een tweede?

[ANONYMOUS_USERNAME]

Wij denken na over een evt 2 baby ik ben een thuis moeder en mijn ervaringen van het bevallen en de periode daarna ons meisje was een huibaby zijn zwaar tegen gevallen en ik heb zelf het gevoel dat ik heel veel heb gemist aan leuke dingen want ik herrinner me gewoon van de eerste periode geen leuke dingen en kan ze ook niet in dagboeken terug vinden.
Toen ik vanochtend weer zo'n kruimeltje in mijn armen had had ik el zoiets van ja zo kan het ook maar ik ben ook ze vreselijk bang nu.
en ook de vragen heb ik het wel goed gedaan de eerste maanden was het niet mijn schuld waarom hoor ik niks anders als bij een tweede is het anders. wat als dat niet zo is.
Ik zit er behoorlijk mee en mijn man heeft de bevalling als heel erg ervaren omdat er tot bijna aan het eind niemand bij was dus die ziet er ook erg tegenop
ik weet me er eigenlijk geen raad meer mee
wie herkent dit ?
Of wie heeft er wat anders te melden dan een tweede is lang zo erg niet?

groeten martine

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Hoi Martine,

Helaas kan niemand jou garanderen dat het een tweede keer heel anders zal verlopen. Je moet er ook wel vertrouwen in hebben dat het ook anders kan. Ik heb voor mijn gevoel ook een belabberde bevalling doorgemaakt. Ik heb 2 uur volop liggen persen, maar mijn zoontje bleef achter het perineum hangen. Dat heeft er toe geleid dat ik de eerste 6 weken keihard heb geroepen dat ik nooit meer een bevalling wilde meemaken. Daar komt bij dat onze zoon op de 5de dag is opgenomen in het ZH en dezelfde dag nog doorgestuurd is naar het WKZ in Utrecht. Een verschrikkelijke tijd was dat. De hele kraamtijd is in duigen gevallen en de zorg die we toen om onze zoon hadden, was verschrikkelijk. Gelukkig heeft hij er niks aan over gehouden en is hij een vrolijk manneke met een ontwikkeling die gewoon op schema ligt.

Nu na bijna 2 jaar ben ik ruim 21 weken zwanger van de tweede. De eerste 12 weken van deze zwangerschap had ik regelmatig last van een paniekerig gevoel als ik er aan dacht dat dit kindje er ook weer uit moest. Nu ben ik op het punt aanbeland dat ik er ook niet zoveel meer aan denk en er ook wel weer een beetje in berust dat het moet gebeuren. Wij hebben deze keer wel gekozen voor een ziekenhuisbevalling. Onze verloskundige vind ook dat we deze keer naar het ZH moeten gaan, omdat het de vorige keer zo is tegengevallen.

Kortom, je moet er natuurlijk wel 100% achter staan, maar je moet er ook vertrouwen in hebben dat het allemaal goed zal gaan.

Succes met je beslissing.

Groetjes Fonske.

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Ps. ga je zelf geen verwijten maken dat je het ergens fout hebt aangepakt waardoor het een en ander anders gelopen zou zijn, want in mijn ogen kun je het als moeder eigenlijk niet fout doen. Het heeft absoluut geen zin om de oorzaak bij jezelf te zoeken. Meid, je bent vast ook een toppie mama.