Dag lieve dames,
misschien dat iemand mij nog kent... het is nu 10 maanden geleden dat ik hier voor het laatst was... en heb over jullie schoudertjes jullie ervaringen meegelezen en nu dan eindelijk ingelogd... sorry dat het zo lang moest duren...
Kort samengevat; vorig jaar woensdag 23 augustus; ernstige buikpijn, dokter toe, verrassing, ik was zwanger. Blij en heel angstig door de pijn. Naar de GC. Hoop gedoe. Vrijdag 25 augustus terug voor controle, binnen een half uur op de OK voor een buikoperatie en een curretage. Er was angst voor een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, dit bleken achteraf 2 cystes te zijn. Maar de zwangerschap van ong. 8 weken was ook over.
Na 2 weken weer volop aan het werk. Want iedereen was er zo makkelijk over dus ik dacht me aan te stellen. Gauw weer door en vergeten. Ja, heel fout dus. Ben enorm in een dip geduveld. 2 koliekaanvallen (dacht dat alleen paarden dat hadden). 2x op de EHBO beland. Zwaar overstuur en ziek. Inderdaad, te weinig tijd voor mezelf genomen. Ben ook maanden bezig geweest uit de dip te raken. Heb veel pijn gehad aan mijn littekens. Nog, ik voel precies de veranderingen van het weer. Inderdaad, ik was nog tijdenlang net zo'n flipperkast van hormonen... vreselijk zeg...
Aan 1 kant zou ik enorm graag weer willen gaan proberen maar ik schijt echt zeven kleurtjes. Ben zo enorm bang gemaakt door het gebeuren van vorig jaar en die enorme zak van een GC met enorme berehanden....hebben tijdens de operatie een spier in mijn lies behoorlijk geblesseerd. Heb maanden niet normaal kunnen zitten of lopen. Ook heeft hij gemeld dat je zo'n enorm bloedverlies hebt tijdens je bevalling.. ja, ik weet beter... maar toch... slik.... als ik dit al niet normaal kon doorstaan, laat staan dan een bevalling....
Soms, als ik jullie verhalen lees dan denk ik; kom meid, nou moet je er maar eens overheen hoor! Als ik kijk wat jullie allemaal doorgemaakt hebben (en nog....). En dan denk ik; kinderen? Leuk, maar ik ben straks een verdomd goeie makelaar die toch geen tijd heeft.... flauw hè..... wie houdt wie voor de gek....
Nou ja, een en al verwarring dus aan deze zijde van de lijn. Maar ik ga maar us richtig een bakje koffie want anders ga ik er vannacht weer van liggen dromen.....
In ieder geval bedankt voor jullie tijd en energie om dit verhaal even te lezen...
Heel veel liefs en ik beloof dat ik zal blijven inloggen...
Dikke x Sannetje
misschien dat iemand mij nog kent... het is nu 10 maanden geleden dat ik hier voor het laatst was... en heb over jullie schoudertjes jullie ervaringen meegelezen en nu dan eindelijk ingelogd... sorry dat het zo lang moest duren...
Kort samengevat; vorig jaar woensdag 23 augustus; ernstige buikpijn, dokter toe, verrassing, ik was zwanger. Blij en heel angstig door de pijn. Naar de GC. Hoop gedoe. Vrijdag 25 augustus terug voor controle, binnen een half uur op de OK voor een buikoperatie en een curretage. Er was angst voor een buitenbaarmoederlijke zwangerschap, dit bleken achteraf 2 cystes te zijn. Maar de zwangerschap van ong. 8 weken was ook over.
Na 2 weken weer volop aan het werk. Want iedereen was er zo makkelijk over dus ik dacht me aan te stellen. Gauw weer door en vergeten. Ja, heel fout dus. Ben enorm in een dip geduveld. 2 koliekaanvallen (dacht dat alleen paarden dat hadden). 2x op de EHBO beland. Zwaar overstuur en ziek. Inderdaad, te weinig tijd voor mezelf genomen. Ben ook maanden bezig geweest uit de dip te raken. Heb veel pijn gehad aan mijn littekens. Nog, ik voel precies de veranderingen van het weer. Inderdaad, ik was nog tijdenlang net zo'n flipperkast van hormonen... vreselijk zeg...
Aan 1 kant zou ik enorm graag weer willen gaan proberen maar ik schijt echt zeven kleurtjes. Ben zo enorm bang gemaakt door het gebeuren van vorig jaar en die enorme zak van een GC met enorme berehanden....hebben tijdens de operatie een spier in mijn lies behoorlijk geblesseerd. Heb maanden niet normaal kunnen zitten of lopen. Ook heeft hij gemeld dat je zo'n enorm bloedverlies hebt tijdens je bevalling.. ja, ik weet beter... maar toch... slik.... als ik dit al niet normaal kon doorstaan, laat staan dan een bevalling....
Soms, als ik jullie verhalen lees dan denk ik; kom meid, nou moet je er maar eens overheen hoor! Als ik kijk wat jullie allemaal doorgemaakt hebben (en nog....). En dan denk ik; kinderen? Leuk, maar ik ben straks een verdomd goeie makelaar die toch geen tijd heeft.... flauw hè..... wie houdt wie voor de gek....
Nou ja, een en al verwarring dus aan deze zijde van de lijn. Maar ik ga maar us richtig een bakje koffie want anders ga ik er vannacht weer van liggen dromen.....
In ieder geval bedankt voor jullie tijd en energie om dit verhaal even te lezen...
Heel veel liefs en ik beloof dat ik zal blijven inloggen...
Dikke x Sannetje