Een vroeggeboorte, nu weer zwanger worden

[wilow85]

Hallo,

Ik ben in juli bevallen met 24 weken van ons kleine meisje. Helaas veel te vroeg, dus ze heeft het niet overleefd. We hebben verschrikkelijk veel verdriet. De bevalling is spontaan begonnen, de oorzaak is dan ook een zoals de gyn. het zegt "vette pech". Mijn baarmoederhals is vanzelf korter geworden waardoor de bevalling dus spontaan op gang is gekomen. Ze hebben in het ziekenhuis wel geprobeerd het te remmen maar dit mocht helaas niets helpen. We hebben haar gecremeerd. Ik vind het nog erg lastig/verdrietig om hiermee om te gaan. Toch proberen we ook weer verder te kijken. Onze wens en verlangen naar een kindje van ons samen is alleen maar groter geworden, dus ben ik na de bevalling niet voor anticonceptie gegaan. Dit blijft een dubbel gevoel, aan de ene kant de grote wens dat het raak is en aan de andere kant de angst dat het misschien wel weer mis kan gaan.

Moest dit even kwijt,

x

 

[Ik1]

Hoi Wilow, wat een heftig verhaal zeg! Wens jullie veel sterkte!

 

[Sjaantje757]

Hoi Wilow,

<span style="line-height: 1.5;">Wat vreselijk! Gecondoleerd met dit verlies! Hopelijk kunnen jullie er samen goed praten. </span>

Ik ben afgelopen dinsdag bevallen van onze dochter (ook veel te vroeg) na de 20 weken echo en heel veel onderzoeken werd ons verteld dat onze dochter triploidie heeft, een chromosoomafwijking met geen enkele kans leven.

Het verdriet is nog ontzettend vers. Wat zo gewenst was, wat zo mooi moest zijn, is geëindigd in een vreselijke nachtmerrie. We zijn kapot van verdriet maar weten ook dat we onze zoon (4 jaar) een gezond broertje of zusje willen geven en onze kinderwens is nog steeds heel groot!

Nogmaals heel veel kracht en sterkte de komende tijd. Ik zal voor jullie duimen !



<span style="line-height: 1.5;">X </span>

 

[ANONYMOUS_USERNAME]

Wat verdrietig om te horen en zeker iets waar je niet vanuit gaat als je in blijde verwachting bent.

Misschien is het mogelijk om je te laten onderzoeken om zeker te weten dat het "vette pech" was, zodat je de volgende keer met iets minder zenuwen en stress je zwangerschap in kan gaan. AL is het alleen maar voor je eigen gemoedsrust

 

[wilow85]

Heej Sjaantje 747,

Dank je wel en Pff wat een heftig verhaal bij jou, ik wens jullie veel sterkte en kracht toe om hier bovenop te komen. Ze zal altijd bij jullie gezinnetje horen. Ik snap helemaal dat de wens groot is ook om toch nog voor een broertje of zusje te gaan.

Tetsie, idd ga je er absoluut niet van uit dat er iets mis gaat. Ik heb vertrouwen in de toekomst. Ga dus niet verder laten onderzoeken. Ze zijn er behoorlijk zeker van dat cervix insufficiëntie de oorzaak is geweest. Ze gaan me de volgende keer ook heel goed volgen, kan bijna niet anders dan er op proberen te vertrouwen.

X