Een tweede zwangerschap aan durven

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ons eerste kindje is met 31 weken geboren.
Het was allemaal heel heftig.
Hij moest gehaald worden omdat het met mij slecht ging,de placenta was voor 75% losgelaten.
Ik had het hellpsyndroom en factor v leiden (antistollingsziekte).
Ik ben zelf zo ziek geweest dat ik de kleine pas na 8 dagen heb kunnen vast houden.
Ik had zoveel bloed verloren door de spoed keizersnee en ik was zo ziek van de hellp en factor v leiden dat ik 3 keer over een nierdialyse heb moeten ondergaan de eerste 4 dagen,en 3 liter nieuw bloed heb gekregen.
De kleine heeft zuurstof gebrek gehad en is gereanimeerd,maar heeft het wel gered,maar hoe.
Ze gaven er niet veel voor ,hij had een apgarscore van 0-0-1.
Slechter kon het niet.
Het eerste wat we te horen kregen was dat hij zwaar gehandicapt ,blind en doof zou worden.
De grond zakte onder onze voeten weg,wat een nachtmerrie.
Nu zijn we bijna 2 jaar verder.
Hij is slechtziend en loopt met de motoriek en mentaal  6a 8 maanden achter,lopen kan hij nog niet.
Onze wens in altijd nog om een tweede bij te krijgen ,maar volgens de proffesor gynacologie kan het zelfde weer gebeuren ,maar dan zijn ze er op tijd bij.
Wie heeft er zoiets ook meegemaakt en toch een tweede zwangerschap aangedurft.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Wat een heftig verhaal zeg... Ik begrijp je gevoel ontzettend goed.
Ook bij ons ging er van alles mis. Zowel bij de bevruchtig (genmutatie)
als bij de bevalling. Ook bij ons bestaat de kans op herhaling.
De kans op de aandoening van mijn zoontje  was 0.018% en is
nu bijna 1%. Ook wij weten nog niet zeker of we het ooit weer aan
durven. Nog zo'n kindje met deze aandoening kunnen we gewoon
niet aan... Maar toch zouden we wel ontzettend graag een tweede
willen.  Ik heb dus eigenlijk niet echt een antwoord op je vraag, maar
ik kan je zo ontzettend goed begrijpen... Wat zegt je gevoel hierin?

Liefs...

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi,



Ik wou graag reageren op je verhaal, wat een moeilijke periode hebben jullie meegemaakt en idd moeilijk om dan aan een tweede zwangerschap te denken.
Ons verhaal is niet vergelijkbaar met dat van jullie maar voor ons was het ook erg moeilijk om opnieuw aan een zwangerschap te beginnen. Ons eerste kindje is geboren na 37 weken zwangerschap met een ernstige aangboren afwijking. Hij had een gat in zijn middenrif en had 50 % kans om dit te overleven, gelukkig is het goed gegaan maar hij heeft heel wat moeten doorstaan. Inmiddels is hij 3 jaar en het gaat goed. Mijn zwangerschap eindigde ook met een zwangerschapsvergiftiging heb twee weken in het ziekenhuis gelegen en ben toen overgeplaatst naar het ziekenhuis in  Nijmegen omdat ze daar ons zoontje het beste konden behandelen.
De artsen daar gaven aan dat kans op herhaling aanwezig was maar dat dit heel weinig voorkwam de meeste mensen met kinderen met deze aandoening hebben gelukkig daarvoor of daarna gezonde kinderen gekregen. De zwangerschapsvergiftiging kon zich ook herhalen bij een tweede zwangerschap maar komt ook zelden voor. Wij wilde erg graag een tweede kindje en twee jaar na onze eerste is onze dochter geboren. Helaas weer een zwangerschapsvergifting en moest met 36 weken worden ingeleid. Onze dochter is helemaal gezond en heeft  alleen een paar dagen in de coeuveuse gelegen ter observatie en ivm geelzien.
We zijn erg gelukkig met onze twee kinderen en weten nu ook dat een derde er zeker niet zal komen omdat de kans op herhaling nog groter is geworden.
In het kort ons verhaal.

Ik wens jullieh heel veel sterkte met jullie beslissing want het is een hele moeilijke en de zwangerschap zal zeker niet onbevangen verlopen na alles wat je bij de eerste zwangerschap en bevalling  hebt meegemaakt.

Groetjes Marian  

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi 3003,

Ik heb in mijn eerste zwangerschap ook hellp gehad. Ik heb alles wel laten onderzoeken, maar er is geen oorzaak gevonden. Tegen ons werd ook gezegd dat de kans op hellp in een tweede zwangerschap  herhaling kleiner was dan bij een eerste.

In mei vorig jaar ben ik zwanger geraakt van onze tweede en zijn toen voor de controles bij de gyn  in het wkz gegaan. We zijn heel blij dat we hiervoor hebben gekozen. Bij 24 weken is er bij mij namelijk een echo gemaakt van de aders naar en van de baarmoeder en daar bleek uit dat ik weer een verhoogd risico had. Op het moment dat mijn bloeddruk weer ging stijgen, kreeg ik ook direct medicijnen en moest ik wekelijks op controle komen. Dit was al bij 26 weken. Vanaf toen kreeg ik ook iedere twee weken een groeiecho ed.
Uiteindelijk heeft mijn zwangerschap 34 weken geduurd en heb ik gelukkig een gezonde dochter gekregen.

Als je echt nog heel graag een tweede kindje wilt, kun je het risico wel nemen, maar neem 'm wel heel bewust. En doe dat net als ik bij een goede gyn. Ik was heel tevreden over de gyneacologen in het wkz. Ik kon ook echt alles vragen, ze vonden geen enkele vraag raar.

Succes met je keuze,
Renata

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

hoi 3003,

heb bij mijn eerste zwngerschap ook hellp gehad, en ben nu 3 jaar en 3 maanden later 9 weken zwanger van tweede.

ook bij ons was niet alles rozengeur en maneschijn, want dochtertje met genetische afwijking geboren.
na lang denken twijfelen toch knoop door gehakt.
ben onder strenge controle bij gyn en voor de gezelligheid ook bij verloskundige (is vriendin van me) ben zo iedere anderhalve week wel op controle en voel me er goed bij.

bij 12 weken zwangerschap raden ze aan om met medicijn ascal te beginnen, heeft met stolling/bloedverdunning te maken, dus weetr niet of dat bij jou zou kunnen. maar ga anders eens praten met gyn, heb ik 2 keer gedaan voordat we de beslissing namen.

succes bij deze moeilijke beslissing!!!
missC

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ik ben onder controle van een prof.gynacologie in het radboud van Nijmegen.
Al ik weet dat ik 5 weken zwanger ben moet ik mij meteen melden en dan krijg ik ook medicijnen ,maar welke weet ik niet meer.
En dan moet ik iedere week bij de gynacoloog weer komen.
maar de gynacoloog kan ons niet 100%zeggen dat het goed gaat.
Vanaf ons is nijmegen een 1 uur en een kwartier rijden,maar ik heb het er allemaal voor over.
Ook al zal het kindje weer tevroeg worden geboren ,dat maakt niet uit,als hij of zij er dan maar goed uit komt.
er zijn zoveel kinderen die vroeg zijn geboren,waar alles goed mee is.
Ik heb ook heel veel kans om trombose in mijn zwangerschap op te lopen.
Van binnen wil ik het heel graag ,maar mijn vriend niet ,die heeft alles voor zijn ogen zien gebeuren,maar ik ben een gedeelte kwijt.
Maar een tweede keer zoiets mee maken dat kunnen we niet aan.
om nog een kindje te krijgen met een hersenbeschadiging.
wel moeilijk hoor om zo,n beslissing te nemen.
Maar misschien denken we er over een jaar heel anders over.
Bedankt voor jullie reacties