Een vierde kindje, of toch niet?

<p>Goedemorgen, </p><p>Wij zijn een gezin van 5. 2 jongens van 5 en 3 en een meisje van bijna 2. Na de geboorte van mijn tweede zoontje was ik overtuigd, ons gezin was compleet. Na een half jaar ging dat gevoel weg. Daarna kregen we er een prachtig meisje bij. De bevalling was best heftig ivm Corona de eerste golf. Dit ook met kraambezoek etc. Ik was net bevallen en zei tegen mijn man, maak maar die afspraak voor een knip. <br />Nou kwam hij vorige week thuis met het nieuws dat hij een afspraak heeft gemaakt bij de huisarts voor zijn knip. Ik schrok en dacht ik wil dat niet. Maar waarom wil ik het niet? <br />Ik voel dat mijn gezin niet compleet is. Er is ruimte voor een vierde kindje. Maar moeten we dit opzoeken, wanneer we al gezegend mogen zijn met 3 prachtige gezonde kindjes. <br />De auto zal te klein zijn, dus dat is dan een ding. <br />Heeft iemand voor deze keus gestaan en waarom wel of niet gekozen? <br />Ik zou niet te lang willen wachten want bij ons duurt het even voordat we zwanger zijn. Tussen de kinderen nooit voorbehoedmiddelen gebruikt. <br />Gezien de leeftijden van onze kindjes nu wil ik niet ineens een groot leeftijd ertussen. </p>
 
Persoonlijk zou ik het dan gewoon proberen en mocht het naar je idee te lang gaan duren kun je altijd nog zeggen het is goed zo. Zet de knip erin. Kan altijd nog
 
Het is natuurlijk veel te persoonlijk om hierin te adviseren. Mijn mening heeft betrekking op mijn situatie en gedachtengang, niet op die van jou. Maar wat ik wel belangrijk vind in heel het leven: bij twijfel, niet doen.
 
Spannend! En wat een lastige keuze denk ik.

Ik ben zwanger van de 3e en denk ook dat ons gezin compleet is na de 3e, maar ben ook heeeel bang dat zo'n 2 jaar later er toch weer iets gaat kriebelen hihi. Ik heb ook al tegen m'n man gezegd : zet die knip niet een week na de bevalling, want je weet het nooit... misschien komt er stiekem ooit nog een 4e. Ergens 'hoop' ik dat ik na 3 écht compleet ben want ik zou 4 stiekem toch wel veel vinden ofzo, maarja.. zulk soort gevoelens komen boven op een bepaald monent en kun je niet onderdrukken.

Eens met hierboven, als je man er ook achter staat.. tja, dan gewoon eens een half jaar proberen? Die auto is zo ingeruild voor een andere hoor. Wij hebben deze week ook een andere auto gekocht nu de 3e op komst is. En daarbij zijn we ook flink aan t verbouwen omdat er geen ruimte is voor het 3e kindje. Maar toch was de wens voor een baby groter en het komt allemaal weer goed! :)
 
Ingewikkeld hè?! Wij zitten in ongeveer hetzelfde schuitje.
Ik ben 28, mijn vriend 29. We hebben 3 kinderen: 2 jaar, 1 jaar en 4 maanden. Ik vind het hoe dan ook te vroeg om nu definitieve keuzes te maken, maar eigenlijk is mijn vriend wel klaar.
Ik vind het lastig om te zeggen dat we compleet zijn. Dat betekend namelijk dat ik voor mijn 30e dus al besluit om nooit meer zwanger te worden. Anderzijds zijn de dagen soms zo pittig dat ik mij afvraag of ik een vierde wel aan kan. Om vervolgens te denken: als baby 4 er is gaat de oudste naar school.
Ik heb zelfs al gedacht als ik in maart zwanger raak hebben de kinderen 4 opeenvolgende geboortejaren. Maar dat is natuurlijk het allerslechtste excuus!

Praktisch gezien is er in ons huis nog wel een kamer te maken van de zolder en kunnen er in onze auto nog stoelen bijgebouwd worden. Dus daarin geen belemmeringen.

Ik heb geen adviezen, buiten dat je met je man moet blijven praten. En geen definitieve dingen doen als je er niet zeker van bent!
 
Ik denk dat je zo wel door kan blijven gaan. Misschien heeft het ook te maken met afscheid nemen van deze fase en dat is altijd moeilijk!
 
Terug
Bovenaan