon ik opmaken dat hij er niet echt positief tegenover staat.
Maandag had ik heel erge pijn in mijn buik en mijn rug, dinsdag was dat minder erg, maar het bloeden hield nog niet op. Door die pijn in mijn rug ga ik er ook wel vanuit dat het echt mis is, maar ergens blijf ik toch nog een soort van hoop houden (tegen beter weten in?)
Ik heb alleen nog maar bloed verloren en nog geen echte stolsels, (wel hele kleine stolsels) dus voor mijn gevoel is het nu afwachten tot er een echt stolsel komt (al hoewel ik me afvraag of dat nu nog komt) of tot over twee weken de gynacoloog zegt dat er een miskraam heeft plaatsgevonden. Na woensdag nog af en toe een beetje bruine afscheiding, maar dat is denk ik oud bloed.
Ondanks het verlies van ons eerste kindje, keken we ondanks angst toch ook al wel een beetje uit naar ons tweede kindje.
Het is voor ons dus nu maar afwachten tot wat er gaat gebeuren. Verschrikkelijk. Ik wil gewoon weten waar ik aan toe ben. Dan kun je evt ook weer verder.
Ik weet dat elke zwangerschap en dus ook elke miskraam anders is, maar misschien is er iemand voor wie dit herkenbaar is en die mij een beetje idee kan geven wat ik nu kan verwachten.
Groetjes Elise